ขอเงินปู่ย่ามาใช้แล้วไม่ได้ตามที่ต้องการ ผมรู้สึกเฟลมากเลยครับ

ขอทุกคนได้อ่านเนื้อหาในกระทู้ก่อนนะครับ ก่อนจะดุจะว่าผม แต่ยังไงผมก็ยินดีรับฟัง ประเด็นคือผมเนี่ยเป็นหลานคนโตครับ อายุ 26 เราก็เป็นหลานคนนึงที่ไม่ทำตัวเหลวไหลเที่ยวกินเหล้าใช้เงินฟุ้งเฟ้อ ซื้อของแบรนด์เนม รถแพงๆ ให้ครอบครัวต้องเดือดร้อนเลย.. ผมเป็นคนนึงที่เก็บเงินมาตั้งแต่เด็ก ปู่ย่าท่านให้มาบ้างก็ไม่เคยเอาใช้เลยเก็บมันมาโดยตลอด ก็ใช้เงินจากการช่วยเหลืองานธุรกิจที่บ้านบ้าง งานเสริมบ้างมาใช้จ่ายเพื่อความสุขของผม แต่พอวันนึงมันเกิดช่วงวิกฤษเศรษฐกิจแบบนี้ เจอโรคระบาดโควิดแบบนี้ การค้าขายก็แย่ลงๆ เงินเดือนก็ถูกลดลงเพราะนายจ้างจ่ายเต็มไม่ไหว อยู่ไม่ได้ก็ต้องออกไป และอีกอย่างพ่อแม่ผมก็เดือดร้อนครับมีภาระหนี้สินที่ต้องใช้ ผมสงสารแก ผมก็เลยเอาเงินที่เก็บมาตั้งแต่เด็กๆนี่แหละยอมช่วยท่านไปเกือบหมดเลย เพราะไม่อยากให้พ่อแม่ไปกู้มาอีก อยากให้ภาระมันเบาลงบ้างจะได้มีเงินเก็บ แล้วทีนี้เงินที่ผมเคยเก็บได้มาเป็นหลักแสนก็ลดลงไปจนเหลือแค่ไม่กี่พันเพราะช่วยคนในครอบครัว ผมจึงเล็งเห็นว่า จะไปขอใครช่วยเหลือก็ไม่ได้แล้วก็มีปู่ย่าแท้ๆของผมนี่และคือทางสุดท้ายแกคงช่วยเราเรื่องนี้ได้แน่ๆ เพราะแกจัดว่าเป็นคนรวยคนที่มีเงินคนนึงเลยไม่ได้อวยเกินครับมีที่นาหลายสิบไร่ เงินเก็บในบัญชีก็เยอะและก็แทบจะรวยที่สุดในหมู่บ้านแล้วมั้งในจังหวัดๆนึงซึ่งผมไม่ขอเอ่ย ผมจึงแอบโทรไปขอให้ท่านช่วยเหลือเรื่องที่ผมเอาเงินไปช่วยพ่อแม่จนเกือบหมดแล้วก็เล่าความจริงทุกอย่างว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้นกับสถานะทางการเงินครอบครัวผม ซึ่งปู่ย่าก็เข้าใจครับ แต่ก็พูดคุยกันไม่นาน ปู่ย่าก็ขอกลับไปพิจารณาก่อนแล้วจะโทรมาบอกอีกทีนะ ซึ่งจำนวนเงินที่ผมต้องการได้จากการช่วยเหลือหนี้ให้แม่นั้นผมขอปู่ย่าของผมไป 8หมื่นบาทครับ แล้วผมก็หวังลึกๆว่าปู่ย่าคงจะเห็นใจผมบ้าง เห็นความดีบ้าง เผื่อจะให้เพิ่มมาอีกหน่อยเพื่อจะได้เอามาใช้ในความสุขส่วนตัวหรือเอาเป็นเงินเก็บก็ได้ของคนเป็นหลานคนโตอีก2หมื่นบาท รวมแล้วผมตั้งเป้าหมายหรือคาดหวังให้ปู่ย่าให้เงินมา1แสนบาท.. แต่ขอบอกนะครับการแอบโทรไปขอเงินปู่ย่านี้ต้องเป็นความลับเท่านั้น พี่น้อง ลูกหลานคนอื่นๆจะรู้ไม่ได้เลย ย้ำว่าไม่ได้เลยย.. ไม่งั้นปัญหาความอิจฉา ความเกลียดชัง มารุมใส่ผมแน่ๆ แล้วปู่ย่าท่านจะเดือดร้อนจากคนอื่นๆ และต่อมาปู่ย่าก็โทรมาบอกครับ ผมรอเวลาประมาณ3-4วันได้จากความช่วยเหลือจากท่าน ซึ่งผมดีใจมากที่แกโทรมมา แต่ปรากฎว่าปู่ย่าบอกช่วยได้แค่ 4หมื่นบาทนะ เพราะช่วยได้เท่านี้จริงๆ เพราะคนอื่นจะสงสัยและเรื่องมันจะใหญ่ และอีกอย่างปู่ย่าก็บอกว่าเคยให้เงินค่ากินค่าใช้ให้พ่อผมมาบ่อยแล้ว เราคนเป็นหลานอายุเท่านี้คงไม่ต้องใช้เงินขนาดนี้หรอก ไปเก็บไล่เบี้ยเอาจากแม่เอาละกันให้ทะยอยคืนลูก แกบอกมาอย่างงี้ ซึ่งคำนี้ผมรู้สึกผิดหวังมากครับ และแอบเฟลมากๆด้วย แต่ก็คงต้องตามนั้นจะไปเซ้าซี้เรียกร้องอะไรก็คงไม่ได้ เพราะผมคาดหวังให้ได้เงินตามเป้าที่ผมขอ บวกกับค่าช่วยเหลือส่วนรวมเป็น1แสนบาท มาถึงตอนนี้ผมผิดหวังและรู้สึกเสียใจที่ทำไมปู่ย่าก็แสนจะร่ำรวย แต่ทำไมช่วยเราได้แค่นี้ ความจริงทั้งหมดก็คือผมอยากได้เงินที่ใช้หนี้ช่วยพ่อแม่คืนครับอยากมีเงินเก็บเหมือนเดิม แต่ก็เข้าใจและต้องยอมรับมันความจริงครับ เพื่อนๆในพันทิพคิดเห็นกันยังไงบ้าง

ปล.จะว่า จะเตือน จะแนะนำผมยังไงผมยินดีมากครับ ผมจะนำไปปรับทัศนคติของตัวเอง ขอบคุณล่วงหน้าครับ