.....ขณะนี้ผมกำลังนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ คอมพิวเตอร์ที่วางอยู่กลางร้านค้าของผมเอง จนกระทั่งผมเริ่มหาอะไรใหม่ๆทำบนหน้าจอไม่ได้แล้ว จึงได้รู้สึกตัวว่า "เรานั่งตรงนี้ นานแล้วนี่หว่า" ผมลากเม้าส์ลงไปที่มุมล่างขวาของหน้าจอก็พบว่าหลายชั่วโมงแล้วจริงๆถ้านับจากตอนกินข้าวเที่ยงเสร็จ....ผมมองไปที่นาฬิกาบนหน้าจอคอมและวันเดือนปีที่อยู่ติดกัน แล้วก็คิดขึ้นว่าเราสู้กับเรื่องร้ายๆมานานโขแล้ว วันเวลาล่วงเลยมาจะเข้าสู่ช่วงปลายปีแล้ว "ช่วงสิ้นปีทุกอย่างจะดีขึ้นมั้ย?" ผมตั้งคำถามกับตนเองระหว่างที่มองนาฬิกาอย่างไร้แรงบรรดาลใจ... ในระหว่างที่ผมนั่งมองนาฬิกา ผมคิดจินตนาการไปถึง ภาพบรรยากาศแสนสุขในช่วงปลายปีก่อนๆ ทั้งการรวมญาติ รวมเพื่อนฝูง บรรยากาศแห่งรอยยิ้ม เสียงเพลงที่เปิดดัง พลุตะไล เครื่องดื่ม ปาร์ตี้ และ คำอวยพร ....... ผมนึกออกแล้วว่าจะทำอะไรกับจอคอมฯนี้ดี .... ผมจะสร้าง "ภาพคำอวยพร" หรือ สิ่งที่เรียกว่า "สคส. ออนไลน์" ...จะทำในระหว่างรอลูกค้าเข้าร้าน จะสร้าง สคส. สวยๆสักอัน ค่อยๆบรรจงทำมัน.....เพื่อส่งมันในคืนข้ามปี แม้คืนข้ามปีนี้ อาจจะเงียบเหงาแต่ผมก็ตั้งใจแล้วว่าจะทำ "ลงมือ!!! "  ...... สารพัดไอเดียถาโถมเข้ามาในหัวกะบาล นี่ผมกำลังสร้าง สคส. เพื่อเตรียมส่ง ตั้งแต่เดือน9 !??!  ว่างแค่ไหนล่ะคุณว่า ..... แม้ว่าผมจะคิดได้อยู่ เรื่องที่มีเวลาอีกเยอะแยะ  แต่มันก็ไม่อาจลดความตั้งใจผม  อาจเป็นเพราะ ผมรู้ว่า สคส. นี้จะส่งให้ใคร .........  เธอจะได้รับ สคส.นี้ ในคืนนั้น และ ไม่ว่าเธอจะยินดีหรือไม่ นั่นก็ไม่สำคัญกับผมอีกต่อไปแล้ว  ผมจะทำมันด้วยใจ ทำให้มันสวยงาม แต่แฝงไปด้วยความหวังดี และจะส่งมันออกไปด้วยความรักที่มี......ถึงแม้ว่า ว้นนี้เราจะไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วก็ตาม  เพราะคิดถึง  "แค่นั้นเอง" .......... ในระหว่างที่กำลังสรรค์สร้างผลงานฝนก็โปรยปรายลงมา ให้เจ้าของร้านที่ไร้ลูกค้ายิ่งเหงากว่าเก่า ก็เลยสลับมาอ่านพันทิปเล่นๆ แล้วก็ โพสต์เรื่องนี้แก้เหงาหน่อยละกัน "