ทำอะไรก็ผิดไปหมด

ตามหัวข้อเลยค่ะ อะไรๆก็ว่า เราเด็ก ยังไม่โต อะไรๆเราก็ผิด ผู้ใหญ่ถูกไปหมด แม่ชอบตะคอกใส่เราบ่อยๆ เราเสียความรู้สึกบ่อยมาก เรารู้สึกว่า บอกกันดีๆก็ได้ทำไมต้องตะคอก พอเราเงียบเขาก็จะพูดว่า เป็นอะไรเนี่ย น่ารำคาญ พอเราพูด เขาก็บอกว่า เราพูดมาก หยุดพูดซักที แล้วสรุปเราต้องทำยังไงคะ แม่ไม่เคยให้กำลังใจอะไรเราเลย ชอบดับฝันเรามาก แม่ชอบบอกว่า เราขี้มโน เพ้อเจ้อ คนในบ้านเราไม่ค่อยถูกกันหรอกค่ะ เราเลยคิดว่าอยากสอบชิงทุนไปเรียนต่างประเทศ แม่ก็ชอบบอกว่า เราโง่ เรายอมรับค่ะว่า เราโง่ แม่ไม่เคยรับฟังปัญหาหรือคำปรึกษาอะไรจากเรา ชอบเมิน ไม่ตั้งใจฟัง เราเลยชอบเก็บปัญหาหรือคำปรึกษานั้นไว้ในใจ ไม่บอกใคร เราเบื่อมากๆเลยค่ะ