เรามีแฟนคนแรกตอนอายุ20ค่ะแล้วก็ท้องมีลูกสาว1คนและปัจจุบันนี้เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ
เนื่องด้วยที่ผ่านชีวิตคู่เรามีแต่ความทุกข์ทรมานใจค่ะ
จนเราเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง พอรักษาไปเรื่อยๆเราก็กลายเป็นคนไม่ไว้ใจไม่เชื่อใจแล้วก็ไม่เปิดใจใครให้อีกเลย ทำให้มีเพื่อนค่อนข้างน้อยค่ะ
จนตอนนี้ผ่านมา5ปีเข้าปีที่6แล้วแต่ภาพเหตุการณ์แย่มันจะฝังใจตลอด
ปัจจุบันเราทำงานที่องค์กรแห่งนึง และ
...คือเราพึ่งรู้ตัวว่ากำลังมีความรู้สึกดีๆให้เพื่อนร่วมงานคนนึงค่ะและดูจะเป็นหนักขึ้นทุกวัน
เวลาอยู่ใกล้ๆจะหน้าแดงหูแดงหายใจไม่ค่อยสะดวกทำงานลำบากมากค่ะ เพราะเราต้องคอยตีตัวออกห่างตลอด ...
ประเด็นคือความรู้สึกพวกนี้มันทำให้เรานึกถึงตัวเองตอนอยู่กับพ่อของลูกมันทรมานมากๆ อีกอย่างคือเราเป็นคุณแม่แล้วอ่ะค่ะจะมานั่งมีความรักกุ๊กกิ๊กมันคงจะไม่ได้ใช่ไหมอ่ะคะ
...จะทำยังไงดีคะ?จะจัดการกับความรู้สึกยังไงดีไม่รู้ระแหวงไปเองรึป่าวแต่บางทีเหมือนทางนั้นจะรู้ตัวด้วยว่าเรารู้สึกยังไงกับเขาอ่ะคะ 

ขอคำปรึกษาด้วยนะคะขอบคุณที่อ่านกันจนจบค่ะ