ไม่ใช่แฟนเก่านะคะ แต่เป็นแฟนคนปัจจุบัน
เราคบกันมาประมาณปี58 จากมหาลัยเดียวกัน ปัจจุบันเรากู้ซื้อบ้านกับแฟนค่ะยังผ่อนไม่หมด เราอายุ25ปัจจุบันยังไม่ได้แต่งงานยังไม่มีลูก
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาก็คิดมาตลอดว่ามันจะต้องดีแบบนี้ไปตลอด เรารักเขา เขารักเรามันก็พอแล้ว คงไม่มีอะไรมาทำให้ความรักของเราลดลงได้หรอก ระหว่างคบกันเรากับเขาก็ไม่ค่อยได้มีสังคมกับเพื่อน เราจะไปหาเพื่อนสมัยมหาลัยบ้างก็ขับรถไม่เป็นก็ต้องรบกวนเขาพาไปก็เลยไม่ได้ไปไหนเลย แต่หลังๆมานี้เหมือนจะเริ่มรู้สึกได้ค่ะ ช่วงนี้เขามีสิ่งที่สนใจพวกงานทำเพลง ก็จะรู้จักกับคนทำเพลงคนอื่นๆแต่เป็นผู้ชายนะคะ ช่วงนี้เขาก็กลับไปคุยกับเพื่อนเก่าตอนเด็ก นี่ก็ผู้ชายค่ะ เราก็โอเคถึงเขาจะกดโทรศัพท์คุยกันทั้งวัน จนเหมือนเขาลืมเราไปเลย แต่ไม่เป็นไรเพราะเราก็มีอะไรเล่นเหมือนกัน เขาจะทำเพลงเราก็สนับสนุนเขา ถึงเราจะทำไม่เป็น อย่างน้อยก็เอาใจช่วยเขาอยู่ห่างๆ
ที่บอกว่าเริ่มรู้สึกได้ก็เลยลองถามเขาค่ะว่ายังรักกันอยู่ไหม เขาก็ตอบว่าช่วงนี้เบื่อๆชีวิตไม่อยากสนใจใครเลย (คือเรื่องงานก็มีส่วนเพราะเป็นธุรกิจที่บ้าน แล้วโดนกดดันเยอะ แต่ที่ชอบจริงๆคืองานทำเพลง) แต่เขาก็บอกว่ายังรักเหมือนเดิม แต่การกระทำมันไม่ใช่ จริงๆคำตอบเขามันไม่เครียเราก็เลยร้องไห้เขาก็พูดๆแล้วก็กดโทรศัพท์ บางที่ก็หัวเราะกับอะไรซักอย่างในโทรศัพท์ ทั่งที่เรากำลังร้องไห้อยู่ตรงหน้า สุดท้ายก็หายเอง จนก่อนหน้านี้เขามาขอลบรูปเราในไอจี ด้วยเหตุผลที่ว่า ศิลปินคนอื่นไปก็ลงรูปตอนทำเพลงกัน แล้วก็โปรโมตไปเยอะ อันนี้มันเลยทำให้เราเริ่มรู้สึกน้อยใจ ว่าทั้งที่เราก็สนับสนุนเขา แต่ทำไมเราถึงเป็นคนแรกที่เขาจะลบออก ตอนแรกเขาแค่พูดๆแต่ยังไม่ได้ลบ เราก็บอกว่าดาราคนอื่นๆเขายังลงรูปแฟนกันเยอะแยะ เขาก็บอกคนทำเพลงบางคนก็ไม่มีนะ เราก็บอกว่าไม่จำเป็นปะ แล้วเราก็บอกว่าถ้าเธอลบเราก็จะลบด้วย พอมาดูอีกที่ก็คือลบไปแล้ว ด้วยความน้อยใจเราก็เลยลบบ้าง แต่พอไล่ลบก็น้ำตาแตกอีก เวลาเห็นรูปเก่าๆก็รู้สึกว่าจำไม่เห็นได้เลยว่าเราเคยมีความสุขกันขนาดนั้น แล้วก็มีอีกหลายเรื่องที่ยังไงเราร้องไห้แล้วรีแอคที่เขาตอบกลับมาคือเล่นโทรศัพท์
ก่อนหน้านี้เราเคยคุยกันว่ามันมีงานของบริษัทที่ต้องไปต่างจังหวัดนะ แล้วก็จังหวัดที่เราอยากไปเที่ยวมันก็อยู่ใกล้ๆ เดี๋ยวแวะไปเที่ยวกันไปไหว้พระอะไรแบบนี้ (เราทำงานอยู่ที่บริษัทเขา แต่วันที่ไปเป็นเสาร์อาทิตย์) แต่พอเพื่อนเขามาก็กลายเป็นว่าวันนี้เขามาคุยกับเราว่าเดี๋ยวไปค้างบ้านเพื่อนแล้วก็พาเพื่อนอีกคนไปด้วยที่เป็นเพื่อนเก่าเขาจะได้ไม่เสียค่าที่พัก (บ้านเพื่อนอยู่จังหวัดที่อยากไปค่ะ) สุดท้ายก็กลายเป็นว่าเราก็ได้หายไปจากทริปที่เราเคยคุยกันไว้โดยปริยาย แต่ด้วยความรู้สึกที่มันค้างคาแบบนี้มาเป็นเดือนเราก็นอยพอร้องไห้เขาก็เล่นโทรศัพท์ แล้วก็บอกว่าเขาไปนอนบ้านเพื่อนเราจะไปเหรอ เราก็เลยพูดไม่ออกเลย มันก็จริงเราเป็นใครก็ไม่รู้ไปนอนบ้านเขา จะบอกให้เขาหาที่พักข้างนอกก็ดูจะเห็นแก่ตัว ยิ่งช่วงนี้ก็ไม่ควรไปไหนเยอะแยะ
บางที่อยากจะลองหายไปดูบ้างเผื่อเขาจะตามมาบ้างแต่ก็ไม่ค่ะ จะกลับบ้านบ้านก็อยู่ต่างจังหวัดแต่เราทำงานในกรุงเทพเลยต้องอยู่ที่นี่ บอกตรงๆว่าถ้าไม่ใช่บ้านหลังนี้ก็ไม่มีที่ไปแล้ว ตอนนี่ไม่ไหวแล้วค่ะ เหมือนเป็นเราเองที่พยายามอยู่ฝ่ายเดียว รักมากแล้วมันเจ็บมากๆเลย พอมาเห็นสภาพตัวเองร้องไห้แล้วคือทุเรศมาก ก็เลยคิดว่าไม่เอาแล้วถ้ารู้สึกแบบนี้ต่อไปต้องแย่แน่ๆ มีวิธีคิดที่ทำให้เราสบายใจขึ้นบ้างไหมคะ หรือวิธีตัดใจยังไงก็ได้ หรือวิธีที่ต่างคนต่างอยู่ในบ้านหลังเดียวกันแล้วเราไม่ต้องอยากวิ่งไปกอดเขา ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ตัดใจจากแฟนยังไง
เราคบกันมาประมาณปี58 จากมหาลัยเดียวกัน ปัจจุบันเรากู้ซื้อบ้านกับแฟนค่ะยังผ่อนไม่หมด เราอายุ25ปัจจุบันยังไม่ได้แต่งงานยังไม่มีลูก
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาก็คิดมาตลอดว่ามันจะต้องดีแบบนี้ไปตลอด เรารักเขา เขารักเรามันก็พอแล้ว คงไม่มีอะไรมาทำให้ความรักของเราลดลงได้หรอก ระหว่างคบกันเรากับเขาก็ไม่ค่อยได้มีสังคมกับเพื่อน เราจะไปหาเพื่อนสมัยมหาลัยบ้างก็ขับรถไม่เป็นก็ต้องรบกวนเขาพาไปก็เลยไม่ได้ไปไหนเลย แต่หลังๆมานี้เหมือนจะเริ่มรู้สึกได้ค่ะ ช่วงนี้เขามีสิ่งที่สนใจพวกงานทำเพลง ก็จะรู้จักกับคนทำเพลงคนอื่นๆแต่เป็นผู้ชายนะคะ ช่วงนี้เขาก็กลับไปคุยกับเพื่อนเก่าตอนเด็ก นี่ก็ผู้ชายค่ะ เราก็โอเคถึงเขาจะกดโทรศัพท์คุยกันทั้งวัน จนเหมือนเขาลืมเราไปเลย แต่ไม่เป็นไรเพราะเราก็มีอะไรเล่นเหมือนกัน เขาจะทำเพลงเราก็สนับสนุนเขา ถึงเราจะทำไม่เป็น อย่างน้อยก็เอาใจช่วยเขาอยู่ห่างๆ
ที่บอกว่าเริ่มรู้สึกได้ก็เลยลองถามเขาค่ะว่ายังรักกันอยู่ไหม เขาก็ตอบว่าช่วงนี้เบื่อๆชีวิตไม่อยากสนใจใครเลย (คือเรื่องงานก็มีส่วนเพราะเป็นธุรกิจที่บ้าน แล้วโดนกดดันเยอะ แต่ที่ชอบจริงๆคืองานทำเพลง) แต่เขาก็บอกว่ายังรักเหมือนเดิม แต่การกระทำมันไม่ใช่ จริงๆคำตอบเขามันไม่เครียเราก็เลยร้องไห้เขาก็พูดๆแล้วก็กดโทรศัพท์ บางที่ก็หัวเราะกับอะไรซักอย่างในโทรศัพท์ ทั่งที่เรากำลังร้องไห้อยู่ตรงหน้า สุดท้ายก็หายเอง จนก่อนหน้านี้เขามาขอลบรูปเราในไอจี ด้วยเหตุผลที่ว่า ศิลปินคนอื่นไปก็ลงรูปตอนทำเพลงกัน แล้วก็โปรโมตไปเยอะ อันนี้มันเลยทำให้เราเริ่มรู้สึกน้อยใจ ว่าทั้งที่เราก็สนับสนุนเขา แต่ทำไมเราถึงเป็นคนแรกที่เขาจะลบออก ตอนแรกเขาแค่พูดๆแต่ยังไม่ได้ลบ เราก็บอกว่าดาราคนอื่นๆเขายังลงรูปแฟนกันเยอะแยะ เขาก็บอกคนทำเพลงบางคนก็ไม่มีนะ เราก็บอกว่าไม่จำเป็นปะ แล้วเราก็บอกว่าถ้าเธอลบเราก็จะลบด้วย พอมาดูอีกที่ก็คือลบไปแล้ว ด้วยความน้อยใจเราก็เลยลบบ้าง แต่พอไล่ลบก็น้ำตาแตกอีก เวลาเห็นรูปเก่าๆก็รู้สึกว่าจำไม่เห็นได้เลยว่าเราเคยมีความสุขกันขนาดนั้น แล้วก็มีอีกหลายเรื่องที่ยังไงเราร้องไห้แล้วรีแอคที่เขาตอบกลับมาคือเล่นโทรศัพท์
ก่อนหน้านี้เราเคยคุยกันว่ามันมีงานของบริษัทที่ต้องไปต่างจังหวัดนะ แล้วก็จังหวัดที่เราอยากไปเที่ยวมันก็อยู่ใกล้ๆ เดี๋ยวแวะไปเที่ยวกันไปไหว้พระอะไรแบบนี้ (เราทำงานอยู่ที่บริษัทเขา แต่วันที่ไปเป็นเสาร์อาทิตย์) แต่พอเพื่อนเขามาก็กลายเป็นว่าวันนี้เขามาคุยกับเราว่าเดี๋ยวไปค้างบ้านเพื่อนแล้วก็พาเพื่อนอีกคนไปด้วยที่เป็นเพื่อนเก่าเขาจะได้ไม่เสียค่าที่พัก (บ้านเพื่อนอยู่จังหวัดที่อยากไปค่ะ) สุดท้ายก็กลายเป็นว่าเราก็ได้หายไปจากทริปที่เราเคยคุยกันไว้โดยปริยาย แต่ด้วยความรู้สึกที่มันค้างคาแบบนี้มาเป็นเดือนเราก็นอยพอร้องไห้เขาก็เล่นโทรศัพท์ แล้วก็บอกว่าเขาไปนอนบ้านเพื่อนเราจะไปเหรอ เราก็เลยพูดไม่ออกเลย มันก็จริงเราเป็นใครก็ไม่รู้ไปนอนบ้านเขา จะบอกให้เขาหาที่พักข้างนอกก็ดูจะเห็นแก่ตัว ยิ่งช่วงนี้ก็ไม่ควรไปไหนเยอะแยะ
บางที่อยากจะลองหายไปดูบ้างเผื่อเขาจะตามมาบ้างแต่ก็ไม่ค่ะ จะกลับบ้านบ้านก็อยู่ต่างจังหวัดแต่เราทำงานในกรุงเทพเลยต้องอยู่ที่นี่ บอกตรงๆว่าถ้าไม่ใช่บ้านหลังนี้ก็ไม่มีที่ไปแล้ว ตอนนี่ไม่ไหวแล้วค่ะ เหมือนเป็นเราเองที่พยายามอยู่ฝ่ายเดียว รักมากแล้วมันเจ็บมากๆเลย พอมาเห็นสภาพตัวเองร้องไห้แล้วคือทุเรศมาก ก็เลยคิดว่าไม่เอาแล้วถ้ารู้สึกแบบนี้ต่อไปต้องแย่แน่ๆ มีวิธีคิดที่ทำให้เราสบายใจขึ้นบ้างไหมคะ หรือวิธีตัดใจยังไงก็ได้ หรือวิธีที่ต่างคนต่างอยู่ในบ้านหลังเดียวกันแล้วเราไม่ต้องอยากวิ่งไปกอดเขา ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ