จะใช้วิธีบอกแม่ให้ยอมรับยังไงถ้าพ่อที่เคยทิ้งติดต่อมา

ตอนประมาณ9-10ขวบพ่อกับแม่แยกทางกันค่ะ คือตัวเราเองเราคิดได้ค่ะว่าตอนนั้นจบไม่สวยแน่นอนสุดท้ายเป็นงั้นจริงๆ พ่อเราทำงานพวกขนส่งสินค้าไปทางภาคใต้ค่ะตอนนั้นแล้วแทบไม่กลับบ้านเลย แม่เราเองก็เป็นคนมีโรคประจำตัวอยู่แล้วค่ะเป็นอาการเครียด(เป็นคนไข้จิตเวช) พอพ่อเราไม่กลับเลยแม่เราก็เครีคมากเขียนไดอารี่เล่มนึงเป็นแบบคนเพ้อๆเราก็แอบไปอ่านประจำ แล้วสุดท้ายพ่อเราก็นอกใจแม่ค่ะ เราเข้าใจทั้งพ่อและแม่ ว่าทำไมพ่อถึงนอกใจ ตามที่เราบอกค่ะแม่เราเป็นคนป่วยเวลาทะเลาะกันทีก็โวยวายเกินเรื่องแม่เราชอบโมโหกับเรื่องง่ายๆค่ะ ถ้าเกิดยิ่งมีคนเถียงไปเท่าไหร่จะยิ่งโมโหบ้างครั้งก็ขู่แรงถึงขั้นมีมีด นั้นอาจเป็นเหตุผลของพ่อที่นอกใจแม่ ตอนนั้นแม่รู้ว่าพ่อทิ้งแน่ๆก็ทำลายของทุกอย่างที่เป็นของพ่อหมดเลยค่ะ ทั้งเสื้อผ้าที่เคยอยู่ในตู้ เอกสารสำคัญต่างๆพ่อเราไม่เคยโผล่มาให้เราเห็นอีกเลย ตอนที่คบกับพ่อเราทำงานคนเดียวพอเลิกกัน แม่ก็ไม่มีไรติดตัวเลยค่ะ เงินค่าเทอมของเราในตอนนั้นก็ไม่มี แม่เราเลยจำใจหน้าด้านขอพ่อเเต่ไม่รับสาย เเม่เลยบอกให้เราส่งข้อความไปขอเงินค่าเทอมจากพ่อหน่อย ตอนนั้นเราใช้โทรศัพท์เเม่ส่งไปมันเป็นโทรศัพท์เเบบซัมซุงฮีโร่ไรงี้ค่ะ พิมพ์ยากมากพิมพ์ลายพิมพ์ลบหลายรอบ จนได้ข้อความประมาณว่า พ่อหนูขอเงินค่าเทอมหน่อยหนูไม่มีเงินถ้าพ่อยังเห็นหนูเป็นลูกอยู่ เราก็พิมพ์เองส่งเองคิดเองไม่มีใครบอก น่าจะวันต่อไปไม่ก็หลายๆวันต่อมา เเม่บอกว่าไม่แน่ใจว่าพ่อโทรหรือส่งข้อความมานะคะ แต่แม่บอกว่าพ่อบอกว่าอย่าเอาลูกมาอ้าง เราเสียศูนย์เลยค่ะ เเล้วหลังจากนั้นก็มีการเเย่งตัวพี่ชายเราเกิดขึ้น ตอนเเรกพี่จะไม่ไปเพราะพี่สงสารเเม่ แต่แม่บอกว่าถ้าอยากไปก็ไปได้เลยแม่ไม่ว่า พี่เราเลยไปอยู่กับพ่อ เราไม่ได้เจอพี่เราเลยมา2ปีต่อจากนั้น พี่เรามาเพราะมาฝึกงานปวช.แม่อยากให้พี่มาเลยพยายามหาที่ฝึดงานในกรุงเทพจนได้ เรากฌได้เจอกับพี่ ครั้งเเรกที่เห็นพี่เราเราบอกตรงๆว่า เหมือนพ่อมาก พอฝึกเสร็จพี่ก็ไปตอนนั้นเราป.6 พอจะขึ้นม.1เราก็ย้ายบ้านมาอยู่อีกที่ พี่เราก็ขึ้นมาหาตอนปิดเทอม เเล้วก็อยู่ยาวเลยจนตอนนี้ไม่ได้กลับไปเรียน ตอนนั้นเราม.1จะม.2แล้วตอนเที่ยงในรร.มีคนโทรมาคนๆนั้นคือพ่อ พ่อไม่ได้ติดต่อหรืออะไรส่งมาทางพี่เลยตลอด3-4ปี โทรมาเล่าว่าทำไมถึงเลิกถึงทิ้งแม่ เราก็น้ำตาคลอเบ้าเเต่ร้องไม่ได้เพื่อนเต็มเลย;-; หลังจากนั้นพ่อก็มีโทรมาบ้าง จนโทรศัพท์เราพังพ่อติดต่อไม่ได้พี่เราเลยทักมาถามในเมจเสจ(เอาโทรศัพท์เเม่มาเล่น)เราเล่นบอกโทรศัพท์พังงั้นงี้นะ หลายวันผ่านไปมั้งพี่เราก็โทรมาตอนเราเล่นโทรศัพท์แม่พอดีว่าพ่อจะซื้อโทรศัพท์ให้ แล้วพ่อก็ให้เงินมา500 สองรอบได้ก่อนที่จะได้โทรศัพท์(อันนี้เราถือว่าเยอะนะคะปกติเราไม่เคยได้เงินเลยนอดจากไปรร.) จนผ่านไปหลายเดือนพี่ก็พาเราไปซื้อโทรศัพท์ใช่ค่ะ มีพ่อไปด้วยเราเกรงมากทั้งเกรงทั้งอึดอัดเเต่เราพูดตรงไปเราก็อยากได้โทรศัพท์ใหม่พ่อก็พาเราไปซื้อพี่ก็ไปด้วย พอกลับบ้านพี่บอกให้เราบอกว่าพี่เราซื้อให้เอง เราก็บอกไปตามนั้น เราก็รู้สึกดีที่พ่อซื้อให้ตอนนั้นเราไม่ได้โกรธพ่อแล้วเพราะมันตั้ง4ปีแล้ว เเต่เราอึดอัดที่โกหกแม่ถึงปกติจะโกหกเรื่องนู้นนี้บ่อยก็เถอะ หลังจากนั้นเราก็ได้ค่าขนมมาบ้างบางเดือน ตอนม.2พ่อก็โทรมาบ้างเเต่เราไม่ค่อยได้รับ(ปกติไม่ค่อยรับโทรศัพท์ใครอยู่เเล้วค่ะ ปิดเสียงไว้) จน ม.3มานี่เราอยู่เเต่บ้าน ประมาณกลางปีที่ผ่านมาพี่พาเราไปหาพ่อ พ่อก็ให้เงินมาเปิดบัญชี(ตอนนั้นเขาจำกัดคนเปิดบัญชีเร่เลยต้องไปเปิดเองวันอื่น) แล้วหลังจากนั้นพ่อก็แอดไลน์มา คอยส่งเงินให้เราตลอดทุกอาทิตย์ อาทิตย์ล่ะ500บ้าง1000บ้าง เราไม่รู้ว่าเขากำลังทำเพื่อชดเชยหรืออะไรเเต่เราไม่ได้ติดใจอะไร เราไม่เคยขอนะคะเราเกรงใจพ่อโอนมาเราก็ขอบคุณเเต่ไม่เคยขอเพิ่ม(พ่อมีครอบครัวใหม่มีลูกใหม่เเล้ว)เราเกรงใจเพราะตามจริงพ่อมีหน้าที่เเค่ดูเเละพี่เรา ตอนนี้เราก็คุยกับพ่อปกติ แม่ก็น่าจะรู้แต่เราไม่คิดจะบอกตรงๆ ประเด็นคือพ่อบอกว่าอยากให้เราทำให้เเม่รู้ว่าพ่อมีตัวตนเวลาชวนไปเที่ยวไกลๆจะได้ไปได้ไม่ห่วง เราควรหาวิธียังไงดีคะ เราไม่กล้าบอกแม่เลยถึงเราจัคิดว่ายังแม่ก็รู้ เเต่เราไม่อยากให้แม่รู้เรื่องของพ่อเลยไม่อยากให้แม่รู้สึกแย่ เราอาจจะพิมพ์เข้าข้างแม่ไปหน่อยขอโทษนะคะ เรารักทั้งคู่เเต่เราโตมาแบบที่อยู่พ่อก็หายไปมีเเต่เเม่อยู่ ถ้าพิมพ์งงขอโทษนะคะ อาจจะดูน้ำเน่าเล่ายาก วนไปวนมาต้องขอโทษด้วย อยากให้ทุกคนรู้ที่มาที่ไปเลยตัดสินพิมพ์ให้มันครบค่ะ🙏🙏 เขียนผิดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะยอนไปอ่านไม่ไหวจริงๆตาลาย;-;