ไปต่อหรือพอแค่นี้

กระทู้คำถาม
เรื่องมันนานเกินเยียวยาผ่านมาเป็นระยะเวลาสี่ปี่แล้ว
เริ่มเรื่องมีผู้ชายคนนึงได้ทักมาคุยกับผู้หญิงเค้าดูสุภาพและจิดตลกในเวลาเดียวกันฉันไม่รุ้ว่าคือการลองใจหรือหลอกไห้รักกันแน่
ฉันเองเริ่มคุยกับเค้ามาสักพักแฟนเก่าของเค้าซึ่งคบหันมานานในระยะนึงได้โทมาก่อกวนฉันทางผู้ชายจึงขอเลิกกับฉันแต่ฉันก้อยังทนจนฉันได้เข้ามาเรียนต่อในตัวเมืองเรายังคุยกันอยู่จึงได้มีการก่อกวยเป็นครั้งที่สองครั้งนี้ปู้ชายอยู่ข้างฉันปลอบฉันไม่เหมือนกับครั้งเเรกเวลาผ่านไปจนถึงช่วงเทศกาลนึงผู้ชายขอให้ฉันมาเที่ยวงานกับเค้าฉันตกลงจึงนั้งรถมาเป็นเวลาชั่วโมงครึ่งตอนแรกในใจคิดว่าถ้าเค้าไม่มาฉันจะทำยังไงรอเค้าอยู่ประมานครึ่งชั่วโมงเค้าก้อมาตามนัดเรากินเที่ยวดื่มกันเสร้จและเค้าก้อมาส่งฉันที่บ้านเค้าก้อดูเป้นสุภาพบุรุษพอสมควร*ลืมบอกไปวันนั้นแฟนเก่าเค้าก้อโทมาด้วยแต่เค้าบอกว่าเค้าเลือกฉัน ฉันเรียนไปสักระยะฉันก้อต้องย้ายตัวเองออกมาอยู่หอนอกเค้าตกลงเรื่องค่าใช้จ่ายว่าเค้าจะช่วยออกไห้ฉันฉันดีใจมากได้เจอผู้ชายที่ดีแหละรักฉันอย่างจิงใจ แต่ค่าใช้จ่ายต้องแลกมากับอะไรเพื่อนๆคงรู้ ทุกครั้งที่เค้ามาหาฉัน ฉันจะได้รับเงินจากเค้าทุกครั้งแต่ฉันคิดว่าเค้ารักฉันอยากช่วยเหลือฉัน ฉันจึงรักเค้าหมดหัวใจ จนฉันมาจับได้ว่าเค้าคุยไลน์กับแฟนเก่าเค้าฉันโกรธมากจึงเป็นฝ่ายขอเลิก เค้าบอกกับฉันว่าเค้าขอโทษจะไม่ทำอีกแล้ว 
แต่ก้อยังมีครั้งต่อไปแต่ฉันจับได้เสียก่อน เค้าบอกกับฉันว่าเค้าแค่คุยเล่นๆคนรุ้จักกันฉันก้อไม่คิดอะไร เค้าก้อดีกับฉันมาตลอด จนฉันเกิดเรื่องกับพี่ที่ทำงานเลยต้องกลับบ้านตัวเอง เค้าก้อดูดีใจที่ฉันได้กลับบ้านเค้าทำงานทุกวันหลังเลิกงานเพื่อนๆที่ทำงานเค้าก้อถามตลอดว่าวันนี้ไม่เค้าเมืองเหรอ เค้าจะไปหาฉันทุกๆสองวันหรือสามวัน ขี่รดเป็นชั่วโมง เค้าก้อตอบแบบดีใจไปว่าฉันกลับมาอยู่บ้านแล้วน้ำเสียงดูดีใจมาก เค้าก้อเลี้ยงดูมาตลอด ตอนฉันยังไม่มีงานทำ จนกระทั้งฉันได้งานเป็นสเมียนที่บริษัทเเห่งหนึ่งฉันดีใจที่จะได้ไม่ต้องเป็นภาระเค้าอรกต่อไปแต่เค้ากลับเสียใจเพราะที่ทำงานมีผู้ชายเยอะกว่าผู้หญิง เค้าบอกกับฉันตลอดว่าไห้ออกจากงาน ฉันไม่ยอมลาออกจนฉันมาประสบอุบัติเหตุเค้าจึงใช้เป้นข้ออ้างให้ฉันลาออก ฉันอยู่ในความดูแลของเค้าเหมือนเดิม เค้ามาบ้านฉันทุกวันบ้านฉันกับบ้านเค้าไกลกันพอสมควร
เลิกงานมากลับดึกทุกคืนเพื่อมาอยู่เพื่อนฉันจนแม่ฉันใจอ่อนอนุญาติให้เค้านอนบ้านฉันได้ระยะเวลาก้อผ่านมานานพอสมควรเป็นเรื่องน่ายินดีเค้ากำลังจะได้ห่มผ้าเหลือง ฉันจึงขอไห้เค้ากลับไปอยู่บ้านเค้าแต่เค้าไม่ยอมจะอยู่จนกว่าถึงกำหนดการที่จะต้องลางานเพื่อไปศึกสาพระธรรมผเค้าบวชไม่ถึง10วันฉันก้อเกิดอุบัติเหตุครั้งที่สองตอนที่เค้ายังบวชอยู่เค้าโทติดต่อถามอาการกับพ่อฉันตลอด จนถึงวันที่เค้าลาสิขา คนแรกที่เค้ามาหาคือฉันที่กำลังขาเลี้ยงอยู่ ฉันรุเสึกอบอุ่นใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้เค้า และแล้วเวลาที้ฉะนรอคอยก้อมาถึงเค้าไห้พ่อแม่มาสู่ขอฉัน คิดดูสิยิ่งกว่านิยายน่ำเน่า เค้าดูแลปรนนิบัติดีมากฉันคิดว่าเค้ามีฉันเป็นที่หนึ่งในใจ แต่และแล้วไม่ใช้ขนาดวันแต่งงานคนที่สำคัญที่วุดต้องเป็นเจ้าสาวแต่กลับไม่ใช้เป็นคนอื่นที่สำคัญกว่าเค้าต่อว่าฉันกลางวงที่เพื่อนๆฉะนยืนอยู่
ฉันตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะเลิกหลังจากแต่งงานเสร้จหลังแต่งงานฉันทะเลาะกับเค้าทุกวันไม่มีวันหยุดเลยสักวัน เดชะบุญ จนถึงวันที่ฉันตัดสินใจว่าจะเลิก กลับมีเทวดาตัวน้อยมาเกิดในท้องฉัน แต่เต้าก้อดูไม่แฮปปี้กับการมาเกิดในครั้งนี้ฉันจึงขอเลิกเป็นครั้งที่สาม ด้วยหน้าที่การงานของเค้า เค้าจึงขอไม่ยอมเลิกเราก้ออยุ่กันมาแบบทะเลาะกันเกือบทุกวันเหมือนเดิม ทุกครั้งที่มีนัดฝากครรถ์ ฉันจะมีน้ำตาก่อยำปเจอคุณหมอตลอด ฉันคืดว่าถ้าลุกคลอดออกมาทุกอย่างจะดีขึ้น แต่มันก้อดีขึ้นดีขึ้นในช่วงแรกหลังๆก้อเหมือนเดิมจลอดฉันร้องไห้ให้เด็กน้อยวัยเดือนเศษเห็นทุกวันจนเค้าครบรอบสามเดือนเค้าเริ่มไม่สนใจเวลาที่พ่อเค้าอุ้มเค้าจะร้องไห้ตลอด จนฉันคิดว่าลูกคงรู้ ฉันเลยยุติสงครามประสาท ลูกก้อยังไม่สนใจเค้าเหมือนเดิม เค้าจึงเค้าทางตามใจลูก จนลูกติดเค้าแต่เค้าจะไม่เขาหาลูกตลอดเวลาจะมาเป็นครั้งคราว เพราะเค้าต้องคุยงานทั้งวัน จนตอนนี้เวลาล่วงมาสี่ปีแล้ว เค้ายังคงเป็นเขาผู้ชายจอมเจ้าชู้เหมือนเดิม
#สภาพร่างกายของฉันไม่สามารถทำงานหนักได้ฉันและลูกยังต้องพึ่งพาเค้าตลอดแต่ฉันก้อสามารถหาเงินเองได้เล็กน้อยถึงไม่มากอย่างเค้า
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่