สวัสดีค่ะทุกคนคงมีความสุขกันมากๆต่างจากเราที่ตอนป.1ป.2หรือสมัยเด็กๆเราเป็นคนเรียนไม่เก่งเรามักจะโดนคนเรียนเก่งดูถูกเสมอและเราไม่เคยมีความสุขเลยเราเคยโดนคนนึงแกล้งหนักสุดชื่อน้ำข้าวไม่รู้เหมือนกันเราทำผิดอะไรเราแค่เรียนไม่เก่งเพื่อนเกือบทั้งเกลียดเราสาเหตุเพร่าะเราเรียนไม่เก่งอยู่ที่ห้องเราเป็นคนที่เงียบมากเลยคงไม่สงสัยว่าทำไมคนถึงไม่ค่อยชอบเราทำไมเราแค่เงียบอยากอยู่คนเดียวทำไมต้องมายุ่งเราเคยหวังว่าชีวิตจะมีความสุขพวกพูดมากพวกร่าเริงหรือบางทีพวกคุณคงไม่เข้าใจหรอกเพราะคุณไม่ใช่เราและพอขึ้นม.1ดราห็เป็นเหมือนเดิมแต่เพื่อนพวกนั้นก็ไม่ค่อยแกล้งหรอกก็ลาออกไปหมดละเพื่อนที่เคยปกล้งหรือน้ำข้าวก็มาตีสนิทด้วย(เฮ้อน่าเบื่อ)ม.1ดราก็ยังโง่มากเราคิดไก้แล้วล่ะเราไม่ควรอยู่โลกนี้เราอยู่ไปก็เป็นภาระของพ่อแม่เราอยู่ไปคงไม่มีค่าพ่อแม่คงไม่ภูมิใจเราคงไม่สามารถทำให้พ่อแม่ภูมิใจได้เราคงทำให้พ่อแม่ดสียใจทุกวันนี้เรารู้สึกผิดนอนร้องไห้ทุกคืนกับสิ่งที่เราได้ก่อถ้าดราจะโง่มากขนาดนี้เราตัดสินใจแล้วเราจะ
การเรียน ๏ อยู่ทำไม