ทำไมคนบางคนถึงตัดสินใจคบกันทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าเป็นไปไม่ได้และสักวันต้องเลิก

คือจขกทคุยกับพี่ชายจขกทเกี่ยวกับแฟนเค้าที่เรียนอยู่เมืองนอกว่าแบบเป็นไงบ้างและพี่ชายบอกเลิกแล้ว จขกทเลยถามจริงดิ ทำไมถึงเลิก พี่ชายบอกจขกทว่าที่จริงคิดไว้อยู่แล้วว่ามันต้องเลิกทั้งเรื่องที่เค้าไม่มีเวลาให้และผู้หญิงเด็กกว่า10ปี(พี่ชายเรา35ผู้หญิง25)กว่าผู้หญิงจะกลับไทยอีกนานก็เหงาเหมือนกันแต่ก็พอใจแล้วคบได้ตั้ง4ปี จขกทสงสัยว่าทำไมถึงคบกันถ้ารู้ว่าสักวันต้องเลิกเพราะถ้าเป็นจขกทถ้าจขกทอ่านขาดตั้งแค่แรกว่าไปไม่รอดหรือถ้าจขกทมีขีดจำกัดที่ไม่สามารถคบกันได้ จขกทคงไม่คุยตั้งแต่แรกต่อให้ชอบหรือไม่ชอบก็เหอะเพราะหวังดีไม่อยากให้เค้าเสียเวลาและให้เค้าไปคุยกับคนอื่นเลยเพราะกว่าจะเจอคนที่ใช่ต่อให้คุยเยอะยังไงแต่โอกาสเจอน้อยมาก(จขกทชิวมากถ้าเจอคนที่มีคนคุยเยอะเพราะจขกทคิดว่ากว่าจะเจอคนที่ใช่โอกาศมันยากคุยทีละเยอะถูกของเค้าแล้วเพื่อนสนิทจขกทยังเคยมาบอกจขกทว่ารู้สึกผิดคุยกับคนหลายคนจขกทเลยตอบเพื่อนไปว่าแกทำถูกแล้วที่มีคนคุยเยอะเพราะคุยทีละคนเป็นอะไรที่เสียเวลา)ส่วนความรู้สึกของจขกทถ้าจขกทชอบจขกทก็จะจัดการความรู้สึกตัวเอง100เปอร์เซนไม่บล็อคหรือจะไม่ไปทำร้ายความรู้สึกอะไรเค้าด้วย(กรณีเข้าถึงcontactกันแล้ว)ยกเว้นมันรกหรือจัดระเบียบไลน์เพราะจขกทรับผิดชอบความรู้สึกตัวเองโดยไม่กระทบกับใครได้