สำหรับใครที่กำลังคิดจะกลับไปทักคนคุย ให้ลองอ่านกระทู้นี้ก่อนตัดสินใจ เผื่อเจอแบบเราค่ะ

เราไปหาข้าวกินกับแฟนแล้วทะเลาะกันเพราะเราขึ้นเสียงใส่ตอนหาที่จอดรถ แฟนเราไม่พอใจแล้ก็ตึงใส่กันจนไม่ได้กินข้าว เราเลยเดินกลับที่พักเอง แล้วแฟนขับรถตามเราก็ขึ้น แต่ก็ยังพูดกันไม่ดี จนมาถึงที่พักแฟนก็มาน

สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังเจอความสัมพันธ์ที่มันแย่มากๆ เราไม่รู้ว่าเขางี่เง่าหรือเราแย่เอง เราคบกันมาจะครึ่งปีแล้วค่ะ ฝ่ายผ.ชเวลาไม่ทะเลาะกันเขาดูแลเราดีมากๆค่ะ แต่พอทะเลาะกันเขาชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกั

เรารู้จักผช.คนนึงผ่านเฟส นางเป็นรุ่นน้องและนางทักมาคุยเชิงจีบ ตอนแรกที่คุยคือนางมาๆหายๆเราเลยตัดสินใจเทนางเพราะเราไม่ชอบคนคุยมาๆหายๆ แต่นางดันมาตามฉันกลับไปคุยหลังจากนั้นเรานัดเจอกันวันที่ 12สิงหา ละบ

ขอเล่าคร่าวๆนะคะ เรากำลังคุยกับคนๆนึงอยู่ค่ะ ระยะเวลาไม่นานมาก แล้วพวกเราเลยตัดสินใจไปเดทกันเพื่อดูว่าจะยังไงกันต่อ ในวันที่เจอกันก็ดีค่ะ คุยกันดี ส่วนใหญ่จะเป็นเขาที่ถามเราเพราะเราเขินจนทำตัวไม่ถูกแล

เรามีสถานะแบบไม่ผูดมัดไม่มีพันธะเขาก็เป็นคนบอกเราเองว่าเราไม่ใช่ คงเป็นได้แค่นี้ ไม่สนใจไม่ให้ค่า มาเมื่อไรก็ได้ แต่พอวันนึงเราทำใจได้เดินออกมาเงียบๆ ลบเขาออกจากการเป็นเพื่อนในfacebook ปกติจะไม่ค่อยคุ

เวลาแชตถามอะไรไป เค้าตอบกลับมาทุกครั้ง ถามอะไรไปก็ตอบ แบบนี้เรียกว่า เค้ายังไม่อยากให้เราหายไปจากชีวิตเค้าหรอคะ แต่ไม่ได้เป็นอะไรกันใช่ไหมคะ ใครเคยตกอยู่ในสถานการณ์นี้บ้าง😑

ตามหานิยายค่ะ เราจำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้ จำได้ว่าอ่านในธัญวลัย พระเอกเป็นหนุ่มฮอตวิศวะ ไม่ปีสามก็ปีสี่นางเอกอยู่ปี 1 พระเอกเป็นเสือผู้หญิงแต่หลังจากที่คบกับนางเอกคือเลิกเจ้าชู้ไปเลย จนพระนางเข้าใจผิดก

สวัสดีค่ะ เราอยู่ม.5 สายวิทย์-คณิต ม.ต้นเรามีเพื่อนนะคะ แต่ขึ้นม.ปลายมา หน้ามือเป็นหลังมือเลยค่ะ แรกๆที่ขึ้นม.ปลายมา ก็ต้องทำความรู้จักกันใช่มั้ยคะ เพื่อนในห้องก็มาตีสนิทหลายคนอยู่ค่ะ แต่สักพักเขาก็เล

คือเรามี FWB คนนึง ก็คุยกัน นัดเจอกัน (ถ้ามีเวลาตรงกัน) แต่หลังๆเขาเริ่มพูดว่าเงินไม่พอใช้ เดือนนี้น่าจะตึงๆเรื่องเงิน เราก็ได้แต่ฟัง แต่ก็ไม่ได้ออกความเห็นอะไร เขาทักมาเราก็อ่านไม่ตอบบ้าง ไม่อ่านบ้าง

เราแต่งงานมา8ปีมีลูก1คน สามีเป็นคนดีคนนึงเลยรักครอบครัวมาก(ครอบครัวของเขา); แต่เค้าก็ดีกับเราไม่เคยมีปัญหานอกใจกันเลย ก่อนแต่งงานทางบ้านเราค่อนข้างมีปัญหาครอบครัวอยากหนัก จนเราไม่อยากจะอยู่จุดนั้นแล้ว