คือเราเศร้ามากๆเลยค่ะร้องไห้หนักมาก ร้องไม่หยุด เรากลัวว่าคนในครอบครัวเราจะเสียอะค่ะ อยากให้อยู่กับเราตลอดไป รักมากๆคืออยากจะตายก่อนคนในครอบครัวเลยค่ะ เราทำใจไม่ได้จริงๆ ปู่เราเสียตั้งแต่เรายังเล็กๆตอนนั้นเราก็ไม่รู้เรื่องเราก็ไม่ได้ร้องไห้นะคะแต่ตอนนี้พอกลับมานึกถึงคือเรานั่งร้องไห้เลยค่ะ เพราะครูให้ทำงานเกี่ยวกับครอบครัวเลยร้องไห้ ตอนนี้ถึงแม้พวกท่านยังไม่เสียแต่สักวันนึงก็ต้องเสียอะค่ะ ห้ามไม่ได้จริงๆ โดยเฉพาะย่าในตอนนี้จะ90แล้วค่ะ ท่านใจดีมากๆซื้อเสื้อผ้ามาให้ตลอดตอนที่ท่านยังเดินได้นะคะแต่ตอนนี้ท่านเดินไม่ได้แล้ว มีอะไรก็เก็บไว้ให้เราตลอด ไม่มีเงินก็ให้ตลอด ป้อนข้าวตั้งแต่เด็กๆ ท่านทำไข่ดาวให้ทานทุกวันแต่เราก็ไม่เคยเบื่อเลยไข่ดาวที่ท่านทำมันพิเศษไม่เหมือนไข่ดาวที่อื่นจริงๆค่ะกินแล้วรู้สึกมีความสุขแบบบอกไม่ถูก ท่านรักเรามากวันไหนเราไม่ได้หาก็จะโทรมาถามตลอดเลยค่ะ ท่านกล่อมเรานอน สอนภาษาจีนให้เรา เป็นทั้งเพื่อน ครู และอีกหลายๆอย่างให้เราเลยค่ะ เราร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นท่านหัวเราะ เราอยากจะให้ท่านได้เห็นเราในตอนที่เราประสบความสำเร็จค่ะ แต่ตอนนี้เราอายุแค่13ปีอยากให้ท่านอยู่กับเราไปจนหมดลมหายใจเลย... อยากอยู่กับท่านนานๆแค่คิดก็ทำใจไม่ได้แล้วค่ะ เราไม่ไหวเลยค่ะ........