ความเห็นที่แล้ว (#26) คือ "จุดเปลี่ยน" ชัยชนะในสงครามโลก ทำให้สหรัฐก้าวกระโดทางเศรษฐกิจ และกลายเป็นประเทศมหาอำนาจ แต่กลไกพื้นฐานอย่างหนึ่งที่ทำให้ชนะมาจากศักยภาพในการผลิตที่มหาศาล และกลายเป็นแนวทางให้หลายๆชาติทั่วโลกเลียนแบบ ก็คือโครงสร้างในการปกครอง สหรัฐปกครองโดย "ไม่มีเมืองหลวง" หรือไม่มีศูนย์กลาง

การไม่มีเหมืองหลวง ที่จริงก็มีนั่นแหละก็คือกรุงวอชิงตัน ดิสตริคท์ออฟโคลัมเบีย แต่ก็เป็นเมืองหลวงไว้สำหรับการบริหารของรัฐบาลกลาง ซึ่งเนื้อหาหลักก็คือนโยบายการต่างประเทศและความมั่นคง เอามารวมไว้ที่เดียวกัน (จะได้ไม่ตีกันเอง) ส่วนนโยบายการพัฒนาหรือสาธารณประโยชน์อื่นๆ เป็นหน้าที่ของรัฐบาลของแต่ละรัฐ หรือ"ประเทศย่อย" ในประเทศใหญ่อีกทีหนึ่ง การปกครองเช่นนี้ การบริหารจะสามารถทำได้รวดเร็วจากรัฐบาลท้องถิ่น ความเจริญจะเป็นแบบกระจายศูนย์ ทุกๆที่ เจริญไปพร้อมกัน ต่างจากแบบรวมศูนย์ ที่ค่อยเจริญไปจากศูนย์กลาง

ในทุกวันนี้ก็มีแนวทางการปกครองแบบนี้ไปใช้ เช่น สหภาพยุโรป (EU) หรือแม้แต่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) ก็ได้นำรูปแบบการปกครองแบบกลุ่มประเทศ ซึ่งอาจจะมีรูปแบบแตกต่าง เช่น อำนาจอธิปไตยคงเดิม และความแตกต่างในรายละเอียด หรือแม้แต่ในประเทศไทย การปกครองแบบกระจายความเจริญก็มีการนำมาใช้ แต่ก็ปรับรูปแบบให้เหมาะสมเช่นกัน

ส่วนเรื่องความเร็วหรือช้า เรามักลืมไปว่า สหรัฐเป็นประเทศที่อยู่ไกลแสนไกล ห่างจากภัยคุกคาม การแทรกแซงทั้งมวล หลังจากสงครามเลิกทาสก็แทบไม่มีความวุ่นวายใดๆเกิดขึ้น การพัฒนาประเทศจึงทำได้รวดเร็ว ส่วนข้อด้อยห็มีจากระยะทาง การขนส่งสินค้าทำได้ยาก การส่งออกของสหรัฐจึงจะเน้นไปที่สินค้าที่ "ไม่ต้องการขนส่ง" หรือค่าขนส่งไม่แพงเมื่อเทียบกับมูลค่า เช่น สินค้าทางวัฒนธรรม (เพลง ภาพยนตร์) หรือชิ้นเล็กแต่มีราคาแพง หรือมีมูลค่าสูง (คอมพิวเตอร์ ซอฟท์แวร์) หรือการย้ายฐานการผลิต (ส่งแต่แบบกับคนไปผลิตสินค้า)