พ่อไม่ยอมให้มีแฟน

สวัสดีค่ะ เราเรียนอยู่ปี 1 จะขึ้นปี 2 อายุ 18 ค่ะ เป็นลูกสาวคนเดียวค่ะ เราคบกับแฟนมาปีกว่าค่ะ แฟนเราเป็นรุ่นน้อง2ปีค่ะ พ่อแม่แฟนกับเราก้รู้จักกันดีค่ะ เรากับพ่อแม่แฟนไปทานข้าวด้วยกันบ่อยค่ะ แต่พ่อแม่

1.อยากมีคนคุยแต่ขี้เกียจคุย 2.อยากมีแฟนแต่ชอบอยู่คนเดียว เราควรอยู่คนเดียวหรือเปล่า

เราควรทำไงดี เรากับเขาไม่เคยเป็นแฟนกันหรอกเรียกว่าคนคุยละกัน เขาเป็นคนแรกในหลายๆเรื่องทำตัวเหมือนแฟนแต่ไม่ใช้เขาดูแลเราดีมากๆๆทำตัวน่ารักสุดๆจนตอนนี้เขามีแฟน คบกันได้หลายปีแล้วเราควรลืมเขาได้แล้วแต่ก็

คือเราอายุ16ค่ะ เรารู้นะคะว่ายังเด็กอยู่ๆ แต่แบบ มันเป็นคำถามที่อยากจะมางอแงเฉยๆค่ะ5555 แบบเพื่อนเรามีคนคุยหรือแบบแฟนไรงี้ พ่อแม่เขาก็รับรู้ละพูดคุยได้ แต่ของเรานี่ แบบไม่ได้เลยค่ะ ด้วยความที่ลูกพี่ลู

ตามหัวข้อเลยนะคะ คือตอนนี้เราอายุ16แล้ว  เรื่องมีอยู่ว่า เราบอกพ่อแม่ว่าเรามีแฟน แล้วท่านก็ไม่พอใจ ท่านห้ามให้มีแฟน บอกให้เราเลิกคุยกัน แต่เราทำไม่ได้ เพราะคุยกันมานานมากแล้ว ท่านไม่ฟังเหตุผลอะไร

เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนปี 1 เรามีเพื่อนสนิทผู้ชายคนนึง เวลาเรียนก็จะเรียนวิชาเดียวกัน เรียนคาบเดียวกัน แถมกลุ่มรับน้องก็อยู่กลุ่มเดียวกันอีก แต่ช่วงแรกๆโดยเฉพาะเทอม1 เรายังไม่รู้จักและไม่ค่อยได้คุยด้วย

คือเรามีแฟนค่ะยังคบกันได้ไม่นานอยากบอกให้พ่อแม่ได้รู้ค่ะ สาเหตุที่อยากบอกคือเวลาจะไปเจอกันเราต้องหาข้ออ้างว่าไปไหน ซึ่งออกไปได้ไม่ถึง20นาทีก็ต้องรีบกลับเข้ามาแล้วเราทำมาได้หลายครั้งแล้วแต่กลัววันนึงพ่

เรามีแฟนแต่ครอบครัวเราค่อนข้างจะหัวโบราณ ไปไหนตามเช็คตลอด บางครั้งเราเที่ยวกับแฟนไม่ถึงชม.โทรตามแล้ว (แม้แต่อยู่กับเพื่อนก็เป็นนะ) จนวันนึงเราคุยกับแฟน แฟนก็ไม่โอเคที่เราไม่มีเวลาให้มากขนาดนั้น แถมยัง

ผมอายุ18ปีคบกับแฟนตั้งแต่16ปีพูดได้เลยว่าชีวิตม.ปลายมาเนี้ยผมอยู่ในความรู้สึกที่มีแฟนมาตลอด เวลาผมไปไหนมันก็มีความสุขว่ามีแฟน มาวันนี้ผมเสียเธอไปผมจำความรู้สึกที่อยู่คนเดียวไปโรงเรียนละไม่มีเธอผมรู้สึ