พ่อป่วยช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ พ่ออยู่กับเราส่วนใหญ่เราจะเป็นคนดูแล เรามีงานประจำ มีลูก ต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ค่าใช่จ่ายหลักมาจากเราและสามี เรามีพี่1คน ทำงานในอ.เดียวกัน แต่อยู่คนละที่ เค้าแทบจะไม่มาหาพ่อเลยนอกจากเราจะบอกให้เข้ามาทำความสะอาดแกให้หน่อย ซึ่งก็น้อยครั้ง เราบอกว่าวันไหนหยุดก็มาหาพ่อบ้างสิ แกอยากกินนู่นนี่นั่น แต่กลับได้คำตอบว่า ให้เราไปซื้อสิ ตรงนั้นตรงนี้มี ซึ่งบางทีค่าของแค่นี้เราจ่ายได้ แต่เเค่อยากให้มาดูพ่อบ้าง  เวลาพ่อมีเหตุหนักเหตุด่วนก็มีแต่เราที่ขอลางานมา ลาบ่อยจนจะโดนตำหนิอยู่แล้ว ท้ายสุด ถ้าวันไหนเราเกิดตกงานขึ้นมา ใครล่ะที่มาคอยดูค่าใช้จ่ายในบ้าน ก็คงไม่มี 
  คนพูดอย่างเดียวก็พูดได้สิ  คนทำล่ะ เคยเห็นใจกันบ้างมั้ย 
  คำถามคือ เราผิดมั้ยที่จะบ่นว่าเหนื่อย ร้องไห้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งเพราะความน้อยใจ