สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรก หากมีความผิดพลาด ขออภัยนะคะ
ปัจจุบัน จขก อายุ 20ปีค่ะ อาทิตย์หน้าก็ 21แล้ว แฟนอายุ 23คบกับแฟนมา 3ปีกว่าแล้ว (คุยกันก่อนคบก็ 2ปีได้แล้ว รวมๆรู้จักกัน5ปีกว่า) แฟนเป็นผู้ชายที่ดีค่ะ ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลยสักครั้ง เราต่างมีกฎให้ซึ่งกันและกัน เช่น เราขี้หึงเวลาเขากดไลค์รูปผู้หญิง เขาเองก็เช่นกัน เลยตกลงว่าเราต่างจะไม่กดไลค์เพศตรงข้าม (ยกเว้นดาราที่ชื่นชอบนะคะ)
ปัญหาที่มีปัจจุบันตอนนี้คือ ก่อนที่จะมีประกาศงดนั่งร้าน เราเคยมีปัญหากันเรื่องเขาไม่พาเราออกไปไหนเลย เขาเอาแต่เล่นเกม ใช้ชีวิตอยู่ในห้อง แต่เราก็บอกไปว่าชีวิตมันน่าเบื่อมาก(ของตัวเองนะคะ) เพราะส่วนตัวก็เครียดเรื่องเรียน ต้องพยายามให้เกรดมากกว่า 3.5 ทุกเทอม หนูไม่ใช่คนเก่งค่ะ แต่เป็นคนที่ตั้งใจ ไหนจะเรื่องที่ตัวเองต้องทำงานด้วย (มีธุรกิจงานบริการเป็นของตัวเองค่ะ) เราทำเองหมดเลย สร้างมันมาด้วยตัวเอง แฟนไม่ได้ช่วยเลยค่ะ ก็แอบเครียดหลายทางค่ะช่วงนี้ เพราะต้องจ่ายค่าหอเอง ส่งเงินเดือนให้แม่อีก (แม่เกษียณแล้วค่ะ)
เราจึงคุยกันว่า อยากให้เขาพาเราออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง ไม่จำเป็นต้องไปไกล ไปใกล้ๆก็ได้ ส่วนตัวเป็นคนชอบการแต่งหน้าแต่งตัว ถ่ายรูปค่ะ อย่างน้อยก็เป็นความสุขเล็กๆน้อยๆ ก็โอเคตกลงกันได้ จนมีประกาศงดนั่งร้าน หนูก็ได้แต่ใช้ชีวิตเดิมๆ ไม่มีอะไรทำ ร้านก็เปิดไม่ได้ เกมก็เล่นไม่ได้ (แฟนไม่ให้เล่นเลยค่ะ เพราะกลัวเรามีสังคมในเกม)
พอมาปัจจุบันตอนนี้ ประกาศนั่งร้านได้แล้ว (หนูยังไม่ได้ออกไปไหนเลยนะคะ) วันนี้เราเลยชวนเขาไปวัดไหม ใกล้ๆ เขาก็พูดเชิงไม่ไปอะค่ะ บอกว่าเดี๋ยวก็ต้องพาไปวันเกิดวันนึงอยู่แล้ว เราก็เลยบอกว่า ปกติต้องพาไป 1วัน/อาทิตย์ไม่ใช่หรอ เขาก็บอกว่า วันธรรมดาค่อยไป ซึ่งเราก็มีเรียนออนไลน์ เขาก็บอกเรียนบนรถก็ได้อะไรแบบนี้ค่ะ
ลืมแจ้งไปว่าแฟนเรียนจบแล้วนะคะ เรียนจบมาตั้งแต่ต้นๆปี แต่ยังไม่มีแพลนทำงานนะคะ เขาบอกยังได้เงินจากที่บ้านอยู่ไม่อยากลำบาก ถึงเขาไม่มีงาน ก็รับช่วงต่อจากที่บ้านได้ แฟนเป็นคนมีฐานะระดับนึงค่ะ มีรถ มีเงินเก็บ
รู้สึกเสียใจนะคะ ในสิ่งที่เขาทำให้เราได้ แต่เพียงแค่เขาไม่อยากทำ ก่อนหน้านี้ก็ทะเลาะเรื่องดูแข่งเกมค่ะ เขาจะดูแข่งเกมยิง ทุกๆช่วง6โมง ทำให้เราไม่สามารถไปไหนได้เลย เพราะเขาต้องดูแข่ง ดูในทรศไม่ได้ เพราะจอเล็ก ดูย้อนหลังไม่ได้ เพราะไม่มัน
บางทีหนูก็เคยอยากหายไปเลยค่ะ ไม่ใช่ตายนะคะ (ยังอยากดูแลพ่อแม่อยู่55555) แต่หมายถึงอยากเข้มแข็ง เดินออกมาแบบไม่ต้องกังวล ทุกวันนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นแฟนที่ดีระดับนึงเลยค่ะ หนูไม่เคยขอให้เลี้ยงข้าวทุกมื้อ เพราะเรานักศึกษาเหมือนกัน หารครึ่ง นานๆเลี้ยงกันที หนูเป็นคนอ่านหนังสือแทน เรียนแทนแล้วติวให้เขาด้วย เพราะเขาไม่เรียนเลย (หนูเต็มใจทำนะคะ เพราะอยากให้เขาได้เกรดดีๆ เพื่อต่อยอดในอนาคต)
บางครั้งหนูก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้ว ถึงรักเขามากยังไง ถ้ามันไม่มีความสุข หรือมันไปด้วยกันยาก ทำไมยังต้องอยู่ด้วยกัน ทำไมเราถึงยังทนกับเรื่องเดิมๆ ถึงมันจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่มันก็ทำให้คนรักรู้สึกดาวน์ได้นะคะ แต่ว่าหนูเข้มแข็งมากกว่าเมื่อก่อนแล้วค่ะ เมื่อก่อนหนูร้องไห้หนักมาก ตอนนี้ร้องไห้แปปเดียวก็ปาดน้ำตา ตั้งสติ ละค่อยๆคิด แต่ก็ยังไม่ได้เลิกอยู่ดี มันยังค้างคาในใจ ทุกข์ในใจ
หนูจริงจังกับวันเกิดตัวเองไปหรือเปล่าคะ หนูแค่อยากให้เราไปเที่ยวด้วยกัน (ลืมบอกค่ะว่าหลังวันเกิดเรา เขาจะกลับไปอยู่บ้านแล้วค่ะ) ก็เลยอยากใช้ชีวิตให้มันคุ้ม ก่อนที่เราจะเข้าสู่วัยที่ต้องห่างกัน
ยาวไปไหมคะ ขออภัยนะคะถ้าหากมีอะไรผิดพลาด ขอขอบพระคุณทุกท่านที่อ่านยันจบนะคะ รู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว เหมือนมีที่ระบาย ใครมีความเห็นแบบไหน บอกกันได้นะคะ ยินดีรับฟังทุกความเห็นค่ะ ขอบคุณค่ะ
ควรเดินหน้ายังไงต่อกับความสัมพันธ์นี้คะ
ปัจจุบัน จขก อายุ 20ปีค่ะ อาทิตย์หน้าก็ 21แล้ว แฟนอายุ 23คบกับแฟนมา 3ปีกว่าแล้ว (คุยกันก่อนคบก็ 2ปีได้แล้ว รวมๆรู้จักกัน5ปีกว่า) แฟนเป็นผู้ชายที่ดีค่ะ ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเลยสักครั้ง เราต่างมีกฎให้ซึ่งกันและกัน เช่น เราขี้หึงเวลาเขากดไลค์รูปผู้หญิง เขาเองก็เช่นกัน เลยตกลงว่าเราต่างจะไม่กดไลค์เพศตรงข้าม (ยกเว้นดาราที่ชื่นชอบนะคะ)
ปัญหาที่มีปัจจุบันตอนนี้คือ ก่อนที่จะมีประกาศงดนั่งร้าน เราเคยมีปัญหากันเรื่องเขาไม่พาเราออกไปไหนเลย เขาเอาแต่เล่นเกม ใช้ชีวิตอยู่ในห้อง แต่เราก็บอกไปว่าชีวิตมันน่าเบื่อมาก(ของตัวเองนะคะ) เพราะส่วนตัวก็เครียดเรื่องเรียน ต้องพยายามให้เกรดมากกว่า 3.5 ทุกเทอม หนูไม่ใช่คนเก่งค่ะ แต่เป็นคนที่ตั้งใจ ไหนจะเรื่องที่ตัวเองต้องทำงานด้วย (มีธุรกิจงานบริการเป็นของตัวเองค่ะ) เราทำเองหมดเลย สร้างมันมาด้วยตัวเอง แฟนไม่ได้ช่วยเลยค่ะ ก็แอบเครียดหลายทางค่ะช่วงนี้ เพราะต้องจ่ายค่าหอเอง ส่งเงินเดือนให้แม่อีก (แม่เกษียณแล้วค่ะ)
เราจึงคุยกันว่า อยากให้เขาพาเราออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง ไม่จำเป็นต้องไปไกล ไปใกล้ๆก็ได้ ส่วนตัวเป็นคนชอบการแต่งหน้าแต่งตัว ถ่ายรูปค่ะ อย่างน้อยก็เป็นความสุขเล็กๆน้อยๆ ก็โอเคตกลงกันได้ จนมีประกาศงดนั่งร้าน หนูก็ได้แต่ใช้ชีวิตเดิมๆ ไม่มีอะไรทำ ร้านก็เปิดไม่ได้ เกมก็เล่นไม่ได้ (แฟนไม่ให้เล่นเลยค่ะ เพราะกลัวเรามีสังคมในเกม)
พอมาปัจจุบันตอนนี้ ประกาศนั่งร้านได้แล้ว (หนูยังไม่ได้ออกไปไหนเลยนะคะ) วันนี้เราเลยชวนเขาไปวัดไหม ใกล้ๆ เขาก็พูดเชิงไม่ไปอะค่ะ บอกว่าเดี๋ยวก็ต้องพาไปวันเกิดวันนึงอยู่แล้ว เราก็เลยบอกว่า ปกติต้องพาไป 1วัน/อาทิตย์ไม่ใช่หรอ เขาก็บอกว่า วันธรรมดาค่อยไป ซึ่งเราก็มีเรียนออนไลน์ เขาก็บอกเรียนบนรถก็ได้อะไรแบบนี้ค่ะ
ลืมแจ้งไปว่าแฟนเรียนจบแล้วนะคะ เรียนจบมาตั้งแต่ต้นๆปี แต่ยังไม่มีแพลนทำงานนะคะ เขาบอกยังได้เงินจากที่บ้านอยู่ไม่อยากลำบาก ถึงเขาไม่มีงาน ก็รับช่วงต่อจากที่บ้านได้ แฟนเป็นคนมีฐานะระดับนึงค่ะ มีรถ มีเงินเก็บ
รู้สึกเสียใจนะคะ ในสิ่งที่เขาทำให้เราได้ แต่เพียงแค่เขาไม่อยากทำ ก่อนหน้านี้ก็ทะเลาะเรื่องดูแข่งเกมค่ะ เขาจะดูแข่งเกมยิง ทุกๆช่วง6โมง ทำให้เราไม่สามารถไปไหนได้เลย เพราะเขาต้องดูแข่ง ดูในทรศไม่ได้ เพราะจอเล็ก ดูย้อนหลังไม่ได้ เพราะไม่มัน
บางทีหนูก็เคยอยากหายไปเลยค่ะ ไม่ใช่ตายนะคะ (ยังอยากดูแลพ่อแม่อยู่55555) แต่หมายถึงอยากเข้มแข็ง เดินออกมาแบบไม่ต้องกังวล ทุกวันนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นแฟนที่ดีระดับนึงเลยค่ะ หนูไม่เคยขอให้เลี้ยงข้าวทุกมื้อ เพราะเรานักศึกษาเหมือนกัน หารครึ่ง นานๆเลี้ยงกันที หนูเป็นคนอ่านหนังสือแทน เรียนแทนแล้วติวให้เขาด้วย เพราะเขาไม่เรียนเลย (หนูเต็มใจทำนะคะ เพราะอยากให้เขาได้เกรดดีๆ เพื่อต่อยอดในอนาคต)
บางครั้งหนูก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้ว ถึงรักเขามากยังไง ถ้ามันไม่มีความสุข หรือมันไปด้วยกันยาก ทำไมยังต้องอยู่ด้วยกัน ทำไมเราถึงยังทนกับเรื่องเดิมๆ ถึงมันจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่มันก็ทำให้คนรักรู้สึกดาวน์ได้นะคะ แต่ว่าหนูเข้มแข็งมากกว่าเมื่อก่อนแล้วค่ะ เมื่อก่อนหนูร้องไห้หนักมาก ตอนนี้ร้องไห้แปปเดียวก็ปาดน้ำตา ตั้งสติ ละค่อยๆคิด แต่ก็ยังไม่ได้เลิกอยู่ดี มันยังค้างคาในใจ ทุกข์ในใจ
หนูจริงจังกับวันเกิดตัวเองไปหรือเปล่าคะ หนูแค่อยากให้เราไปเที่ยวด้วยกัน (ลืมบอกค่ะว่าหลังวันเกิดเรา เขาจะกลับไปอยู่บ้านแล้วค่ะ) ก็เลยอยากใช้ชีวิตให้มันคุ้ม ก่อนที่เราจะเข้าสู่วัยที่ต้องห่างกัน
ยาวไปไหมคะ ขออภัยนะคะถ้าหากมีอะไรผิดพลาด ขอขอบพระคุณทุกท่านที่อ่านยันจบนะคะ รู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว เหมือนมีที่ระบาย ใครมีความเห็นแบบไหน บอกกันได้นะคะ ยินดีรับฟังทุกความเห็นค่ะ ขอบคุณค่ะ