ท้าวความก่อนนะคะ
ก่อนหน้านี้เราทำงานในร้านขายของส่งที่หนึ่งซึ่งไกลจากบ้านเรา40-50กิโล เราเลยจำเป็นต้องไปเช่าห้องอยู่เพราะระยะทางไกลจากบ้านพอสมควรและเข้างานเช้ามาก06:30น. ห้องที่เราเช่าเป็นรีสอร์ทที่เขาแบ่งออกให้เช่าเป็นรายเดือนซึ่งเป็นห้องพัดลม ห้องก็ปกติของรีสอร์ทเลยคะ เปิดประตูมาก็เป็นเตียง ซ้ายมือมีโต๊ะเครื่องแป้งหน้าต่างสองบาน ปลายเตียงก็เป็นทีวีกับพัดลม ขวามือข้างเตียงจะเป็นห้องน้ำ หน้าห้องน้ำจะเป็นตู้เสื้อผ้า ประมาณนี้คะห้องที่เราอยู่
ตอนไปอยู่แรกๆเราก็ไหวศาลเจ้าที่ก่อนและไหวทุกวันพระเหตุการก็ปกติดี แต่ส่วนมากเราไม่ค่อยอยู่ห้องเลิกงานมาจะออกไปกินข้าวข้างนอกไปกินไปดื่มกับเพื่อนแทบทุกวัน บางวันก็ไม่ได้กับห้องเช้ากลับมาอาบน้ำไปทำงานเลยก็มี แต่พอพักหลังๆเพื่อนเรามานอนค้างที่ห้องบางวันก็2-3คน ก็มีเหตุการผิดปกบ้างแต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร บางครั้งก็ไฟดับแค่ห้องเราห้องเดียว บางวันพัดลมก็ปิดๆเปิดๆเองกลางดึกช่วงเวลาตี2-3 บางวันก็ปลั๊กหลุด บางครั่งก็มีเสียงดังในตู้เสื้อผ้า เราก็คิดว่าคงเป็นหนูแหละ
พักหลังมาเราเริ่มมีปัญหากับที่ทำงานเราเลยจะลาออก หลังจากออกจากงานเราก็จะเก็บของย้ายออกแต่ก็ไม่ได้ออกทันที เราได้นักเพื่อนมากินสังสันที่ห้องราวๆ6-7คน นอนหลับยุห้องบ้างบางส่วนกินแบบนี้2วัน เราเริ่มฝันเห็นผู้ชายวัยกลางคนเหมือนมาเตือนอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ได้ทั่งหมดมาว่าเตือนอะไร จนวันสุดท้ายที่เราจะออกเก็บของเสร็จทุกอย่าง เช้าของวันนั่นเราเปิดประตูออกมากุลแจห้องเรายุนอกห้อง ไฟทีห้องก็ดับๆติดๆ ดีที่เพื่อนนอนยุห้องด้วย3คน เราเลยเอากุลแจให้เพื่อนเผือเพื่อนอยากมานอนมาเล่นเพราะยังไม่ครอบกำหนดที่ต้องจ่ายค่าห้องอีกครั่ง เราก็ออกมาเลยกลับมาบ้านเลย
มานอนบ้านคืนแรก พอ2ทุ้มเรารู้สึกง่วงมากๆเล่นโทรศัพท์อยุ่ดีๆก็วูบไป ไม่ถึงนาทีก็ขยับตัวไม่ได้ พูดไม่ได้ อยู่ๆก็มีผู้ชายวัยกลางคนมานั่งข้างบนหัวเราละหัวเราะแบบพอใจแต่เราก็รู้แล้วแหละว่าโดนอำ เราก็ดิ้นสุดๆจำบทสวดอะไรได้ก็พูดๆไป แม่เราเอะใจ!ทำไมเรานอนเร็วแถมเปิดไฟห้องไว้ประตูก็ไม่ได้ปิด แม่เลยเดินมาเรียก นั่นแหละเราหลุดจากผีอำได้เพราะเสียงแม่เราเรียก พอลุกได้เรารีบออกมานอนกับแม่เลยเล่าให้แม่ฟังแม่ก็ไม่พูดอะไรบอกแค่กราบพระก่อนนอน แต่ไม่จบนะเราอาการเหมือนเดิมแต่รีบลุกมาบอกแม่ถ้าหลับไป3นาทีปลุกเลยนะแม่ๆก็รับปากปลุก คืนแรกเราโดนไป3รอบ แทบไม่กล้านอน
เช้าวันใหม่เราก็เก็บของอะไรของเราปกติ 10โมงเช้าเราง่วงมากๆล้มตัวลงนอนไม่ถึง1นาทีเอาอีกแล้ว กลางวันก็อำอีกแล้วรอบนีไม่มีคนอยู่เราต้องสู้กับมัน
ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด ราวๆ1ช.มจนพ่อเราเปิดประตูบ้านเราได้ยินเสียงพ่อคุยกับลุงเราก็เรียกสุดเสียงจนเราหลุดรู้สึกตัวขึ้นมาใจสั่นหน้าซีดไปหมด คือเราโมโหมากตอนนั่นกะเอาเราจะตายเลยหรอ เราลุกขึ้นได้เราก็พนมมือขึ้นแล้วพูดไปด้วยความโมโห หากผีตนได่ที่ตามเรามาหรืออย่ณ.ที่นี้อยู่แล้ว มารบกวนเรามาวุนวายกับชีวิตเราทำให้เราใช้ชีวิตยากลำบากทำให้เรากลัว เราจะของแช่งให้มันไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดทั่งชาตินี้และชาติหน้า หากมาดีก็อยู่ใครอยู่มัน พูดจบก็ขนลุกเลย
พอตกกลางคืนเราไหว้พระสวดมนและบอกกล่าวไม่ให้มาวุยวายกันและกัน สรูปเราก็นอนได้
แต่พ่อเช้ามาช่วงเวลาเดิม10:00น. ง่วงมากลืมตาไม่ขึ้นยุดีๆก็วูบไป ก็นั่นแหละโดนอำตามเคย แต่รอบนี้มาเป็นบทสวดมนต์ไม่รู้บทไหนแต่ไม่ใช่ภาษาไทยเราพูดไม่รู้เรื่องรู้ราว เราหน้าสั่นมือชา เท้าชา ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด ราวๆ30นาที เราพูดคำว่าปล่อยยุดีๆเราก็อ้าปากค้างแหละก็หลุด รอบนี้คือกลัวจับใจ ใจสั่นตัวสั่นฟิวเหมือนผีจะเข้า ลุกมานั่นรู้สึกตัวร้อนวูบวาบ หาวติดต่อกัน5-6ครั่งจนต้องลุกไปล้างหน้ากินอะไรชดชื่นๆ แต่ก็ยังง่วงอยู่ สุดท้ายก็หลับอีกรอบ แต่รอบนี้ฝัน ฝันว่าไปเจอคนกำลังเอาไม้ทุบหัวหมาดำแล้วเราก็วิ่งออกมาขึ้นรถ พอขึ้นรถก็มาเจอโจรปล้นอีก เราวิ่งไปของความช่วยเหลือก็โดนพวกมันไล่ทันแต่ดีที่มีคนมาช่วยทัน คนๆนั่นก็คือพ่อเราเองที่มาช่วยในความฝัน แต่พอโจรจะโดนตำรวจจับเรากับเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาน่ารักมากน้องมากอดขาเราๆสงสารสุดๆเราเลยพูดออกไปว่า ขอได้ไหมขอมาเลี้ยง
แต่ยังไม่ได้คำตอบเราก็สดุ้งตื่นก่อน . . . .
เพราะอะไรถึงโดนอำบ่อยแบบนี้ . . . ?
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้าคะ🙂
ผีอำบ่อยเป็นเพราะอะไร?
ก่อนหน้านี้เราทำงานในร้านขายของส่งที่หนึ่งซึ่งไกลจากบ้านเรา40-50กิโล เราเลยจำเป็นต้องไปเช่าห้องอยู่เพราะระยะทางไกลจากบ้านพอสมควรและเข้างานเช้ามาก06:30น. ห้องที่เราเช่าเป็นรีสอร์ทที่เขาแบ่งออกให้เช่าเป็นรายเดือนซึ่งเป็นห้องพัดลม ห้องก็ปกติของรีสอร์ทเลยคะ เปิดประตูมาก็เป็นเตียง ซ้ายมือมีโต๊ะเครื่องแป้งหน้าต่างสองบาน ปลายเตียงก็เป็นทีวีกับพัดลม ขวามือข้างเตียงจะเป็นห้องน้ำ หน้าห้องน้ำจะเป็นตู้เสื้อผ้า ประมาณนี้คะห้องที่เราอยู่
ตอนไปอยู่แรกๆเราก็ไหวศาลเจ้าที่ก่อนและไหวทุกวันพระเหตุการก็ปกติดี แต่ส่วนมากเราไม่ค่อยอยู่ห้องเลิกงานมาจะออกไปกินข้าวข้างนอกไปกินไปดื่มกับเพื่อนแทบทุกวัน บางวันก็ไม่ได้กับห้องเช้ากลับมาอาบน้ำไปทำงานเลยก็มี แต่พอพักหลังๆเพื่อนเรามานอนค้างที่ห้องบางวันก็2-3คน ก็มีเหตุการผิดปกบ้างแต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร บางครั้งก็ไฟดับแค่ห้องเราห้องเดียว บางวันพัดลมก็ปิดๆเปิดๆเองกลางดึกช่วงเวลาตี2-3 บางวันก็ปลั๊กหลุด บางครั่งก็มีเสียงดังในตู้เสื้อผ้า เราก็คิดว่าคงเป็นหนูแหละ
พักหลังมาเราเริ่มมีปัญหากับที่ทำงานเราเลยจะลาออก หลังจากออกจากงานเราก็จะเก็บของย้ายออกแต่ก็ไม่ได้ออกทันที เราได้นักเพื่อนมากินสังสันที่ห้องราวๆ6-7คน นอนหลับยุห้องบ้างบางส่วนกินแบบนี้2วัน เราเริ่มฝันเห็นผู้ชายวัยกลางคนเหมือนมาเตือนอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ได้ทั่งหมดมาว่าเตือนอะไร จนวันสุดท้ายที่เราจะออกเก็บของเสร็จทุกอย่าง เช้าของวันนั่นเราเปิดประตูออกมากุลแจห้องเรายุนอกห้อง ไฟทีห้องก็ดับๆติดๆ ดีที่เพื่อนนอนยุห้องด้วย3คน เราเลยเอากุลแจให้เพื่อนเผือเพื่อนอยากมานอนมาเล่นเพราะยังไม่ครอบกำหนดที่ต้องจ่ายค่าห้องอีกครั่ง เราก็ออกมาเลยกลับมาบ้านเลย
มานอนบ้านคืนแรก พอ2ทุ้มเรารู้สึกง่วงมากๆเล่นโทรศัพท์อยุ่ดีๆก็วูบไป ไม่ถึงนาทีก็ขยับตัวไม่ได้ พูดไม่ได้ อยู่ๆก็มีผู้ชายวัยกลางคนมานั่งข้างบนหัวเราละหัวเราะแบบพอใจแต่เราก็รู้แล้วแหละว่าโดนอำ เราก็ดิ้นสุดๆจำบทสวดอะไรได้ก็พูดๆไป แม่เราเอะใจ!ทำไมเรานอนเร็วแถมเปิดไฟห้องไว้ประตูก็ไม่ได้ปิด แม่เลยเดินมาเรียก นั่นแหละเราหลุดจากผีอำได้เพราะเสียงแม่เราเรียก พอลุกได้เรารีบออกมานอนกับแม่เลยเล่าให้แม่ฟังแม่ก็ไม่พูดอะไรบอกแค่กราบพระก่อนนอน แต่ไม่จบนะเราอาการเหมือนเดิมแต่รีบลุกมาบอกแม่ถ้าหลับไป3นาทีปลุกเลยนะแม่ๆก็รับปากปลุก คืนแรกเราโดนไป3รอบ แทบไม่กล้านอน
เช้าวันใหม่เราก็เก็บของอะไรของเราปกติ 10โมงเช้าเราง่วงมากๆล้มตัวลงนอนไม่ถึง1นาทีเอาอีกแล้ว กลางวันก็อำอีกแล้วรอบนีไม่มีคนอยู่เราต้องสู้กับมัน
ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด ราวๆ1ช.มจนพ่อเราเปิดประตูบ้านเราได้ยินเสียงพ่อคุยกับลุงเราก็เรียกสุดเสียงจนเราหลุดรู้สึกตัวขึ้นมาใจสั่นหน้าซีดไปหมด คือเราโมโหมากตอนนั่นกะเอาเราจะตายเลยหรอ เราลุกขึ้นได้เราก็พนมมือขึ้นแล้วพูดไปด้วยความโมโห หากผีตนได่ที่ตามเรามาหรืออย่ณ.ที่นี้อยู่แล้ว มารบกวนเรามาวุนวายกับชีวิตเราทำให้เราใช้ชีวิตยากลำบากทำให้เรากลัว เราจะของแช่งให้มันไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดทั่งชาตินี้และชาติหน้า หากมาดีก็อยู่ใครอยู่มัน พูดจบก็ขนลุกเลย
พอตกกลางคืนเราไหว้พระสวดมนและบอกกล่าวไม่ให้มาวุยวายกันและกัน สรูปเราก็นอนได้
แต่พ่อเช้ามาช่วงเวลาเดิม10:00น. ง่วงมากลืมตาไม่ขึ้นยุดีๆก็วูบไป ก็นั่นแหละโดนอำตามเคย แต่รอบนี้มาเป็นบทสวดมนต์ไม่รู้บทไหนแต่ไม่ใช่ภาษาไทยเราพูดไม่รู้เรื่องรู้ราว เราหน้าสั่นมือชา เท้าชา ดิ้นยังไงก็ไม่หลุด ราวๆ30นาที เราพูดคำว่าปล่อยยุดีๆเราก็อ้าปากค้างแหละก็หลุด รอบนี้คือกลัวจับใจ ใจสั่นตัวสั่นฟิวเหมือนผีจะเข้า ลุกมานั่นรู้สึกตัวร้อนวูบวาบ หาวติดต่อกัน5-6ครั่งจนต้องลุกไปล้างหน้ากินอะไรชดชื่นๆ แต่ก็ยังง่วงอยู่ สุดท้ายก็หลับอีกรอบ แต่รอบนี้ฝัน ฝันว่าไปเจอคนกำลังเอาไม้ทุบหัวหมาดำแล้วเราก็วิ่งออกมาขึ้นรถ พอขึ้นรถก็มาเจอโจรปล้นอีก เราวิ่งไปของความช่วยเหลือก็โดนพวกมันไล่ทันแต่ดีที่มีคนมาช่วยทัน คนๆนั่นก็คือพ่อเราเองที่มาช่วยในความฝัน แต่พอโจรจะโดนตำรวจจับเรากับเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาน่ารักมากน้องมากอดขาเราๆสงสารสุดๆเราเลยพูดออกไปว่า ขอได้ไหมขอมาเลี้ยง
แต่ยังไม่ได้คำตอบเราก็สดุ้งตื่นก่อน . . . .
เพราะอะไรถึงโดนอำบ่อยแบบนี้ . . . ?
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้าคะ🙂