เรื่องมีอยู่ว่า น้องเราพาแฟนมาอยู่ที่บ้านแล้วแฟนน้องก็ชอบมายุ่งวุ่นวายกับแฟนของเรา ทั้งเรียกตอนรถพังทั้งที่น้องชายเราอยู่ใกล้กว่าแฟนเรา น้องเราเล่นน้ำแต่แฟนน้องเราก็มานั่งดูแฟนเราตีไก่ พอตีไก่เสร็จแฟนเราก็อุ้มไก่ไปเช็ดน้ำ มันก็อุ้มไก่อีกตัว แฟนเราเห็นก็พูดว่าไม่ต้องอุ้มมา แต่แฟนน้องเราก็ยังจะอุ้มไปให้จนเราต้องบอกว่าให้วางไว้ไม่ต้องอุ้มไป พอแฟนเราเดินเข้าบ้านแฟนน้องเราก็ชวนน้องสาวเราเข้าไปนอนในบ้าน แต่น้องสาวเราไม่ไป และมีอยู่วัน1แฟนเราเรียกชื่อเราถามหาน้องชาย แฟนน้องชายเราก็รีบตอบแซงหน้าเรา แฟนเราก็เรียกชื่อเราแล้วถามอีกครั้ง แฟนน้องชายเราก็รีบชิงตอบก่อน จนแฟนเราเดินเข้าห้องไม่ถามอีกเลย แล้วพอแฟนเราไปตรงไหนมันก็พยายามจะไปอยู่ตรงนั้น แฟนเราก็พยายามเกินหนีตลอด แต่มันก็พยายามตาม แล้วอยู่มาวันหนึ่งเราตะหงิดใจกลัวแฟนน้องชายเรา@เฟสแฟนเราพอเราไปดู แฟนน้องชายเราก็@เฟสหาแฟนเราจริงๆ แต่ช่วงระยะเวลาที่มัน@หาแฟนเรา คือ2อาทิตย์ เท่ากันกับที่มันรับ@เฟสของเรา แล้วก่อนที่แฟนน้องเราจะมาอยู่กับน้องเราที่บ้าน น้องเราไม่อยากพามาหรอก พอไม่พามาแฟนน้องเรา ก็งอลก็เครืองน้องเรา แล้วพอน้องเราจะไปส่งแฟนมันที่บ้าน แฟนน้องเราก็บอกว่า ไม่อยากกลับบ้านเพราะไม่อยากไปเจอหน้าแฟนเก่าของแฟนน้องเรา พอน้องเราจะไปส่งบ้านแม่แฟนน้องเราก็บอกว่า ทะเลาะกับแม่ จนน้องเราไม่รู้จะพาไปอยู่ที่ไหนเลยต้องพามาอยู่ที่บ้าน พอมาอยู่ที่บ้านวันแรกแฟนน้องเราก็พยายามที่จะคุย จะตีสนิทกับแฟนเรา เรื่องที่เราเล่าทั้งหมดเราก็เคยบอกน้องชายเราว่า พี่หึง พี่ไม่ชอบก็เตือนแฟนบ้างนะ แต่น้องชายเราไม่เคยเตือนหรือบอกแฟนมันเลยสักครั้ง จนเราอดทนไม่ไหว โวยวายขึ้นมา จนคนโตทุกคนมารุมด่าว่าเราปัญญาอ่อน ไร้สาระ คิดมาก มันยังไม่ได้ทำอะไรกันเลย แต่แฟนน้องชายเรามันมีประวัติเรื่องผู้ชายมาบ้างไงปต่คนโตเขาไม่รู้กัน จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเราไม่มีตัวตนในบ้านของแฟนเราเลย เราอยากรู้ว่า สิ่งที่เราเห็นสิ่งที่เราต้องเจอ ที่เราหึงแฟนเรามันเป็นความผิดมากเลยใช่ไหม