คิดมั้ยว่าพระที่ไปธุดงค์ในป่า ไปต่างจังหวัดหรือต่างประเทศถ้ากลับมาจะทำให้ท่านขลังและศักดิ๋สิทธิ์

คือการจาริกธุดงค์ต่างๆซึ่งแน่นอนว่าต้องมีอุปสรรคอันตรายมาก ยิ่งถ้าท่านไปคนเดียวยิ่งอันตราย คือเคยศึกษาและชอบดูประวัติพระเกจิจาริกธุดงค์มาก ได้ยินว่าท่านต้องมีวิชาติดตัวป้องกันด้วยและที่สำคัญคือศีลและเมตตา เช่น เรื่องของหลวงพ่อคูณที่ไปลาว ไปเขมร
บางทีหนูก็สงสัยนะท่านเดินเท้าไปจริงหรอ ได้ยินว่าข้ามฝั่งไปลาวได้ไปนั่งเรือกับชาวบ้าน พอไปลาวท่านไปทุ่งหินไห ถ้ำภูเขาควายที่มีตำนานเหล็กไหล และสิ่งน่ากลัวต่างๆแต่ท่านก็กลับมาได้และได้ช่วยวิญญาณเณรที่ป่าไสยศาสตร์เขมร และเรื่องราวปาฏิการย์ต่างๆ
ที่หนูเคยดูก็จะมีหลวงปู่แหวน หลวงปู่ตื้อที่ไปธุดงค์ด้วยกันแล้วตอนจะข้ามน้ำไปพรายน้ำดึงขาหลวงปู่แหวน ตอนนั้นท่านอธิษฐานนึกถึงหลวงปู่ฝั้นและเทวดา เจ้าป่าท่านก็รอดมาได้ ตอนนั้นยังหนุ่มท่านยังไม่ได้มีวิชามาก เพราะท่านต้องการไปฝากตัวเป็นศิษย์หลวงปู่ฝั้น หนูว่าเพราะท่านมีบุญบารมี
คือที่หนูพูดมาทั้งหมดคืออิงจากตามที่ดูมานะคะไม่รุ้จริงหมดมั้ย
มันทำให้หนูคิดว่าพระเกจิที่มีประสบการณ์ธุดงค์ต่างๆรู้สึกว่าท่านของจริงและศักสิทธิ์เพราะการไปธุดงค์ในต่างประเทศเดินเข้าไปในป่าถึงแม้จะอยู่ไม่ไกล้จากหมู่บ้านเพื่อที่จะลงมาบิณทบาตรมันก็น่ากลัวอยู่ดี เพราะอยู่คนเดียว ทั้งสัตว์มีพิษและภูตผีต่างๆ บางท่านก็เข้าไปในป่าลึกก็มีเพราะมันสงบและเป็นที่ขจัดกิเลส
ที่ท่านไปเพราะเพื่อจะได้เห็นในธรรมมมากขึ้น แต่บางองค์ไม่รอดก็มี 
ทุกท่านมีความคิดเห็นอย่างไรกับพระธุดงค์