ตอนเดิม
(ตอนก่อนหน้าคือตอนที่ 15 ค่ะ คนเขียนเบลอยาแก้ไข้หวัดเลยเขียนเป็นตอน 16 แหะๆ)
ตอนที่ 16
ช่อชบานอนลืมตามองเพดานห้อง ก่อนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อเหลียวมองไปรอบห้องไม่เจอใครอีก ที่แท้แค่ฝันไปเท่านั้นเอง...ฝันเห็นสีมอยมาขออาศัยท้องเกิด คิดแล้วยิ้มขำตัวเอง ที่ช่างฝันได้เป็นตุเป็นตะ ฝันพิสดารดีจริง ๆ
ลุกขึ้นนั่งกลางเตียงนอน สะบัดผ้าห่มออกจากตัว ขณะกำลังจะขยับตัวลงจากเตียง ทันใดนั้น สายตาเธอก็ปะทะเข้ากับวัตถุชิ้นหนึ่ง มันวางสงบนิ่งอยู่ใต้ผ้าห่ม ข้างตัวเธอนั่นเอง
...คุณพระช่วย มันคือโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้นของเธอ!!!
‘ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากหัวใจ’
หญิงสาวสะดุ้งโหยงขึ้นทั้งตัว เมื่อมีเสียงเรียกเข้าของเจ้ามือถือพิศวง ดังก้องขึ้นมา เธอจ้องมองมันนิ่ง ยังไม่กล้าเอื้อมมือไปจับในทันที ตัดสินใจไม่ถูกว่าควรรับมันดีหรือเปล่า มองดูมันเหมือนเห็นวัตถุจากนอกโลก วาร์ปมาวางอยู่ยังไงยังงั้น แต่กระนั้น เมื่อเห็นเบอร์โชว์หน้าจอ หญิงสาวจึงตัดสินใจหยิบมันขึ้นมากดรับสาย แล้วยกขึ้นแนบหู
“สวัสดีค่ะพี่เนตร”
กรอกเสียงทักไปตามสาย ด้วยใจที่เต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ไม่ไว้ใจเลยว่าจะใช่พี่เนตรของเธอโทรฯ มาจริงหรือไม่ เรื่องราวอันไหนจริงอันไหนหลอก เธอชักสับสนมึนงง ท่าทางหูตาจะเฝื่อนฝาดไปเสียแล้ว นอนฝันเห็นสีมอยเอาโทรศัพท์มาคืนให้แท้ ๆ แต่ดันตื่นมาจ๊ะเอ๋มันเข้าจริง ๆ มันโผล่มาได้ยังไง เป็นแค่ในความฝันหรือเกิดขึ้นจริงกันล่ะนี่
“เป็นไงบ้างยัยช่อ พี่มัวแต่ยุ่งกับงาน ไม่ได้โทรฯมาถามไถ่อาการแกเลย ดีขึ้นแล้วยัง”
เสียงปลายสายแสดงความเป็นห่วงเป็นใยออกมา จำได้ว่าคือเสียงของเนตรนภิสอย่างจริงแท้แน่นอน ช่อชบาพ่นลมออกจากปาก นึกดีใจที่โทรศัพท์กลับมาใช้ประโยชน์อย่างที่มันควรเป็นเสียที หวังว่าคราวนี้ มันจะไม่พาเธอทะลุไปภพไหนอีก พอกันทีสำหรับเรื่องมหัศจรรย์พันลึก ใครจะไปเชื่อ คนธรรมดาอย่างเธอ จะหลุดเข้าไปอยู่ในยุคของพระลอ ไปเจอกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเป็นร้อยเป็นพันปี ถ้าไม่ถูกหาว่าบ้า ก็ต้องถูกข้อหาพูดจาเลอะเทอะ โป้ปดมดเท็จ คิดพลางดึงเอาโทรศัพท์กลับมาดูใหม่ อย่างไม่ค่อยไว้ใจมัน
“ช่อ...ช่อ ได้ยินพี่พูดมั้ย ทำไมเงียบไปล่ะ” เสียงเนตรนภิสร้องถามอย่างสงสัย ที่เห็นเธอเงียบไป ไม่ยอมตอบคำถามตัวเอง ช่อชบาเอาโทรศัพท์แนบหูใหม่ กรอกเสียงบอกรุ่นพี่สาวไปว่า
“ได้ยิน...ได้ยินค่ะพี่เนตร ช่อหายดีแล้วค่ะ เป็นปกติทุกอย่าง ที่จริงแข็งแรงดีตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลแล้วล่ะค่ะ”
นึกซึ้งใจในความห่วงใยของสาวรุ่นพี่ที่มีต่อตนเสมอมา ตอบหล่อนให้หายเป็นกังวล เนตรนภิสรักและหวังดีต่อเธออย่างจริงใจ คอยดูแลเอาใจใส่ ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน ตอนแรกช่อชบาก็เกร็งอยู่บ้าง ที่มีรุ่นพี่ผู้หญิงบุคลิกเหมือนทอมบอย มาคอยตามเทคแคร์ แต่เมื่อเห็นเนตรนภิสไม่ได้แสดงท่าทีรุ่มร่าม หรือทำท่าว่าจะจีบ ช่อชบาจึงค่อย ๆ วางใจลง จนกลายเป็นสนิทกันในที่สุด
ดีแล้วที่พี่เนตรของเธอมัวแต่ยุ่งอยู่กับงาน จนไม่มีเวลาโทรฯมาหา เพราะถ้าโทรฯมาก็ไม่มีทางได้รับสาย โทรศัพท์เจ้ากรรมมันเพิ่งทะลุมิติกลับมา ซึ่งกลับมาอีท่าไหนยังไม่มีทางรู้ได้เลย เป็นปัญหาให้ต้องขบคิดต่อไป
“ถ้างั้นเยี่ยมไปเลย จำที่พี่เล่าเรื่องจะหางานเลขาฯให้ทำได้หรือเปล่า ตอนนี้พี่หางานใหม่ให้ช่อได้แล้วนะ”
เสียงปลายสายแสดงความยินดี แล้วแจ้งข่าวดีให้เธอฟัง คนฟังลืมตาโต ร้องถามเสียงดังด้วยความดีใจ
(มีต่อ)
ตำนานพื้นบ้าน พระลอตามไก่ มาเป็นนวนิยาย 'อลเวงรักสองภพ' ตอนที่ 16 (ก่อนหน้าตอนที่ 15 ค่ะ)
ช่อชบานอนลืมตามองเพดานห้อง ก่อนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อเหลียวมองไปรอบห้องไม่เจอใครอีก ที่แท้แค่ฝันไปเท่านั้นเอง...ฝันเห็นสีมอยมาขออาศัยท้องเกิด คิดแล้วยิ้มขำตัวเอง ที่ช่างฝันได้เป็นตุเป็นตะ ฝันพิสดารดีจริง ๆ
ลุกขึ้นนั่งกลางเตียงนอน สะบัดผ้าห่มออกจากตัว ขณะกำลังจะขยับตัวลงจากเตียง ทันใดนั้น สายตาเธอก็ปะทะเข้ากับวัตถุชิ้นหนึ่ง มันวางสงบนิ่งอยู่ใต้ผ้าห่ม ข้างตัวเธอนั่นเอง
...คุณพระช่วย มันคือโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้นของเธอ!!!
‘ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากหัวใจ’
หญิงสาวสะดุ้งโหยงขึ้นทั้งตัว เมื่อมีเสียงเรียกเข้าของเจ้ามือถือพิศวง ดังก้องขึ้นมา เธอจ้องมองมันนิ่ง ยังไม่กล้าเอื้อมมือไปจับในทันที ตัดสินใจไม่ถูกว่าควรรับมันดีหรือเปล่า มองดูมันเหมือนเห็นวัตถุจากนอกโลก วาร์ปมาวางอยู่ยังไงยังงั้น แต่กระนั้น เมื่อเห็นเบอร์โชว์หน้าจอ หญิงสาวจึงตัดสินใจหยิบมันขึ้นมากดรับสาย แล้วยกขึ้นแนบหู
“สวัสดีค่ะพี่เนตร”
กรอกเสียงทักไปตามสาย ด้วยใจที่เต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ไม่ไว้ใจเลยว่าจะใช่พี่เนตรของเธอโทรฯ มาจริงหรือไม่ เรื่องราวอันไหนจริงอันไหนหลอก เธอชักสับสนมึนงง ท่าทางหูตาจะเฝื่อนฝาดไปเสียแล้ว นอนฝันเห็นสีมอยเอาโทรศัพท์มาคืนให้แท้ ๆ แต่ดันตื่นมาจ๊ะเอ๋มันเข้าจริง ๆ มันโผล่มาได้ยังไง เป็นแค่ในความฝันหรือเกิดขึ้นจริงกันล่ะนี่
“เป็นไงบ้างยัยช่อ พี่มัวแต่ยุ่งกับงาน ไม่ได้โทรฯมาถามไถ่อาการแกเลย ดีขึ้นแล้วยัง”
เสียงปลายสายแสดงความเป็นห่วงเป็นใยออกมา จำได้ว่าคือเสียงของเนตรนภิสอย่างจริงแท้แน่นอน ช่อชบาพ่นลมออกจากปาก นึกดีใจที่โทรศัพท์กลับมาใช้ประโยชน์อย่างที่มันควรเป็นเสียที หวังว่าคราวนี้ มันจะไม่พาเธอทะลุไปภพไหนอีก พอกันทีสำหรับเรื่องมหัศจรรย์พันลึก ใครจะไปเชื่อ คนธรรมดาอย่างเธอ จะหลุดเข้าไปอยู่ในยุคของพระลอ ไปเจอกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเป็นร้อยเป็นพันปี ถ้าไม่ถูกหาว่าบ้า ก็ต้องถูกข้อหาพูดจาเลอะเทอะ โป้ปดมดเท็จ คิดพลางดึงเอาโทรศัพท์กลับมาดูใหม่ อย่างไม่ค่อยไว้ใจมัน
“ช่อ...ช่อ ได้ยินพี่พูดมั้ย ทำไมเงียบไปล่ะ” เสียงเนตรนภิสร้องถามอย่างสงสัย ที่เห็นเธอเงียบไป ไม่ยอมตอบคำถามตัวเอง ช่อชบาเอาโทรศัพท์แนบหูใหม่ กรอกเสียงบอกรุ่นพี่สาวไปว่า
“ได้ยิน...ได้ยินค่ะพี่เนตร ช่อหายดีแล้วค่ะ เป็นปกติทุกอย่าง ที่จริงแข็งแรงดีตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลแล้วล่ะค่ะ”
นึกซึ้งใจในความห่วงใยของสาวรุ่นพี่ที่มีต่อตนเสมอมา ตอบหล่อนให้หายเป็นกังวล เนตรนภิสรักและหวังดีต่อเธออย่างจริงใจ คอยดูแลเอาใจใส่ ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน ตอนแรกช่อชบาก็เกร็งอยู่บ้าง ที่มีรุ่นพี่ผู้หญิงบุคลิกเหมือนทอมบอย มาคอยตามเทคแคร์ แต่เมื่อเห็นเนตรนภิสไม่ได้แสดงท่าทีรุ่มร่าม หรือทำท่าว่าจะจีบ ช่อชบาจึงค่อย ๆ วางใจลง จนกลายเป็นสนิทกันในที่สุด
ดีแล้วที่พี่เนตรของเธอมัวแต่ยุ่งอยู่กับงาน จนไม่มีเวลาโทรฯมาหา เพราะถ้าโทรฯมาก็ไม่มีทางได้รับสาย โทรศัพท์เจ้ากรรมมันเพิ่งทะลุมิติกลับมา ซึ่งกลับมาอีท่าไหนยังไม่มีทางรู้ได้เลย เป็นปัญหาให้ต้องขบคิดต่อไป
“ถ้างั้นเยี่ยมไปเลย จำที่พี่เล่าเรื่องจะหางานเลขาฯให้ทำได้หรือเปล่า ตอนนี้พี่หางานใหม่ให้ช่อได้แล้วนะ”
เสียงปลายสายแสดงความยินดี แล้วแจ้งข่าวดีให้เธอฟัง คนฟังลืมตาโต ร้องถามเสียงดังด้วยความดีใจ
(มีต่อ)