กลับมาเจอกับรักครั้งแรก หนังเล่มเดิมจะจบแบบเดิมรึเปล่า????

คือเรากับเค้ารู้จักกันมานานมาก แบบตั้งแต่เด็กๆ เกินครึ่งนึงของชีวิตเลยก็ว่าได้ แต่พอช่วงม.ต้นเราได้แอบชอบเค้า ฟีลแบบวัยรุ่นตามกรี้ดรุ่นพี่อ่ะเนอะ เค้าก็แบบชอบแกล้งชอบหยอกเราทุกครั้งที่เจอ แต่พอเราสารภาพรัก ตอนนั้นยังจำได้เลย ว่าเราบอกชอบเค้าทางเฟส บอกเสร็จปุ๊ป รู้สึกใจเต้นมาก ที่เค้าว่ากันว่า มีผีเสื้อบินวนในท้องคือจริงเลย แต่ก็นะเค้าไม่ได้ชอบเรา แต่เค้าก็ยังแกล้งเรา เล่นกับความรู้สึกเรา แบบเออเราแกล้งๆโพสว่า"อยากให้เค้ามาบอกฝันดีเราจัง" ผ่านไปไม่นานเค้าก็ทักมาใันดี เค้ามีแฟนเราก็โพสเพลง คำยินดี เค้าก็มาเม้นขอบคุณ 
     สุดท้ายเค้าจบม.ปลายไป ต่างคนต่างแยกย้ายไป เรื่องเค้าก็จางๆลงไปแล้วแต่ยังคิดถึงบ้าง จนเราจบม.ปลาย ขึ้นมหาลัย เราก็ไปเจอโลกอีกโลกนึงโตขึ้น(บ้างนิดนึง) เราก็ยังทักไปอวยพรวันเกิดถามโน่นนี้เค้า แต่ก็ไม่อะไร เพราะเค้าก็มีแฟน จนผ่านไปช่วงมหาลัยปีสุดท้ายของเรา ส่วนเค้าต่อโท เราเห็นเค้าโพสเศร้าๆ เราเลยทักไปว่าสบายดีมั้ย ทำไมไม่นอน เค้าก็ตอบแบบถามคำตอบคำ เราก็ไม่อะไร เลยขอตัวไปดีกว่า จนผ่านไปสักพักมีคืนนึงไปกินชาบูกับเพื่อน ละกินหมึกเข้าไป กลับห้องมารู้สึกแน่นหน้าอก คันปาก ทั้งๆที่ปกติคือกินทะเลได้ เลยกินยาแก้แพ้ไป เริ่มเบลอๆ เลยทักแชทหาเพื่อน(ความกดเก็บแชทเพื่อนถาวร เลยต้องกดค้นหา) แต่ตอนกดค้นหา ชื่อเพื่อนกับเค้ามันตัวแรกเหมือนกัน ไม่ได้ดู พิมลูกเดียว สรุปเป็นเค้าที่ตอบกลับมา ว่าเออเนี่ย พี่เองนะไม่ใช่เพื่อนเรา ถามเราว่าโอเคมั้ย ไหวรึเปล่า เราว่าโอเค ยังไหว มีเพื่อนอยู่ไม่ไกลกัน   บลาๆๆ จนเริ่มคุยกันตั้งแต่วันนั้น มาสักพัก จนช่วงใก้ลสิ้นปี61   เรากลับบ้านที่ต่างจังหวัด ก่อนปีใหม่ เราซื้อของขวัญไปให้เค้าที่ใกล้จบโท รวบยอดเป็นของขวัญ จบตรี จบม.ปลายของเค้า
   แต่อยู่ๆมันมีเหตุให้เราสับสนกับสิ่งที่เราทำอยู่ว่า เออคือยังไงวะ เรากับเค้าสถานะไิหนกัน พี่น้องก็ไม่ใช่ คนคุยก็ไม่กล้าคิดถึงจุดนั้น จนเราเริ่มพยามยามเฟดตัวออกมาคิด จนคืนสิ้นปี เราไปสวดมนต์ข้ามปี พอเข้าปีใหม่ปุ้ป แชทเค้าก็เด้งขึ้นมาอวยพร เราก็อวยพรกลับ ว่าเออเนี่ยพี่อาะคนแรกเลยนะที่เราอวยพรงี้ บลาๆ จนเรากลับบ้าน จะตีหนึ่งกว่าละ คุยแชทกันอยู่ๆเค้าถามขึ้นมาว่าเออ เมื่อก่อนชอบเค้าตอนไหนละนะ เราก็บอกไป เกร็งมากตอนนั้น เค้าบอกเค้าขอโทษกับสิ่งที่ทำตอนนั้น ละเค้าก็วิดีโอคอลมา เขินมาก ในรอบ7ปีที่ไม่ได้เห็นหน้ากัน คุยอะไรกันเยอะมาก และเหมือนความสัมพันของเราจะข้ามไปอีกขั้นนึง แล้วสองสามวันต่อมา เราได้แว่บเอาของขวัญที่ซื้อไว้ไปให้เค้า เขินมากกกกกกกกกกกกก ความรู้สึกคือ14อีกครั้ง ผีเสื้อเริ่มกลับมาทำงาน เริ่มบินวนอีกครั้ง แล้วเราก็ไปคาเฟ่กัน คุยกันหลายเรื่อง เราขอเค้าทำในสิ่งที่เราอยากทำมานานมาก คือเราขอจิ้มลักยิ้มเค้า เพราะเราชอบมากกก เรายิ้มออกทุกครั้งที่ได้เห็นแก้มบุ๋มๆของเค้า  ขากลับเค้าพาเราเเวะบ้านเค้า เพราะเค้าไปเปลี่ยนชุด เราได้เจอพ่อแม่เค้าด้วย  จนเรากลับกทม. ก็ยังคุยกันปกติ เค้าสัญญาว่าจะไปหาเรา มีนอยบ้าง มีสุข มีมุมหวานๆบ้าง จนมาถึงช่วงนึงเราเริ่มเหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่บวกกับอะไรหลายอย่างๆ เค้าก็ดูยังคถ.แฟนเก่า เริ่มงานยุ่ง แต่เราไม่อยากงี่เง่ากับงานเค้ามากไป จนหลังๆถ้าเราไม่ทักไปก่อน ก็จะไม่ได้คุยกัน จนมันสะสมมากขึ้นๆ จนวันนึงเราพังมาก เลยตัดสิ้นใจพอกับที่ตรงนั้น เราหายออกมาจากเค้าไม่ได้บอกลา หรืออะไรเลย เค้าก็ไม่ได้ตามหาเราด้วย  เราร้องไห้ทุกวัน เสียใจมาก เรารักเค้า แต่เราไม่ไหวแล้วเลยต้องออกมา จนผ่านไปไม่นาน เค้ากับแฟนเก่าก็กลับมาติดต่อกัน จนตอนนี้เค้ากลับมาคบกัน นับวันครบรอบกันต่อ ทั้งที่เลิกกันไปเกือบปี (แล้วกูละ?) จนวันนี้ปีกว่าแล้ว ที่ผ่านตอนนั้นมา เราได้รับรู้ข่าวคราวเค้าบ้าง จากคนโน่นคนนี้ เรายังห่วงยังหวังดีกับเค้าเสมอ และเค้าจะเป็นรักครั้งแรกเป็นหนังสือเล่มแรกที่เราจะจำตลอดไป  ขอบคุณช่วงเวลาที่ผ่านมา ขอบคุณทุกอย่าง ขอบคุณที่ได้กลับมาเจอกันอีก รักเสมอ🐻♥️