ตอนแรกก็รัก นานๆมาเริ่มไม่โอเค ลูกเมียเก่า

สวัสดีค่ะ เรามีคำถามในใจเป็นล้านคำเรารู้สึกท้อใจทุกข์ใจแบบใจจะขาดให้ได้
เรื่องลูกติดแฟน แฟนเราดูแลเอาใจใส่ลูกติดเขาทุกอย่างตามใจ ป้อนข้าวทั้งที่เด็กมันก็ทำได้แล้วพูดคุยกับคนรู้เรื่อง แต่แฟนมักจะบอกว่าเด็กมันทำอะไรไม่เป็น แฟนไม่เน้นสอนเลยเน้นทำให้อย่างเดียวจนเขาไม่มีเวลาแม้แต่จะสนใจเรา เรารู้สึกช้ำใจมากเรารักผู้ชายคนนี้มาก เราต้องการเขาอยากอยู่กันสองคนมากๆ คือยังไม่ได้ใช้ชีวิตแบบที่คู่คนอื่นเขาทำเช่นดูแล พาไปเที่ยวดูหนัง กินข้าว กอดหอม จับมือเดินด้วยกัน ทุกวันนี้ทำให้เรารู้สึกรังเกียจเด็กคนนี้มากขึ้นทุกวัน เหมือนเป็นปมเป็นตราบาปกีดกันไม่ให้เรากับแฟนได้รักกันแบบมีความสุข ทุกครั้งที่แฟนกำลังจะเข้าหาเรา เด็กคนนั้นมักจะงอแงอยากให้แฟนเราเข้าไปหา เหมือนกันซีนตลอด จนแบบเห้ย! เราไม่โอเคแบบจริงๆแล้วอะ เราอยากเลิกแต่เลิกไม่ได้ ถ้าให้เรารักเด็กคนนั้นเราทำไมไม่ได้เหมือนกัน ตอนนี้เราขอห่างกับแฟนสักพักแต่ยังอยู่ด้วยกันนะคะ เราแยกกันนอน แฟนก็ดูแลลูกติดเขาไป คือเรื่องมันสะสมทั้งเรื่องเมียเก่าเขาโทรมาหาตั้งแต่เราเข้ามาที่บ้านนี้วันแรก เราโดนเมียเก่าเขาหาเรื่องสาระพัดจนเก็บมาจนถึงทุกวันนี้ สาเหตุก็คือเด็กคนนี้นั้นแหละ เล่าไปก็ยาวมาก แต่แฟนเราก็รักเรามากนะคะ เหมือนพยายามจะรักเรา แต่สำหรับเรามันดูน้อยกว่าที่แฟนเราทำให้เด็กคนนั้นสะอีก เราท้อมากจริงๆชีวิตเราตอนนี้ไม่ต้องการให้มีเด็กคนนี้แล้ว แฟนเราไม่ได้จดทะเบียนกับคนเก่า แต่เเฟนไม่ยอมให้เด็กไปอยู่กับแม่เเท้ของมัน เห้อ อะไรก็แย่ไปหมด

เราขอคำแนะที่ดีและเป็นกำลังใจให้หน่อยได้ไหมคะ เราเครียดจนเหมือนตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว🙏