ช่วยเข้าใจเราด้วยเราแค่อยากระบายและมีคนเข้าใจความรู้สึกเราจริงๆ เราเหมือนเด็กมีปัญหานะแต่เราเข้มแข็งและเด็ดขาดมาตลอด

คือโดนด่าทุกวัน ทำอะไรไม่พอใจเราก็ทำดีที่สุดของเราแล้วทำไม่ต้องด่า ทำไม่ต้องด่าให้คนอื่นรู้คือเราไม่ชอบครอบครัวเราเลยชอบดูถูกพ่อแม่เราแล้วตัวเองชอบทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจเราไม่ทำตายก็ด่าโวยวายไล่เราออกจากบ้าน เรื่องแค่นิดเดียวกูเอามาพูดแล้วก็โมโหเองชอบเก็บคำพูดคนอื่นมาคิดล่ะมาโทษเรา พอมีคนมาบ้านที่ด่าเราอยู่ดีๆก็กลับกลายเป็นคนละคนเรา ไม่เถียงกลับสักคำเรารู้ว่าถ้าเราพูดเขาก็ว่าเราเถียงคือเราอายุ17-18ปีแล้วอ่ะ เราต้องเรียนต้องทำอะไรหลายๆอย่างในช่วงวัยรุ่นคือคนอื่นเขาไม่เป็นหรอกคับไวแบบเรา เรามีน้องสาวน้องสาวเราก็ทำตามทุกอย่างให้ทำไรก็ทำแต่มันก็โดนบังคับแหละ เราก็โตแล้วเราอยากตัดสินใจเองไม่ใช่มาบังคับเราทุกอย่างชอบพูดว่าไม่อยากให้คนอื่นมาว่ามาด่าเราแต่ตัวเองเอาเรื่องของเราไปพูดให้คนอื่นฟังพอคนอื่นพูดให้เราก็เอามาคิดมาด่าเรา เราเหนื่อยเราเช็ดทุกวันว่าเราเป็นซึมเศร้ายังพูดไปก็แค่นั่นไม่มีใครเข้าใจเราหรอกเราอยากระบายมันออกมาเพราะบอกเพื่อนคุยกับเพื่อนมันก็ไม่ดีขึ้นมันไม่ได้รับฟังและเข้าใจเราจริงๆ เข้าใจนะว่าน่าจะช่วงวัยทองของยายที่พูดมาคือยายเราชอบดูถูกพ่อกับแม่เราและดูถูกเรามาตลอด เป็นแบบนี้ตั้งแต่เราเกิดเหมือนเกิดเหมือนอยู่ในนรกอ่ะ มีแต่คนซ้ำเติมมีแต่แม่กับพ่อที่เข้าใจเราแต่ก็ทำไรไม่ได้อยู่ดี อยากโตแล้วออกไปใช้ชีวิตคนเดียวจริงๆนะเหนื่อนมากกับอายุแค่นี้เจอเยอะกว่านี้นี้แค่เรื่องเดียว......