เมื่อก่อนเราเป็นคนให้ความสำคัญกับเพื่อนมากเลยค่ะ  เรามีอะไรก็บอกเพื่อนตลอด เล่าชีวิตประจำวันนู้นนี่ให้เพื่อนฟัง สนุกดีค่ะ จนกระทั่งเราย้ายโรงเรียนเรามีเพื่อนใหม่ เราตัดสินใจเข้ากลุ่มๆนึงมีประมาณ5คน อยู่แรกๆมันก็ดี แต่นานๆไปมันอึดอัดเราเป็นคนคิดมากอยู่แล้วด้วยนะคะ ช่วงแรกๆมันก็จะมีเพื่อนในกลุ่มประมาณ2คน จะชอบว่าเราว่าเอ๋อบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง รำคาญบ้างงี้ คือเราไม่ได้ตั้งใจจะเป็นแบบนั้นเลยค่ะพยายามแล้าแต่มันเปลี่ยนไม่ได้ ตอนอยู่กับเพื่อนเก่า เราทำอะไรเขาไม่เคยว่าออกจะขำด้วยซ้ำ เราเองก็เป็นคนเซนซิทีฟกับคำพูดอยู่มากเหมือนกัน พอได้ยินก็เสียความมั่นใจค่ะไม่กล้าที่จะเป็นตัวของตัวเอง เลยเริ่มรู้สึกว่าเพื่อนไม่ใช่เซฟโซนเราน่ะค่ะ แล้วเหมือนรสนิยมเราแตกต่างกันออกไป 4คนนั้นเขาก็ดูเข้ากันได้ค่ะ แต่เรานี่สิ เราเป็นคนติ่งไอดอลเกาหลี ติ่งอนิเมะ บางทีก็อยากหวีดให้เพื่อนฟังบ้าง แต่ก็ไม่รู้จะมีใครอยากฟังรึเปล่า เราเลยเปลี่ยนไปหวีดในทวิตแทน ทั้งชีวิตเราก็มีอยู่แค่นั้นอะค่ะ มันเลยไม่ได้ทำให้เรามีบทสนทนาที่จะคุยกับเพื่อนเลย แล้วเพื่อนเราเขาเป็นคนฮอตค่ะจะมีพวกคนคุยไรงี้ซึ่งมันไม่ใช่ทางเราจริงๆเราก็ไม่กล้าที่จะออกความคิดเห็นเท่าไหร่ มันกลายเป็นเราอึดอัดไปหมดเลย พูดก็ไม่ได้ ออกความคิดเห็นก็ไม่ได้ ถ้าถามว่าอยู่คนเดียวแบบนี้ดีไหม ดีนะคะ เพราะเรามีอนิเมะมีไอดอลเกาหลีหาไรทำได้มันไม่เหงา แค่มันก็ครั้งคราวน่ะค่ะ ใครๆก็อยากถูกรักบ้างอะ เราก็อยากจะหันไปแล้วยังเจอคนรักเราอยู่บ้างเราเองก็รักเพื่อนเราห่วงเพื่อนเหมือนกัน เราไม่ใช่คนที่ครอบครัวอบอุ่นค่ะ แบบอยู่ได้แต่ก็ไม่ใช่เซฟโซน เลยอยากจะถามความเห็นทุกคน คิดว่าอยู่คนเดียวแบบนี้ดีรึยังคะ ถ้าไม่จะหาทางออกยังไงดี