เรื่องมีอยู่ว่า มีเพื่อนคนนึงไม่ได้สนิทมากอยู่ดีๆทักมายืมตังค์เรา แล้วก็ขอแลกเหรียญเป็นแบงค์20กับเรา แล้วเราก็บอกให้มันมาเอาอยู่บ้าน พอมันมาถึงเราก็เดินออกไปเอาให้มัน แล้วก็แลกเหรียญกับมัน พอมาคิดอีกที ตอนนั้นมันแต่งตัวลับล่อๆไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้เพื่อนนะคะ คือมันแต่งตัวทรงสก๊อยจริง แล้วป้าข้างบ้านก็มอง เรากลัวเค้าจะคิดว่าเราแลกอะไรกับมัน ด้วยความที่เราดูเงียบๆ แล้วลูกพี่ลูกน้องที่ติดยาก็มาบ้านบ่อยชอบมาขอตังค์เราเลยไม่ค่อยถูกกันกับมัน เพราะเราเกลียดเรื่องยาเสพติดมาก แถมยายยังบอกให้มันมาบำบัดที่บ้านเรา แล้วอยู่วันนึงก็มีป้าอีกคนมาซื้อของ แล้วก็เห็นข่าวคนติดยา แม่ก็พูดกันกับเค้าว่ามันคงเป็นเรื่องปกติแล้ว เค้ากินเพื่อลดหุ่นกัน เราโกรธให้แม่ แต่พูดอะไรไม่ได้เพราะเราอยู่ข้างบน ถ้าจะลงมาเถียงก็ยังไงอยู่ แถมป้าคนนั้นชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน เราเลยเครียดกว่าเดิม กลัวคนจะเค้าใจผิด คิดไปถึงอนาคตเราว่าถ้าเราเรียนจบไปแล้วคนอื่นจะคิดกับเรายังไง จะมองเรายังไง เรากลัวคนอื่นเค้าใจผิดว่าเรายุ่งกับยาเสพติด เราเกลียดเรื่องนี้มาก เรากลัวว่าเค้าจะเค้าใจผิดเรา ตอนนี้เรากำลังเตรียมตัวเข้ามหาลัย เราจิตตกมาก เราอยากทำใจเรื่องนี้ แต่แบบเราทำใจไม่ได้เราเกลียดเรื่องพวกนี้เราไม่เคยยุ่งกับเรื่องพวกนี้ เราไม่เคยเที่ยวไม่กินเหล้า ไม่เคยมีแฟน อยู่แต่บ้าน ตั้งใจเรียน ขนาดเพื่อนเก่าที่ รร ยังเรียกเราว่าแม่ชีแต่ก่อนเราชอบใส่บาตร กราบพระ เราเพิ่งเปลี่ยนมานับคริส เราจิตตกเรื่องพวกนี้เป็นอันไม่มีสมาธิในการเรียน เราควรทำยังไงดีคะ เราเหมือนตายทั้งเป็น ถ้าเราเรียนจบไปแล้วไปอยู่ที่อื่นเรื่องพวกนี้จะมีผลอะไรกับเรามั้ยคะ
กลัวคนเข้าใจเราผิดทำไงดีคะ เครียดมากเลยค่ะ