ไม่ได้ออกจากบ้าน5เดือนกว่าเพราะพ่อกลัวโควิด

อยากจะปรึกษาทุกคนว่าเราควรทำยังไงดี คือเราได้ออกจากบ้านครั้งสุดท้ายตอนต้นเดือนเมษา หลังจากนั้นพ่อก็ห้ามไม่ให้ไปไหนเลย บ้านเราเป็นบ้านที่ไม่ต้องออกไปทำงานนอกบ้านคืออยู่ที่บ้านก็สามารถทำงานได้ ตอนนั้นยอดตัวเลขผู้ติดเชื้อเริ่มขึ้นหลักพันจากนั้น พ่อก็เริ่มมีอาการจิตตก และคอยจับตาดูทุกคนในบ้านตลอดมีอาการหวาดระแวง บางทีอยู่ในบ้านก็ใส่แมส บ้านเรามี4คน พ่อแม่และน้องเราไม่มีใครมีอาการเหมือนพ่อ พ่อเป็นคนที่กลัวที่สุดในบ้านไม่ว่าใครทำอะไรก็จะบอกให้ล้างมือ ไม่ว่าจะจับอะไรก็ตามแต่ก็จะบอกให้ล้างมือ มีของมาส่งที่บ้านก็พ่นสเปรย์จนชุ่มแบบเปียกเลย ปกติเราก็พ่นนะแต่พ่นบางๆแต่พ่อเราจะพ่นจนเปียกเหมือนเค้ากลัวมากๆละถ้าเค้าเห็นว่ามันไม่เปียกเค้าจะไม่สบายใจ แม่เรานอนห้องเดียวกับพ่อก็จะโดนกำชับหนักกว่าคนอื่นจากความคิดเราพ่อคงกลัวว่าแม่จะไปรับเชื้อแล้วพ่อจะติดไปด้วยเลยกำชับเป็นพิเศษจนแม่ก็เริ่มรู้สึกกดดันและเครียดเพราะจะทำอะไรพ่อจะคอยจับตาดูตลอด กระทั้งฉีดยามาแล้วครบ2เข็มเราคิดว่าจะดีขึ้น แต่ก็ยังเป็นเหมือนเดิม ความรู้สึกเราเหมือนโดนขังอยู่ในกรง ไม่ได้เจอเพื่อนไม่ได้เจอแฟน ออกไปไหนไม่ได้ พ่อเราเป็นคนที่ยึดมั่นในความคิดความเชื่อของตัวเองแม้จะเอาเรื่องที่เป็นเหตุเป็นผลไปคุยถ้าเค้าไม่เชื่อเค้าก็ไม่เชื่อ ทำให้ตอนนี้ทุกคนในบ้านเสียสุขภาพจิตไปด้วย เราก็คุยกันในบ้านแล้วและทุกคนเห็นตรงกันว่าพ่อมีอาการทางจิต ที่เราไปค้นหามาคือ อาการกลัวเชื้อโรค และพ่อเรามีอาการแบบนั้นเลย ถ้าเราบอกว่าเค้ามีอาการทางจิตเค้าคงไม่ยอมรับและด่าเรากลับ ถ้าจะบอกว่าเค้าทำเพราะเป็นห่วงทุกคนในมุมมองเรามันไม่ใช่เลย เราว่าเค้าเป็นห่วงตัวเองและกลัวคนเอาเชื้อไปติดเค้า อยากจะถามว่ามีใครเป็นแบบนี้บ้างมั้ย แล้วรับมือยังไง