จากกระทู้ "ถามง่าย ๆ นะครับ ในความคิดของคุณ "อกุศล" คือ อะไร ?"
(https://1th.me/belAs)

ก่อนอื่นต้องขอบคุณสำหรับสมาชิกที่เข้ามาแบ่งปันคห. มุมมองในกระทู้ดังกล่าวครับ
ทีนี้ขอเสนอมุมมองความเข้าใจที่ผมวิเคราะห์ สังเคราะห์ จากการอ่านหนังสือเล่มนึง และได้นำไปใช้จริง (สังเกตจิตตนระหว่างการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน)
ก็พบว่าทำให้เข้าใจกุศล อกุศลมากขึ้น มีหลักในการดำเนินชีวิตโดยอาศัยหลักธรรมะมากขึ้นครับ

ขอเสนอ ดังนี้

กุศล คือ สิ่งที่ยกจิตใจให้สูงขึ้น ดีงามขึ้น
(อะไร ๆ ที่ทำแล้วทำให้จิตใจอยู่ในความดี ตั้งมั่นในความดี นี่ถือเป็นกุศล)

ตัวอย่าง
- อดทน พากเพียรการงาน นี่ถือเป็นกุศล เพราะได้ฝึกวิริยะ ฝึกขันติ ระเบียบวินัยความรับผิดชอบ
- ถือศีล เพื่อพัฒนาจิตใจตน 
- ให้ทาน นอกจากอยากช่วยเหลือคนแล้ว ก็เพื่อสละความตระหนี่ในใจตน
- ซื่อสัตย์ ต่อคนรัก ไม่ทำอะไรไม่ดีทั้งต่อหน้าลับหลัง
- มีคนมาขอให้ช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อยบางอย่าง ก็ไม่ปฏิเสธ (ถือเป็นการสละตัวตนเหมือนกันนะ)

. . .

อกุศล คือ สิ่งที่ตรงข้ามกับกุศล หมายความว่าคือ สิ่งที่ทำให้จิตใจตกต่ำลง
(อะไร ๆ ที่ทำแล้วทำให้จิตใจตกต่ำลงเป็นอกุศล)

ตัวอย่าง
- ดูหมิ่นผู้อื่น ติผู้อื่น นี่ถือเป็นอกุศล เพราะถือว่าได้เพิ่มโทสะให้กับจิตใจ อีกหน่อยอาจกลายเป็นผู้มักโกรธ มองโลกในแง่ลบตามมา 
- พูดจาหยาบคาย นี่ก็คล้าย ๆ ข้อมะกี๊
- เข้าเว็บโป๊ ช่วยตัวเอง เจริญอกุศลเต็ม ๆ ครับ
- กำลังพักผ่อนอยู่ นอนเล่นอินเทอร์เน็ต ภรรยาวานขอช่วยไปบิดผ้าให้ ก็หงุดหงิดไม่พอใจ นี่ก็เจริญโทสะ เป็นอกุศล 
- ยุงเกาะแขนจะมากัด เกลียดยุง ไม่ชอบมัน มันจะมาอยู่ในห้องฉันไม่ได้ จัดการตบซะ! (แหม่ จะมาเอาเลือดฉันไม่ได้หรอก) นี่ผิดศีลแล้วยังพอกพูนโทสะอีก

ตัวอย่างทั้งสองยังมีอีกมาก... ก็ขอยกมาประมาณนี้

กุศลและอกุศล ในความหมายของผมก็ประมาณนี้ 
สมาชิกท่านอื่น ๆ อ่านแล้วคิดเห็นอย่างไร หรือมีอะไรแนะนำก็เพิ่มเติมมาได้ครับ

ขอบคุณครับ

ป.ล. ผมได้หลักนี้มาจากหนังสือ "สร้างกุศลพ้นทุกข์" เขียนโดย แก้วธารา