ขอเล่าคร่าวๆแต่อาจจะยาวหน่อยนะคะรบกวนทึกคนด่วยค่าคือตัวหนูกับแฟนคบกันได้ประมาณ 1 ปีเลยตัดสินใจแต่งงานกัน ช่วง พฤศจิกายนก่อนโควิด ต้องบอกก่อนว่าแฟนเป็นคนเอเชียแต่สัญชาติอเมริกา
หลังจากแต่งงานก็ไม่เคยได้เจอกันอีกเลยตลอดระยะเวลา 2 ปี ได้แต่คอลคุยกันแต่พวกหนูคือจะคอลกันเกือบตลอดเวลาตือขอให้ได้อยู่ในสายอันนี้เป็นความต้องการของแฟนว่าด้วยเรื่องโควิดเราก็เข้าใจที่ไม่สามารถเจอกันได้แต่สิ่งที่เรารับรู้ได้คือเค้าไม่มีความกระตือรือร้นที่จะมาหาเราถ้งแม้จะเดินทางได้แล้วก็ตาม เค้าไม่เคยพูดหรือบอกเราหรือเล่าอะไรเกี่ยวกับการจะมาหาเรามีแต่เราที่คอยถามว่าจะมาหามั้ยประเทศเปิดแล้วนะ แต่คำตอบที่ได้คือ ไม่ว่างและไม่รู้ว่าจะมาได้มั้ย เค้าก็รักเรานะเค้าคอยส่งเสียเราตลอดแต่ก็แลกมาด้วยอิสระของเราเค้าห้ามไม่ให้เราทำงานเคยขอแต่เค้าก็บอกถ้าจะทำงานก็เลิกกันก่อนเราจะได้คำตอบแบบนี้ทุกครั้งจนเราก็ทำได้แค่อยู่บ้านเฉยๆแต่เราไม่ได้ห้ามเค้าไปไหนนะคะเค้าก็ยังมีอิสระไปหาเพื่อนทำกิจกรรมของเค้าได้ทุกอย่างแต่สิ่งที่ทำให้เราไม่มีความสุขคือ อารมณและคำพูดคำจาที่พูดทำร้ายจิตใจ เช่น หาว่าเราเป็น ผญ.ไม่ดีแค่เพราะคุยเรื่องข่าวละคิดเห็นไม่ตรงกัน เคยของขอเลิกกับเราตั้งแต่แต่งงานกันไม่ถึงเดือนเหตุเกิดเพราะเราแค่คุยกับพี่สาวแล้วพี่สาวเล่าให้ฟังว่าประเทศที่แฟนแกทำงานอยู่เริ่มหนาวเราเลยตอบไปว่างั้นก็ต้องดูแลตัวเองนะแค่นั้นละค่ะเป็นเหตุ ด่าว่าเค้าไม่น่าเลือกเราเค้าเสียดายคนเก่าของเค้า ไล่เราบ้าง แต่ทุกครั้งเราพยายามคุยกันและปรับจูนเข้าหากัน..เวลาทะเลาะกันเราจะบอกเสมอว่าอย่าโกรธกันข้ามวันอารมณ์เย็นแล้วให้มาคุยกันดีๆ แต่เค้าไม่เคยง้อเราเลยค่ะทะเลาะกันเมื่อไหร่ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ต้องเป็นเราเริ่มคุยกับเค้าว่ายังเวลาเค้าโกรธจะจะไม่คุยเลยถึงจะผ่านไปกี่วันแต่เค้าไม่เคยเป็นคนอยากคุยก่อนเลย ถึงเค้าจะผิดก็ตามเป็นเราที่ต้องยอมง้อก่อนเพราะเราไม่ชอบให้ปัญหาคาราคาซัง เค้าว่าเราบังคับเค้าให้ทำในสิ่งที่เค้าไม่อยากทำและไม่มีวันทำนั่นคือเราขอให้เค้าพูดดีกับเราบ้าง ง้อเราบ้าง เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราขอมันผิดมากขนาดรั้นเลยหรอ เค้าบอกเค้าไม่เคยบังคับเราเลย
ซึ่งเราก็อธิบายความคิดเค้าไม่ได้ เค้ามีความคิดที่ว่า ผช.ต้องมีสิทธิเหนือ ผญ.ซึ่งเราไม่เห็นด้วยเลยกลายเป็นปัฐหาของเราเพิ่ม ของก็มีข้อดีมากมายนะคะเรื่องเงินเค้าเทคแคร์เราดี แต่เงินไม่ใช่สิ่งที่เราอยากได้เราอยากได้ความเอาใจใส่คำพุดที่ดีเวลาเราต้องการ คือเราเป็นคนขี้บ่นแต่ไม่เชิงด่าอะไรหรอกเวลาไม่พอใจเราชอบบ่นกับตัวเองแต่เค้าบอกว่าไม่ชอบคือเราทั้งสองคนก็พยายามปรับจูน แต่ก็เหมือนจะต่างกันเกินไป เราไม่ชอบเก็บปัญหาอยากเคลียแต่เค้าไม่อยากคุยเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนตอนนี้เราแทบไม่แฮปปี้เลยเราไม่รู้ว่าเราจะอดทนต่อไปหรือว่าจะแยกทางเราเสียสละอิสระในการใช้ชีวิต ทุกอย่างไม่วามมารถไปเที่ยวหาเพื่อนได้ ทำงานไม่ได้ ไปไหนไม่ได้ เราก็พยายามอดทน แต่เค้สไม่ได้ทำให้เรารู้สึกเลยว่าเค้ากระตือรือร้นกับเราเค้าไล่เราให้ไปหาคนใหม่เราพเค้าจะไม่มีวัยพูดีเวลาเราต้องการได้และไม่สามารถที่จะง้อเราได้ พอมาถึงตรงนี้เราไม่รู้เลยว่าจะเลือกอะไรดีเราไม่มีความสุข รบกวนเพื่อนๆแนะนำและพูดคุยกันได้ค่ะ
ปล.ตอนนี้เราสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงเป็นโรคหัวใจโรคเครียด เป็นซึมเศร้า เราไม่อยากให้ตัวเองดาวน์มากกว่านี้
รู้สึกไม่มีความสุข หลังแต่งงานมา เกือบ 3 ปี อยากจะขอคำแนะนำค่า
ขอเล่าคร่าวๆแต่อาจจะยาวหน่อยนะคะรบกวนทึกคนด่วยค่าคือตัวหนูกับแฟนคบกันได้ประมาณ 1 ปีเลยตัดสินใจแต่งงานกัน ช่วง พฤศจิกายนก่อนโควิด ต้องบอกก่อนว่าแฟนเป็นคนเอเชียแต่สัญชาติอเมริกาหลังจากแต่งงานก็ไม่เคยได้เจอกันอีกเลยตลอดระยะเวลา 2 ปี ได้แต่คอลคุยกันแต่พวกหนูคือจะคอลกันเกือบตลอดเวลาตือขอให้ได้อยู่ในสายอันนี้เป็นความต้องการของแฟนว่าด้วยเรื่องโควิดเราก็เข้าใจที่ไม่สามารถเจอกันได้แต่สิ่งที่เรารับรู้ได้คือเค้าไม่มีความกระตือรือร้นที่จะมาหาเราถ้งแม้จะเดินทางได้แล้วก็ตาม เค้าไม่เคยพูดหรือบอกเราหรือเล่าอะไรเกี่ยวกับการจะมาหาเรามีแต่เราที่คอยถามว่าจะมาหามั้ยประเทศเปิดแล้วนะ แต่คำตอบที่ได้คือ ไม่ว่างและไม่รู้ว่าจะมาได้มั้ย เค้าก็รักเรานะเค้าคอยส่งเสียเราตลอดแต่ก็แลกมาด้วยอิสระของเราเค้าห้ามไม่ให้เราทำงานเคยขอแต่เค้าก็บอกถ้าจะทำงานก็เลิกกันก่อนเราจะได้คำตอบแบบนี้ทุกครั้งจนเราก็ทำได้แค่อยู่บ้านเฉยๆแต่เราไม่ได้ห้ามเค้าไปไหนนะคะเค้าก็ยังมีอิสระไปหาเพื่อนทำกิจกรรมของเค้าได้ทุกอย่างแต่สิ่งที่ทำให้เราไม่มีความสุขคือ อารมณและคำพูดคำจาที่พูดทำร้ายจิตใจ เช่น หาว่าเราเป็น ผญ.ไม่ดีแค่เพราะคุยเรื่องข่าวละคิดเห็นไม่ตรงกัน เคยของขอเลิกกับเราตั้งแต่แต่งงานกันไม่ถึงเดือนเหตุเกิดเพราะเราแค่คุยกับพี่สาวแล้วพี่สาวเล่าให้ฟังว่าประเทศที่แฟนแกทำงานอยู่เริ่มหนาวเราเลยตอบไปว่างั้นก็ต้องดูแลตัวเองนะแค่นั้นละค่ะเป็นเหตุ ด่าว่าเค้าไม่น่าเลือกเราเค้าเสียดายคนเก่าของเค้า ไล่เราบ้าง แต่ทุกครั้งเราพยายามคุยกันและปรับจูนเข้าหากัน..เวลาทะเลาะกันเราจะบอกเสมอว่าอย่าโกรธกันข้ามวันอารมณ์เย็นแล้วให้มาคุยกันดีๆ แต่เค้าไม่เคยง้อเราเลยค่ะทะเลาะกันเมื่อไหร่ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ต้องเป็นเราเริ่มคุยกับเค้าว่ายังเวลาเค้าโกรธจะจะไม่คุยเลยถึงจะผ่านไปกี่วันแต่เค้าไม่เคยเป็นคนอยากคุยก่อนเลย ถึงเค้าจะผิดก็ตามเป็นเราที่ต้องยอมง้อก่อนเพราะเราไม่ชอบให้ปัญหาคาราคาซัง เค้าว่าเราบังคับเค้าให้ทำในสิ่งที่เค้าไม่อยากทำและไม่มีวันทำนั่นคือเราขอให้เค้าพูดดีกับเราบ้าง ง้อเราบ้าง เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราขอมันผิดมากขนาดรั้นเลยหรอ เค้าบอกเค้าไม่เคยบังคับเราเลยซึ่งเราก็อธิบายความคิดเค้าไม่ได้ เค้ามีความคิดที่ว่า ผช.ต้องมีสิทธิเหนือ ผญ.ซึ่งเราไม่เห็นด้วยเลยกลายเป็นปัฐหาของเราเพิ่ม ของก็มีข้อดีมากมายนะคะเรื่องเงินเค้าเทคแคร์เราดี แต่เงินไม่ใช่สิ่งที่เราอยากได้เราอยากได้ความเอาใจใส่คำพุดที่ดีเวลาเราต้องการ คือเราเป็นคนขี้บ่นแต่ไม่เชิงด่าอะไรหรอกเวลาไม่พอใจเราชอบบ่นกับตัวเองแต่เค้าบอกว่าไม่ชอบคือเราทั้งสองคนก็พยายามปรับจูน แต่ก็เหมือนจะต่างกันเกินไป เราไม่ชอบเก็บปัญหาอยากเคลียแต่เค้าไม่อยากคุยเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนตอนนี้เราแทบไม่แฮปปี้เลยเราไม่รู้ว่าเราจะอดทนต่อไปหรือว่าจะแยกทางเราเสียสละอิสระในการใช้ชีวิต ทุกอย่างไม่วามมารถไปเที่ยวหาเพื่อนได้ ทำงานไม่ได้ ไปไหนไม่ได้ เราก็พยายามอดทน แต่เค้สไม่ได้ทำให้เรารู้สึกเลยว่าเค้ากระตือรือร้นกับเราเค้าไล่เราให้ไปหาคนใหม่เราพเค้าจะไม่มีวัยพูดีเวลาเราต้องการได้และไม่สามารถที่จะง้อเราได้ พอมาถึงตรงนี้เราไม่รู้เลยว่าจะเลือกอะไรดีเราไม่มีความสุข รบกวนเพื่อนๆแนะนำและพูดคุยกันได้ค่ะปล.ตอนนี้เราสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงเป็นโรคหัวใจโรคเครียด เป็นซึมเศร้า เราไม่อยากให้ตัวเองดาวน์มากกว่านี้