อยู่กันมา10กว่าปี ของขวัญไม่เคยให้ วันพิเศษก็เหมือนแค่วันธรรมดาทั่วไป ทุกสิ่งทุกอย่าง เราจ่าย เราเป็นผู้นำครอบครัว แก้ปัญหาสากกะเบือยันเรือรบ
แม้แค่ช่วยคิด ช่วยจำ ช่วยปลอบใจ ยังไม่มี พูดอะไรก็หาว่าพร่ำบ่น รู้สึกว่าเขาไม่ใส่ใจอะไรสักอย่าง มีแต่สร้างเรื่องให้แก้ปัญหาให้ตลอด มีลูกด้วยกัน2คนลูกรักเรามาก จนรู้สึกว่าถ้าลูกอยู่กับเขาคงไม่รอดแน่เขาเลี้ยงลูกไม่เป็นเลยเวลาพูดความในใจเขาก็รำคานหาว่าเราพร่ำเพ้ออะไร ถ้าเขามีเขาจะไม่ให้เรามาพูดพร่ำแบบนี้ ถ้ามีเงินก็จบเหรอ เขาคิดว่าสิ่งที่เราอยากได้คือเงิน? แต่เรารู้สึกว่าอยากได้ผู้นำ คนปลอมใจ คนเข้าใจมากกว่า ไม่มีก็แค่พูดปลอบกันบ้างไม่ใช่นิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พูดอธิบายพันรอบไม่เคยเข้าใจ แบบนี้ใช่ไหมที่เรียกว่าไม่เข้าใจอธิบายยังไงก็ไม่ซึ้งตอนนี้อยากรู้เฉยๆเขารักเราจริงเหรอ แต่ดูเหมือนเขารำคานมากกว่า พูดอะไรเขาไม่เคยแคร์ร้องไห้เขาก็ไม่เคยปลอบแบบนี้เรียกว่าเขารักเราหรือป่าว หรือแค่อยู่แล้วสบายใจเท่านั้น
อยู่กันมา10กว่าปีสิ่งดีๆไม่เคยได้ใส่ใจไม่เคยมี
แม้แค่ช่วยคิด ช่วยจำ ช่วยปลอบใจ ยังไม่มี พูดอะไรก็หาว่าพร่ำบ่น รู้สึกว่าเขาไม่ใส่ใจอะไรสักอย่าง มีแต่สร้างเรื่องให้แก้ปัญหาให้ตลอด มีลูกด้วยกัน2คนลูกรักเรามาก จนรู้สึกว่าถ้าลูกอยู่กับเขาคงไม่รอดแน่เขาเลี้ยงลูกไม่เป็นเลยเวลาพูดความในใจเขาก็รำคานหาว่าเราพร่ำเพ้ออะไร ถ้าเขามีเขาจะไม่ให้เรามาพูดพร่ำแบบนี้ ถ้ามีเงินก็จบเหรอ เขาคิดว่าสิ่งที่เราอยากได้คือเงิน? แต่เรารู้สึกว่าอยากได้ผู้นำ คนปลอมใจ คนเข้าใจมากกว่า ไม่มีก็แค่พูดปลอบกันบ้างไม่ใช่นิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พูดอธิบายพันรอบไม่เคยเข้าใจ แบบนี้ใช่ไหมที่เรียกว่าไม่เข้าใจอธิบายยังไงก็ไม่ซึ้งตอนนี้อยากรู้เฉยๆเขารักเราจริงเหรอ แต่ดูเหมือนเขารำคานมากกว่า พูดอะไรเขาไม่เคยแคร์ร้องไห้เขาก็ไม่เคยปลอบแบบนี้เรียกว่าเขารักเราหรือป่าว หรือแค่อยู่แล้วสบายใจเท่านั้น