จากหัวข้อกระทู้ข้างต้น บุคคลที่ผมกำลังกล่าวถึง คือ แฟนของผมคับ เธอมันจะชอบเล่นเปียแชร์ หลายต่อหลายครั้งที่เธอไม่มีเงินส่งทัน ก็มักจะหยิบยืมเงินของผมไปส่ง มันมีเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วหลายครั้ง เธอมักจะใช้เหตุผลว่า"อดเปรี้ยวไว้กินหวาน" ทำนองว่ายอมอดบ้าง สุดท้ายพอได้เงินก้อนก็สบายแล้ว ผมเคยเตือนเธอหลายครั้งว่า"เล่นตามกำลังตัวเองเถอะ" เธอก็มักประชดประชันใส่ แต่กลับลืมไปว่าคนที่ช่วยเธอมาตลอดคือผม และที่หนักสุดเลย เคยมีช่วงนึง มันเป็นช่วงปิดเทอมของแฟนผมคับ(เธอเป็นนักศึกษามหาลัยคับ) เธอมาพักอยู่กับผม ส่วนผมทำงานคับ และช่วงนั้นโควิดกำลังระบาดระลอกแรกๆ ช่วงผมกำลังจะตกงานคับ ผมเหลือเงินก้อนสุดท้ายอยู่1,000บาท สำหรับกินอยู่ก่อนจะถึงสิ้นเดือนประมาณ7วัน(รอเงินเดือนออก) ตอนนั้นเธอไม่มีเงินส่งแชร์คับ เธอมายืมผม1,000บาท แล้วนึกภาพดูนะคับว่า ถ้าผมไม่มีเงิน1,000นั้น มีหวังอดแน่ๆ สุดท้ายผมก็ต้องยอมให้เงินเธอไปส่งแชร์ ตอนนั้นผมเครียดมากคับไม่มีเงินกินข้าว เรา2ชีวิต้องอยู่ให้รอดหนึ่งสัปดาห์ แต่เงินไปกับแชร์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมรอดมาได้ เพราะชุดถุงยังชีพที่ที่ทำงานของผมเอามาแจก เอาง่ายๆคือ"โชคดี"นั้นแหละ รอดมาได้ก็บุญแล้ว จนถึงตอนนี้ก็มีการหยิบยืมแบบนั้นมาเรื่อยๆคับ แต่เธอก็คืนคับ ถึงจะช้าบ้างเหลดบ้างแต่ก็คืน แล้วยืมอีก และช่วงนี้ผมก็อยู่ในช่วงเก็บเงินสร้างเนื้อสร้างตัวคับ ช่วงแรกๆที่ผมเริ่มเก็บผมก็ท้อบ้าง เพราะเงินไหลออกตลอด เพราะการถูกยืมเนี่ยแหละคับ บางทีการเห็นจำนวนเงินในบัญชีที่เพิ่มขึ้น ผมรู้สึกว่ามันมีกำลังใจในการเก็บมากกว่าเงินบัญชีที่ลดลงนะคับ
สำหรับคำถามในวันนี้ที่ผมอยากถามเพื่อนๆคือ เพื่อนคิดยังไงกับเหตุการณ์ข้างต้นคับ การตักเตือนของผมมันถูกหรือผิดคับ และเพื่อนๆเคยมีเหตุการณ์แบบนี้ไหม รบกวนมาแบ่งปันเรื่องราวกันหน่อยคับ
คิดยังไงกับคนที่เล่นแชร์ ที่มักใช้คำพูดว่า"อดเปรี้ยวไว้กินหวาน" แต่สุดท้ายส่งเงินไม่ทัน และกลายเป็นเราที่ช่วยตลอด
สำหรับคำถามในวันนี้ที่ผมอยากถามเพื่อนๆคือ เพื่อนคิดยังไงกับเหตุการณ์ข้างต้นคับ การตักเตือนของผมมันถูกหรือผิดคับ และเพื่อนๆเคยมีเหตุการณ์แบบนี้ไหม รบกวนมาแบ่งปันเรื่องราวกันหน่อยคับ