สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรามีความเครียดเกี่ยวกับการได้ดูแลย่าที่ป่วยติดเตียง ก่อนหน้านี้เราทำงานแต่พอย่าล้มป่วยเราจึงพักงานเพื่อมาดูแลย่า
แต่หลังจากเราดูได้เกือบครึ่งปีเราทนไม่ค่อยไหวค่ะ เหนื่อย เครียด และทะเลาะกันบ่อย จึงขอกลับไปทำงาน และญาติก็ได้มาดูแลแทนเรา
แต่ก็ดูแลได้ไม่นานเขาก็ทนไม่ไหว คนในครอบครัวจึงขอร้องให้ลาออกจากงานมาดูแลย่าเหมือนเดิม โดยรอบนี้จะจ่ายเงินเดือนให้

เราไม่มีทางเลือก ก็ต้องยอมลาออก และก็เหมือนเดิม ทะเลาะกันเรื่องอาหารการกิน พวกชีวิตประจำวันต่างๆ 3วันดี 4วันทะเลาะกัน 

เราสังเกตตัวเองว่าเราค่อนข้างอารมณ์แปรปรวน หงุดหงิดง่าย ใช้น้ำเสียงไม่ดีกับย่าตลอด เราเครียดที่เราเป็นแบบนี้ พยายามปรับเปลี่ยนความคิดตัวเอง พยายามที่จะใจเย็นและพูดดีๆกับย่า แต่พอถึงเวลาทะเลาะกันจริงๆ ก็คือ ทำไม่ได้เลย ควบคุมตัวเองไม่ได้ พอเราเถียงย่าไป เราก็มานั่งรู้สึกผิด มานั่งร้องไห้คนเดียว  ไม่เข้าใจทำไมต้องทำแบบนั้น ทำไมต้องเถียง

เรามีความคิดที่อยากจะไปพบจิตแพทย์ เพราะเราทนไม่ไหว มันเครียด แต่เราก็ไม่ได้ไปสักที เพราะเราต้องเซฟค่าใช้จ่าย (เงินเดือนที่เขาจ้างเราไม่ได้เยอะ) 
 
ตอนนี้เราเหนื่อยมาก มันเหนื่อยร่างกาย อ่อนเพลีย ทั้งๆที่เราไม่ค่อยได้ทำงานหนัก ไม่ค่อยอยากพูดคุยกับคนในครอบครัว พยายามแยกตัวออก 
และยิ่งอารมณ์คือควบคุมน้ำเสียงและสีหน้าไม่ได้เลย 
 
และช่วงนี้เราเหนื่อยมากเลยค่ะ มันอ่อนเพลียทั้งๆที่ก็ไม่ได้ทำอะไรหนักๆ รู้สึกเป็นคนอมทุกข์ 

** กระทู้นี้อาจจะเป็นคำถามโง่ๆ แต่เราหมดหนทาง ไม่มีที่ปรึกษา และคนที่คอยพูดคุยกับเรา 
-   สิ่งที่เราอยากถามคือ เราจะทำยังไงดี จะควบคุมตัวเองได้ยังไง เราไม่อยากเอาคำพูดแย่ๆไปพูดบั่นทอนจิตใจย่า 

// ขออภัยนะคะหากแท็กห้องผิด