ยิ้มและหัวเราะ.....ทั้งที่ใจทุกข์เหลือเกิน

โพสนี้จะเป็นพื้นที่ระบาย

เราคนที่ไม่มีคนที่คอยให้ปรึกษา​ เราปรึกษาแต่ตัวเอง​ ก็เลยอึดอัดพอควร​ ที่อยากมีใครคอยให้คำปรึกษาบ้าง​ แต่คนรอบข้างไม่อำนวย​ แหะๆ

เราก็เริ่มจะใกล้อายุ30แล้ว​ ยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย​ แม้แต่บ้าน​ ก็เช่าเขาอยู่

เราเป็นคนที่อื่นใกล้ชิดในครอบครัวบอกว่าเราไม่มีภาระอะไรเลย​ เก็บเงินง่ายสบายๆ
แต่ความเป็นจริงแล้ว​ เราเงินเดือนน้อยนิด​แต่ภาระค่าใช้จ่ายก็ถาถมด้วยคำว่า​ ไม่อยากให้ที่บ้านลำบาก

เราคนที่คนที่บ้านบอกว่า​ พี่ภาระเยอะแล้ว​ไม้ต้องเข้ามาช่วยที่บ้านก็ได้​ ภาระที่เขาทำแล้วมีที่ซุกหัวนอนเป็นของตัวเอง​ รถเป็นของตัวเอง

เราคนที่ค่าใช้จ่ายเดือนชนเดือนโดนที่ยังไม่ได้สร้างอะไรเป็นของตัวเอง​ กลับโดนด่าทุกครั้ง

เราคนที่พยายามบอกว่าให้พี่ช่วยค่าใช้จ่ายพ่อกับแม่บ้าง​กลับบอกพี่ทีภาระเยอะแล้ว​ (งั้นเราคงไม่ต้องมีอะไรเป็นของตัวเองเลยสินะ)

เราคนที่ไม่มีความสุข.........หรือมีความสุข.......

หลังๆมา​ เราคิดว่าเสมอว่า..... เราเกิดมาเพื่ออะไร​ เกิดมาทำอะไร

จะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน​ 

เราก็พยายามอยู่​ หาเงินให้มากกว่านี้

ขนาดใช้เงินตัวเองซื้อความสุขยังไม่ได้เลย

ตลอดเวลาที่ผ่านมา...... แกไม่เป็นไรนะ.....ไม่เป็นไรนะ... และก็ไม่เป็นไรนะเพื่อที่จะยิ้มและคุยกับคนอื่นๆได้