อยากใช้ชีวิตเหมือนเด็กปกติทั่วๆไป ตอนนี้อยู่ม.5 แม่เราชอบยุ่งเรื่องการเรียนกับเพื่อนมากเกินไปมาก อย่างเรื่องเพื่อนคือแม่ไม่ชอบมาก ต้องบอกก่อนว่าเพื่อนเราเนี่ยมีดื่มบ้างบางครั้ง แต่ไม่ได้ตลอดเวลา เรียนคือเรียนเล่นคือเล่น (เอาจริงยังเรียนดีกว่าคนเขียนเลย) ซึ่งเรา"ไม่เคย"ดื่มเลย  แต่แม่ชอบยุให้ออกจากกลุ่มซึ่งมันไม่ใช่เรื่องที่พ่อแม่จะควรทำรึเปล่า แถมเราเป็นคนที่เข้าสังคมยากด้วย เราจึงไม่ชอบ และก็เรื่องการเรียน เราเข้าใจนะว่าพ่อแม่ก็คาดหวังว่าจะได้เข้าที่ดีๆ เราก็คาดหวังเหมือนกัน แต่แม่เราคือให้เรียนพิเศษทุกที่และทุกวัน ยกเว้นพฤ.แค่วันเดียว แล้วเราเป็นคนที่เรียนไม่รู้เรื่องอยู่แล้วมันกดดันมาก แค่คะแนนแบบ เต็ม30ได้28 เคมี(สายวิทย์คณิต) แม่ยังถามว่า "ทำไมไม่ได้เต็ม?" "เรียนพิเศษมานี่ช่วยไรมั้ย" "เสียดายเงิน" มันเป็นอะไรที่ตัดพ้อมาก คือได้ยินแล้วแบบไม่อยากเรียนอีกเลย จากเกรด ม.4 เทอม1 ที่ได้3.7 เทอม2มันตกลงมาเหลือ3.4 แล้วพอแม่รู้ก็ด่าหนักเลย เน้นว่า"ด่า"เลย มันรู้สึกแย่มากๆ มันเหมือนเรากลายเป็นซึมเศร้าไปเลย ไม่อยากทำอะไร อยากนอนร้องไห้อยู่คนเดียวตลอดเวลา แล้วก็ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นว่า เขาดีกว่าทำไมไม่เก่งเหมือนเขา ซึ่งเขาเรียนห้องคิงวิทย์ และก็ถ้าเรียนพิเศษแล้วคะแนนไม่ขึ้น แม่ก็จะเปลี่ยนครูสอน ซึ่งมันไม่โอเคกับเรามากๆ พอเราเรียนพิเศษที่เรียนไม่รู้เรื่อง แต่คะแนนขึ้น แม่ก็จะบอกว่าที่เรียนพิเศษดี ซึ่งมันเป็นเพราะเราต่างหาก แต่แม่ก็ไม่เคยฟังเลยสักครั้ง ทุกเรื่องที่เป็นเรื่องทุกข์ใจเราเคยบอกไปหมดแล้ว ต่มันก็เหมือนเดิม เลยอยากจะถามคนที่เป็นพ่อแม่ว่า คิดเห็นอย่างไร หรือมีแนวทางช่วยเยียวยายัวไงดีคับ

-ขอบคุณล่วงหน้าคับ
-มว.