ไม่มีอะไรจะบรรยายนอกจากคำว่า"เหนื่อย" ไม่เคยน้อยใจกับปัญหาชีวิตตัวเองเลยนะคะ แต่แค่บางทีย้ำคิดว่าทำต้องเป็นเราที่ต้องเจอกับปัญหานี้ ทั้งที่ คิดเสมอว่าต้องมีคนที่แย่กว่าเหนื่อยกว่า ความต้องการจริงๆคือแค่กำลังใจจากครอบครัว แต่ซึ้งเราไม่มี ไม่มีที่หมายถึง คือกำลังใจนะ อย่างเราทะเลาะกับพี่ชาย
พี่ชายเราเอาไม้ตีหัวเรา คนที่เป็นแม่แทนที่จะห้ามปาม แต่กลับยุให้พี่น้องทะเลาะกัน เข้าใจนะว่าแม่ไม่ชอบเรา ทุกคนก็มักบอกว่าคนเป็นเเม่รักลูกที่สุด แต่เรากลับไม่คิดแบบนั้น ความรักที่เราได้จากแม่ตั้งแต่เล็กจนโตคือ ถูกตีเพราะอยากไปซ้อมบอลเลย์ ถูกตบเลือดออกจมูกเพราะไปรอรถโรงเรียนบ้านเพื่อน ถูกขวดปาใส่หัวเพราะซื้อน้ำแดงลืมหลอด ถูกหลอกว่าไปทำงานอาทิตย์เดียวเดียวแม่กลับมา เชื่อไหมเรารอแม่กลับมา 3ปี ตั้งแต่ม.1-ม.3 อยู่ตัวคนเดียว ถูกเจ้าหนี้แม่ตามไปที่โรงเรียนทุกวัน5555 ทำไมเรารู้สึกว่าความรักที่แม่ให้เรา เรายังเหมือนเราขาด
พี่ชายเราตีเรากระทืบเรา แม่ไม่เคยห้ามแต่สนับสนุน
พี่ชายเราอยากได้กางเกงขาม้าแม่รีบซื้อให้แล้วบอกกับเราว่าพี่เราไม่เคยได้อะไร แล้วเราก็เลยลองขอบ้างแม่พูดกับเราว่าขอถูกหวยก่อน 555 ขำแห้ง เพราะตอนนี้จนเรามีลูก บรรลุนิติภาวะเเล้วเรายังไม่ได้เลย เราใช้ชีวิตคนเดียวตั้งแต่อายุ 11-12ปีได้
หวังพึ่งข้าวน้ำำ เงินไปร.ร ยายเพื่อนในหมู่บ้านไปโีงเรียน จนขึ้นปวชแม่ปรากฏตัวด้วยการโทรมา แล้วก็พึ่งได้พบหน้า หลังจาก5ปีที่ไม่เคยเจอ แต่เราไม่ผูกพันหรือสนิทนะ อาจเป้นเพราะการกระทำหลายอย่าง ที่มาเล่าคือแค่อยากระบายความในใจ มาต่อ
ถึงเราจะเจอแม่เราเเต่ความสัมพันธ์ไม่ดีนัก ทะเลาะกันตลอดมา จนวันนึงเรามีลูก แม่เราอยากได้ลูกเราไปเลี้ยงเอาใจพ่อใหม่เรา เราก็ให้ไปเลี้ยง เพราะเราจะได้ทำงาน แต่กลับกลายเป็นว่า แม่เราจะเปลี่ยนชื่อลูกเราใหม่ทั้งหมดพร้อมทั้งนามสกุล ที่อยู่ แต่เราไม่ให้เปลี่ยน แม่เราเลยขอค่าเลี้ยงดูลูกเรา2หมื่นที่เคยไปคืน เราเลยเอาลูกเราคืนเรารู้สึกว่าทำไมต้องเปลี่ยน บังคับให้เราเอาเงินให้เป็นก้อนถ้าจะเอาลูกคืน ทั้งแม่เเม่เราพึ่งเอาไปได้ประมาณ4เดือน แบบนี้มันหลายครั้งมาก หลังจากที่เราเอาลูกเรามา เราก็ไม่เคยติดต่อกันเลย แต่พอพี่ชายเราออกจากคุก พี่ชายเราติดต่อกับแม่ทาง เมจเซสในโทรศัพท์ยาย เราเลยแบบอ่าน พอได้อาจคือเราเสียใจมาก เพราะแม่เราไปบอกพี่ชายเราว่าฝากเงินกับเราเดือนละ1000ไปฝากให้พี่ชายเราในคุกทุกเดือน ทั้งที่ไม่เคยฝาก มีฝากแต่ตอนพี่ชายเราติดคุกเดือนแรก 500 2รอบและก็ไ ม่เคยฝาก แล้วยังว่าเราไม่ปกติ ว่ายายเรา แต่พี่ชายเราก็เชื่อตามหมดทุกอย่างจนทะเลาะกันแล้วมันเอาร่มตีหัวเราจนร่มหัก พี่ชายเราโทรหาแม่เราต่อหน้าเรา แม่เรายังยุยงอีก ที่จริงปัญหาในชีวิตเยอะมากแต่ถ้าให้เราทั้งหมดคงไม่จบ ตอนนี้คิดอยู่เสมอว่าคนที่เขาลำบากกว่าปัญหาเยอะกว่ายังอยู่ได้ แต่เราแค่อยากหาพื้นที่ระบาย เพราะไม่มีคนสามารถรับฟังเราได้เลย
ขอพื้นที่ระบายความในใจ
พี่ชายเราเอาไม้ตีหัวเรา คนที่เป็นแม่แทนที่จะห้ามปาม แต่กลับยุให้พี่น้องทะเลาะกัน เข้าใจนะว่าแม่ไม่ชอบเรา ทุกคนก็มักบอกว่าคนเป็นเเม่รักลูกที่สุด แต่เรากลับไม่คิดแบบนั้น ความรักที่เราได้จากแม่ตั้งแต่เล็กจนโตคือ ถูกตีเพราะอยากไปซ้อมบอลเลย์ ถูกตบเลือดออกจมูกเพราะไปรอรถโรงเรียนบ้านเพื่อน ถูกขวดปาใส่หัวเพราะซื้อน้ำแดงลืมหลอด ถูกหลอกว่าไปทำงานอาทิตย์เดียวเดียวแม่กลับมา เชื่อไหมเรารอแม่กลับมา 3ปี ตั้งแต่ม.1-ม.3 อยู่ตัวคนเดียว ถูกเจ้าหนี้แม่ตามไปที่โรงเรียนทุกวัน5555 ทำไมเรารู้สึกว่าความรักที่แม่ให้เรา เรายังเหมือนเราขาด
พี่ชายเราตีเรากระทืบเรา แม่ไม่เคยห้ามแต่สนับสนุน
พี่ชายเราอยากได้กางเกงขาม้าแม่รีบซื้อให้แล้วบอกกับเราว่าพี่เราไม่เคยได้อะไร แล้วเราก็เลยลองขอบ้างแม่พูดกับเราว่าขอถูกหวยก่อน 555 ขำแห้ง เพราะตอนนี้จนเรามีลูก บรรลุนิติภาวะเเล้วเรายังไม่ได้เลย เราใช้ชีวิตคนเดียวตั้งแต่อายุ 11-12ปีได้
หวังพึ่งข้าวน้ำำ เงินไปร.ร ยายเพื่อนในหมู่บ้านไปโีงเรียน จนขึ้นปวชแม่ปรากฏตัวด้วยการโทรมา แล้วก็พึ่งได้พบหน้า หลังจาก5ปีที่ไม่เคยเจอ แต่เราไม่ผูกพันหรือสนิทนะ อาจเป้นเพราะการกระทำหลายอย่าง ที่มาเล่าคือแค่อยากระบายความในใจ มาต่อ
ถึงเราจะเจอแม่เราเเต่ความสัมพันธ์ไม่ดีนัก ทะเลาะกันตลอดมา จนวันนึงเรามีลูก แม่เราอยากได้ลูกเราไปเลี้ยงเอาใจพ่อใหม่เรา เราก็ให้ไปเลี้ยง เพราะเราจะได้ทำงาน แต่กลับกลายเป็นว่า แม่เราจะเปลี่ยนชื่อลูกเราใหม่ทั้งหมดพร้อมทั้งนามสกุล ที่อยู่ แต่เราไม่ให้เปลี่ยน แม่เราเลยขอค่าเลี้ยงดูลูกเรา2หมื่นที่เคยไปคืน เราเลยเอาลูกเราคืนเรารู้สึกว่าทำไมต้องเปลี่ยน บังคับให้เราเอาเงินให้เป็นก้อนถ้าจะเอาลูกคืน ทั้งแม่เเม่เราพึ่งเอาไปได้ประมาณ4เดือน แบบนี้มันหลายครั้งมาก หลังจากที่เราเอาลูกเรามา เราก็ไม่เคยติดต่อกันเลย แต่พอพี่ชายเราออกจากคุก พี่ชายเราติดต่อกับแม่ทาง เมจเซสในโทรศัพท์ยาย เราเลยแบบอ่าน พอได้อาจคือเราเสียใจมาก เพราะแม่เราไปบอกพี่ชายเราว่าฝากเงินกับเราเดือนละ1000ไปฝากให้พี่ชายเราในคุกทุกเดือน ทั้งที่ไม่เคยฝาก มีฝากแต่ตอนพี่ชายเราติดคุกเดือนแรก 500 2รอบและก็ไ ม่เคยฝาก แล้วยังว่าเราไม่ปกติ ว่ายายเรา แต่พี่ชายเราก็เชื่อตามหมดทุกอย่างจนทะเลาะกันแล้วมันเอาร่มตีหัวเราจนร่มหัก พี่ชายเราโทรหาแม่เราต่อหน้าเรา แม่เรายังยุยงอีก ที่จริงปัญหาในชีวิตเยอะมากแต่ถ้าให้เราทั้งหมดคงไม่จบ ตอนนี้คิดอยู่เสมอว่าคนที่เขาลำบากกว่าปัญหาเยอะกว่ายังอยู่ได้ แต่เราแค่อยากหาพื้นที่ระบาย เพราะไม่มีคนสามารถรับฟังเราได้เลย