เราอายุ15 เราว่าเราเข้าใกล้วัยรุ่นตอนต้นที่ต้องการความเป็นส่วนตัวหรืออิสระ ระดับหนึ่งเเล้ว เเต่เเม่เราชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวเรามากเกินไป เเละบังคับเรามากเลย
เมื่อวานก่อนเราทิ้งไดอารี่ที่เคยเขียนคุยกับคนๆหนึ่งเล่าเรื่องอะไรต่างๆนานากัน เเล้วเรากับคนนั้นเลิกยุ่งกันเราเลยฉีกทิ้ง ขย้ำๆทิ้ง เเล้วเเม่เรามาเคลียถังขยะทิ้งเเล้วเจอ เเล้วเราอาบน้ำอยู่เเล้วเสร็จก็เดินออกมาเห็นเขายืนอ่านไปเยอะเเล้ว เราพยายามไปดึงออกเเล้วบอกว่า อย่าอ่าน พอถึงตรงนี้ทุกคนคงคิดว่าเราโง่มากใช่ไหมที่ทิ้งของเเบบนี้โดยไม่ฉีกเป็นชิ้นเล็กๆ เราโกรธเเม่มากๆโกรธจนร้องไห้ที่มาอ่านถึงเราจะทิ้งเเล้ว เเต่นี่มันก็ไม่ควรอ่านไหม เขาเคยบอกเราว่าอย่ามายุ่งกับไดอารี่หรืออะไรที่เขาเขียนก็ห้ามมายุ่งมาอ่าน ตอนที่เขาทิ้งเราก็ไม่เคยไปยุ่งไปอ่าน แล้วเขามาทำอย่างงี้ คืออะไร เราคิดว่าเราไม่ยุ่งกับเขาเเล้วเขาจะไม่ยุ่งกับเรา นี่มันส่วนตัวอะ เเล้วเราเลยระเเวงไปเปลี่ยนรหัสมือถือ เรากลัวเขาจะมาอ่านอะไรในมือถือเราหรือเเชทเรากับเพื่อน มันเป็นเรื่องส่วนของเรากับเพื่อน เเล้วพอวันต่อมาเขาก็มาว่าเรา ว่าเป็นห่าไร เปลี่ยนรหัสมือถือทำไม เป็นอย่างที่คิด มีครั้งหนึ่ง ไม่ครั้งหนึ่งอะ หลายครั้งเลย ที่เรานอนเเล้ว เขาเอามือถือเราไปใช้เเล้วคุยเเชทกับเพื่อนเรา มือถือเขา เราไม่กล้าจะยุ่ง เคยเเค่จะดูเวลาจากมือถือเขา เขาก็กระชากกลับ เราเลยไม่กล้ายุ่งอีก เราไม่ชอบให้ใครก็ตามมายุ่งกับของส่วนตัว รวมถึงเเม่ด้วย ทุกคนจะมองเราไม่ดีก็ได้ เเต่เราหวงของส่วนตัวมาก
มีอีกอันหนึ่งที่ทำเราเเทบจะเป็นบ้า แม่เรามีเเฟน เเล้วเวลาทะเลาะกันมักจะ(บังคับ)ให้เราไปช่วยง้อ โดยการส่งข้อความหาผู้ชายคนนั้น เเล้วเราไม่ได้เต็มใจอย่างจะช่วยเลยอะ เราไม่ยุ่งเรื่องความสัมพันธ์ของคนอื่น เขากังคับให้เราส่งข้อความให้ได้ เราก็จำใจทำทุกครั้ง พอเราบอกเขาว่าทำเองสิ เเล้วยืนโทรศัพท์ให้พิมเองก็บอกไม่เอา พอเราไม่ทำให้ก็ไม่คุย ไม่หากับข้าวให้เรากินเลย
จนมาล่าสุด ทะเลาะกันเเบบไม่คุยกันเป็นเดือน เราไม่รู้นะเรื่องอะไร เเต่เเม่เราร้องไห้ ไม่ทำอะไรเลย เเล้วก็นั้นละ บังคับให้เราส่งข้อความง้อผู้ชายคนนั้น เขาบอกว่าถ้าส่งข้อความหาให้จะซื้อของให้ เราเลยบอกว่าอยากได้หนังสือการ์ตูน เขาบอกได้ เราเลยคุยให้ ประมาณเเบบ ทะเลาะไรกับเเม่ ทำไมไม่คุยกัน เขาตอบกลับมาว่า เปลานิ ปกติ ตอบเเบบเย็นชาๆ เเล้วไม่สำเร็จ เขาเลยบอกว่า ไม่ซื้อให้นะ เเล้วหลังจากวันนั้นก็มาพูดให้เราไปง้ออีกเรื่อยๆเเล้วเราบอกเราไม่อยากทำ เขาก็ทำหน้าโกรธไม่พูดกับเราเลย เขาบังคับเราอยู่เป็นเดือนๆเลย ไม่มีใครอยากทำอะไรที่ตัวเองไม่อยากทำหรอกใช่ไหม เเล้วมันเป็นงี้บ่อยจนเบื่อ ช่วงนั้นเราเครียดจนเห็นภาพตัวเองลงไปนั่งกรี๊ดเเล้วอะ เเล้วเขาก็ยังไม่หยุดเขาบอกให้เราส่งข้อความอีก อันนี้เราตกใจมาก เขาบอกให้เราส่งข้อความหาผู้ชายคนนั้นเเล้วบอกว่า เเม่จะโดดตึกเเล้ว ให้ผู้ชายคนนั้นรีบมา อันนี้ตกใจมาก ว่าผู้ชายคนหนึ่งจะทำคนๆหนึ่งเป็นบ้าได้ขนาดนี้เลยหรอ เเต่เราก็ไม่ได้ส่งไป
เเล้วพอเราเฉยมากๆ (ต่อจากนี้คือเเฟนเเม่เมสเสจมาเล่าให้ฟัง) เเม่เราพยายามทักหาเพื่อนในเฟสของผู้ชายคนนั้น ทักหาเพื่อนหลายๆคนให้ช่วยง้อ เเล้วเพื่อนเเฟนเเม่ก็ไปบอกเเฟนเเม่ว่าเออ เป็นงี้ๆ เเฟนเเม่เลยโทรมาเเต่เเม่เราไม่รับสาย เเล้วเเฟนเเม่เลยโทรหาเรา เราเลยรับเเล้วเเบบว่าไง เเม่อยากคุยกับคุณเเต่พอโทรมาก็ไมรับสาย เเม่เเถมมาบังคับให้เราช่วยง้ออีก เเฟนเเม่เลยเล่าให้ฟังตามด้านบน เเล้วเขาบอกสงสารเรา เราละฉาบปูน ขอบคุณที่สงสารเรา เเล้วสรุปคือยังไงก็ไม่รู้ เเต่เเม่เราก็ยังร้องไห้อยู่อีก เรามากกว่าไหมที่ควรร้องอะ รู้สึกรู้สึกสุขภาพจิตเเย่มาก
ทุกคนคิดว่าเราไม่ดีรึปล่าวที่หวงของส่วนตัวมากเกินไป หรือ เราเเย่รึปล่าวที่ไม่ยอมช่วยเขาง้อเเฟน
อย่าคอมเม้นรุนเเรงกันนะ ช่วงนี้เราไม่ค่อยดี เรื่องเเย่ๆซ้อนๆกันจนเราอยากระบายออกมาเเละขอความเห็น
เราไม่ชอบที่แม่เรา เป็น/ทำ แบบนี้
เมื่อวานก่อนเราทิ้งไดอารี่ที่เคยเขียนคุยกับคนๆหนึ่งเล่าเรื่องอะไรต่างๆนานากัน เเล้วเรากับคนนั้นเลิกยุ่งกันเราเลยฉีกทิ้ง ขย้ำๆทิ้ง เเล้วเเม่เรามาเคลียถังขยะทิ้งเเล้วเจอ เเล้วเราอาบน้ำอยู่เเล้วเสร็จก็เดินออกมาเห็นเขายืนอ่านไปเยอะเเล้ว เราพยายามไปดึงออกเเล้วบอกว่า อย่าอ่าน พอถึงตรงนี้ทุกคนคงคิดว่าเราโง่มากใช่ไหมที่ทิ้งของเเบบนี้โดยไม่ฉีกเป็นชิ้นเล็กๆ เราโกรธเเม่มากๆโกรธจนร้องไห้ที่มาอ่านถึงเราจะทิ้งเเล้ว เเต่นี่มันก็ไม่ควรอ่านไหม เขาเคยบอกเราว่าอย่ามายุ่งกับไดอารี่หรืออะไรที่เขาเขียนก็ห้ามมายุ่งมาอ่าน ตอนที่เขาทิ้งเราก็ไม่เคยไปยุ่งไปอ่าน แล้วเขามาทำอย่างงี้ คืออะไร เราคิดว่าเราไม่ยุ่งกับเขาเเล้วเขาจะไม่ยุ่งกับเรา นี่มันส่วนตัวอะ เเล้วเราเลยระเเวงไปเปลี่ยนรหัสมือถือ เรากลัวเขาจะมาอ่านอะไรในมือถือเราหรือเเชทเรากับเพื่อน มันเป็นเรื่องส่วนของเรากับเพื่อน เเล้วพอวันต่อมาเขาก็มาว่าเรา ว่าเป็นห่าไร เปลี่ยนรหัสมือถือทำไม เป็นอย่างที่คิด มีครั้งหนึ่ง ไม่ครั้งหนึ่งอะ หลายครั้งเลย ที่เรานอนเเล้ว เขาเอามือถือเราไปใช้เเล้วคุยเเชทกับเพื่อนเรา มือถือเขา เราไม่กล้าจะยุ่ง เคยเเค่จะดูเวลาจากมือถือเขา เขาก็กระชากกลับ เราเลยไม่กล้ายุ่งอีก เราไม่ชอบให้ใครก็ตามมายุ่งกับของส่วนตัว รวมถึงเเม่ด้วย ทุกคนจะมองเราไม่ดีก็ได้ เเต่เราหวงของส่วนตัวมาก
มีอีกอันหนึ่งที่ทำเราเเทบจะเป็นบ้า แม่เรามีเเฟน เเล้วเวลาทะเลาะกันมักจะ(บังคับ)ให้เราไปช่วยง้อ โดยการส่งข้อความหาผู้ชายคนนั้น เเล้วเราไม่ได้เต็มใจอย่างจะช่วยเลยอะ เราไม่ยุ่งเรื่องความสัมพันธ์ของคนอื่น เขากังคับให้เราส่งข้อความให้ได้ เราก็จำใจทำทุกครั้ง พอเราบอกเขาว่าทำเองสิ เเล้วยืนโทรศัพท์ให้พิมเองก็บอกไม่เอา พอเราไม่ทำให้ก็ไม่คุย ไม่หากับข้าวให้เรากินเลย
จนมาล่าสุด ทะเลาะกันเเบบไม่คุยกันเป็นเดือน เราไม่รู้นะเรื่องอะไร เเต่เเม่เราร้องไห้ ไม่ทำอะไรเลย เเล้วก็นั้นละ บังคับให้เราส่งข้อความง้อผู้ชายคนนั้น เขาบอกว่าถ้าส่งข้อความหาให้จะซื้อของให้ เราเลยบอกว่าอยากได้หนังสือการ์ตูน เขาบอกได้ เราเลยคุยให้ ประมาณเเบบ ทะเลาะไรกับเเม่ ทำไมไม่คุยกัน เขาตอบกลับมาว่า เปลานิ ปกติ ตอบเเบบเย็นชาๆ เเล้วไม่สำเร็จ เขาเลยบอกว่า ไม่ซื้อให้นะ เเล้วหลังจากวันนั้นก็มาพูดให้เราไปง้ออีกเรื่อยๆเเล้วเราบอกเราไม่อยากทำ เขาก็ทำหน้าโกรธไม่พูดกับเราเลย เขาบังคับเราอยู่เป็นเดือนๆเลย ไม่มีใครอยากทำอะไรที่ตัวเองไม่อยากทำหรอกใช่ไหม เเล้วมันเป็นงี้บ่อยจนเบื่อ ช่วงนั้นเราเครียดจนเห็นภาพตัวเองลงไปนั่งกรี๊ดเเล้วอะ เเล้วเขาก็ยังไม่หยุดเขาบอกให้เราส่งข้อความอีก อันนี้เราตกใจมาก เขาบอกให้เราส่งข้อความหาผู้ชายคนนั้นเเล้วบอกว่า เเม่จะโดดตึกเเล้ว ให้ผู้ชายคนนั้นรีบมา อันนี้ตกใจมาก ว่าผู้ชายคนหนึ่งจะทำคนๆหนึ่งเป็นบ้าได้ขนาดนี้เลยหรอ เเต่เราก็ไม่ได้ส่งไป
เเล้วพอเราเฉยมากๆ (ต่อจากนี้คือเเฟนเเม่เมสเสจมาเล่าให้ฟัง) เเม่เราพยายามทักหาเพื่อนในเฟสของผู้ชายคนนั้น ทักหาเพื่อนหลายๆคนให้ช่วยง้อ เเล้วเพื่อนเเฟนเเม่ก็ไปบอกเเฟนเเม่ว่าเออ เป็นงี้ๆ เเฟนเเม่เลยโทรมาเเต่เเม่เราไม่รับสาย เเล้วเเฟนเเม่เลยโทรหาเรา เราเลยรับเเล้วเเบบว่าไง เเม่อยากคุยกับคุณเเต่พอโทรมาก็ไมรับสาย เเม่เเถมมาบังคับให้เราช่วยง้ออีก เเฟนเเม่เลยเล่าให้ฟังตามด้านบน เเล้วเขาบอกสงสารเรา เราละฉาบปูน ขอบคุณที่สงสารเรา เเล้วสรุปคือยังไงก็ไม่รู้ เเต่เเม่เราก็ยังร้องไห้อยู่อีก เรามากกว่าไหมที่ควรร้องอะ รู้สึกรู้สึกสุขภาพจิตเเย่มาก
ทุกคนคิดว่าเราไม่ดีรึปล่าวที่หวงของส่วนตัวมากเกินไป หรือ เราเเย่รึปล่าวที่ไม่ยอมช่วยเขาง้อเเฟน
อย่าคอมเม้นรุนเเรงกันนะ ช่วงนี้เราไม่ค่อยดี เรื่องเเย่ๆซ้อนๆกันจนเราอยากระบายออกมาเเละขอความเห็น