สวัสดีค่ะ มีปัญหาด้านความรักจะมาปรึกษา คนในห้องนี้ คือเราอ้ะคบแฟน1คนเป็นชาวต่างชาติ คนญี่ปุ่นมาได้สัก2ปีเกือบ3ปีละ เเต่รู้จักกันมาจะ5ปีละปัญหาคือ เราไม่ได้เจอกันเลยปกติเจอกันปีละ1ครั้งครั้งละไม่เกิน15วัน พอเจอโควิคก็ไม่ได้เจอกันเลยเกือยจะ2ปีเกือบ 3ปีละ เรากับเขาอาอยู่ห่างกัน16ปี แน่นอนช่องว่างระหว่างวัยนะมีเเต่เราเป็นคน ชอบคนที่อายุมากกส่าอยู่ละ เเต่คนนี้ก็ดูจะมากไปสำหรับเราในตอนเเรก เเต่เราก็ก้าวผ่านมาได้ละ ประเด็นอยู่ที่ ตอนคบกันเป็นเเฟนก็คบแบบงงๆ เราอกหักพอดีพอเค้าขอเป็นเเฟนก็ตกลงเลย คุยกันก็คุยกันไม่ค่อยรู้เรื้อง เราเเค่หมั่นใจในความรักของเราเองว่าเราเป็นคน ไม่คยคนที่หน้าตารึเงินรึอายุ เราคบที่สบายใจ เข้าใจไม่งี่เง่า ไม่จี้ อยากทำไรทำเรารับความ เป็นมนุษย์ได้ว่าเเต่ละอย่างที่เข้ามาในชีวิตคือรสชาติคือประการณ์ที่ทุกคนต้อวเจอตามช่วงวัยอยู่ละ
*****ทีนี้เราก็คบกันมาเเบบนี้งูๆปลาๆมาเรื่อย วันๆคุยกันเยอะย้างน้อยบ้างรึไม่ได้คุยเเต่คุยวันละครั้ง ช่วงตามสะดวก เพราะเค้าทำงานเยอะตามประสาคนญี่ปุ่น คือเราคุยรายละเอียดกับเค้าไม่ได้ คุยได้เเค่ภาษา อังกฤษงูๆปลาไทยบ้างญี่ปุ่นนิดหน่อย มันเลยทำให้เราบางทีมีปัญหามาไม่รู้จะปรึกษาใคร ปกติกัยเเฟนคนเก่าก็คุยกันได้ทุกเรื่อง พอมาเป็นคนนี้รู้สึกต้องใช้ความอดทนสูงมากในการคบและซื่อสัตย์กับความรักที่ไม่หวานไม่ได้เจอ งงตัวเองเหมือนกันว่าอยู่มาได้ไง เเล้วที่นี้ก็มีคนเข้ามาจีบเป็นรุ่นน้องอายุห่างเรา1ปี เราอายุ28 ประเด็นคือพอคนนี้เข้ามาเราก็บอกเค้านะว่าเรามีเเฟนเเล้ว เราก็ไม่ชอบคบใครหลายคน คบทีละคน คนละนานเลย 5ปี7ปี ไม่ได้เป็นคนใจง่าย เเต่ตอนนี้พอมีน้องคนนี้เข้ามาคุยบ้างแบบไม่ได้คุยเยอะนะเพราะเค้าก็น่าจะมีคนคุยของเขาแหละ เราไม่ได้บอกว่าเราคบใคร รายละเอียด เราจะบอกว่าเรื่องส่วนตัวเราจะไม่พูด เเค่บอกว่าไม่ชอบสถานการณ์เรา2-3คน ถ้าจะไปมีใครก็ไปได้เลยนะ เหมือนน้องก็ไม่ได้หายไปจากชีวิตมาทักบ้างมาๆหายๆเเบบหยอดๆ แต่ประเด็น อยู่ที่ใจเราอ้ะ เหมือนพอมีคนเข้ามา ละเราคุย2คนเราเริ่มคิดละว่า เอ๊ะ ยังไงจริงๆเราไม่ได้อยากไปญี่ปุ่นไม่ได้อยากคบกับคนที่พูดกันไม่เข้สใจรึไม่สามารถวางแผนอนาคตร่วมกันได้เเค่กลับมาย้อนคิดว่า เราควรคบคนไทยที่เข้าใจเราดีไหม เเค่นั้นไม่อยากยื้อเวลาถ้าเราไม่สามารถมาร่วมใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ เราเป็นข้าราชการน่ะ เราเลยไม่กล้าบาออก เราไม่ได้สนใจเงินทองบ้านรถเราค่อนข้างจะอารมณ์ลึกซึ้ง. ไม่ได้สนใจวัตถุนิยมแต่เรา สนใจความรู้สึกกับเหตุผล ถ้าเราเกิดความรู้สึกแบบนี้คือมันเหมือนไม่ใช่แล้วอ้ะเหมือนเรารักเค้าไม่มากพอเลย ที่ทำใจให้อยู่กับรักแบบนี้ไปได้ไม่ตลอด คือน้องผู้ขายอ้ะจะเข้ามารึไม่เข้ามาก็รู้สึกขอบคุณที่มาตอกย้ำความคิดเดิมให้คิดขึ้นมาว่า เฮ้อจริงๆแล้วอ้ะ ข้างในยังไง อย่าปล่อยเวลาไปเรื่อยๆสิทำไรสักอย่าง ทำให้ใจเรามีความสุข เลือกคนที่สามารถทำไรก้ได้ด้วยกันได้รึ เเสดงความรู้สึกต่างๆในเเต่ละวันหน่อย คือเราเเค่คิดว่าเราจะเลิกเเต่เราก็รู้สึกเราคิดถูกไหมนะเค้าดีกับเราทุกอย่าง ไม่เคยทะเลาะกันเลยเพราะไม่ได้คุยกันมากพอน่ะสิ555ขำอ้ะ สับสนมากตอนนี้ เราอ้ะไม่เจ้าชู้เเต่พอมีคนมาคุยด้วยทำให้เราเกิดอาการไม่อยากคุยกับเเฟนรึไม่ได้อยากคุยกับคนที่เข้ามาเยอะ กลับกลายเป็นว่ารู้สึกผิดเองละไม่อยากเลือกใคร แปลกๆดี คำถามคือเราควรเลิกกับคนญี่ปุ่นละมาคบกับคนไทยที่เราคิดว่าokสำหรับเราดีไหม จะรักเบิกก็เป็นเรื่องธรรมดาอ้ะ. อาจจะไปเจอคู่ตอนอายุเท่าไหร่ก็ได้เเต่ตอนนี้คิดแบบนี้ รู้สึกเเย่จัง ช่วยบอกเราทีว่าเราควรทำอย่างไงกับความคิดความรู้สึกนี้ ปบ.คนที่2ที่เข้ามาเราไม่ได้ให้ใจมากทำให้เขาไม่เอาใจลงมาเล่นเขาก็เซฟตัวเองเพราะคิดว่าเเฟนเราก็คงรักกันดีกับเรา ทั้งๆีจริงแล้วมันไม่ใช่เราไม่กล้าบอกออกไป เเลดูเห็นแก่ตัวเกินถ้าจะบอกว่าไม่รักแฟนรึดูถูกความสัมพันธ์ของตนเอง
ปัญหาความรัก ต้องการความคิดที่หลากหลายมามองภ่พรวมให้หน่อย
*****ทีนี้เราก็คบกันมาเเบบนี้งูๆปลาๆมาเรื่อย วันๆคุยกันเยอะย้างน้อยบ้างรึไม่ได้คุยเเต่คุยวันละครั้ง ช่วงตามสะดวก เพราะเค้าทำงานเยอะตามประสาคนญี่ปุ่น คือเราคุยรายละเอียดกับเค้าไม่ได้ คุยได้เเค่ภาษา อังกฤษงูๆปลาไทยบ้างญี่ปุ่นนิดหน่อย มันเลยทำให้เราบางทีมีปัญหามาไม่รู้จะปรึกษาใคร ปกติกัยเเฟนคนเก่าก็คุยกันได้ทุกเรื่อง พอมาเป็นคนนี้รู้สึกต้องใช้ความอดทนสูงมากในการคบและซื่อสัตย์กับความรักที่ไม่หวานไม่ได้เจอ งงตัวเองเหมือนกันว่าอยู่มาได้ไง เเล้วที่นี้ก็มีคนเข้ามาจีบเป็นรุ่นน้องอายุห่างเรา1ปี เราอายุ28 ประเด็นคือพอคนนี้เข้ามาเราก็บอกเค้านะว่าเรามีเเฟนเเล้ว เราก็ไม่ชอบคบใครหลายคน คบทีละคน คนละนานเลย 5ปี7ปี ไม่ได้เป็นคนใจง่าย เเต่ตอนนี้พอมีน้องคนนี้เข้ามาคุยบ้างแบบไม่ได้คุยเยอะนะเพราะเค้าก็น่าจะมีคนคุยของเขาแหละ เราไม่ได้บอกว่าเราคบใคร รายละเอียด เราจะบอกว่าเรื่องส่วนตัวเราจะไม่พูด เเค่บอกว่าไม่ชอบสถานการณ์เรา2-3คน ถ้าจะไปมีใครก็ไปได้เลยนะ เหมือนน้องก็ไม่ได้หายไปจากชีวิตมาทักบ้างมาๆหายๆเเบบหยอดๆ แต่ประเด็น อยู่ที่ใจเราอ้ะ เหมือนพอมีคนเข้ามา ละเราคุย2คนเราเริ่มคิดละว่า เอ๊ะ ยังไงจริงๆเราไม่ได้อยากไปญี่ปุ่นไม่ได้อยากคบกับคนที่พูดกันไม่เข้สใจรึไม่สามารถวางแผนอนาคตร่วมกันได้เเค่กลับมาย้อนคิดว่า เราควรคบคนไทยที่เข้าใจเราดีไหม เเค่นั้นไม่อยากยื้อเวลาถ้าเราไม่สามารถมาร่วมใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ เราเป็นข้าราชการน่ะ เราเลยไม่กล้าบาออก เราไม่ได้สนใจเงินทองบ้านรถเราค่อนข้างจะอารมณ์ลึกซึ้ง. ไม่ได้สนใจวัตถุนิยมแต่เรา สนใจความรู้สึกกับเหตุผล ถ้าเราเกิดความรู้สึกแบบนี้คือมันเหมือนไม่ใช่แล้วอ้ะเหมือนเรารักเค้าไม่มากพอเลย ที่ทำใจให้อยู่กับรักแบบนี้ไปได้ไม่ตลอด คือน้องผู้ขายอ้ะจะเข้ามารึไม่เข้ามาก็รู้สึกขอบคุณที่มาตอกย้ำความคิดเดิมให้คิดขึ้นมาว่า เฮ้อจริงๆแล้วอ้ะ ข้างในยังไง อย่าปล่อยเวลาไปเรื่อยๆสิทำไรสักอย่าง ทำให้ใจเรามีความสุข เลือกคนที่สามารถทำไรก้ได้ด้วยกันได้รึ เเสดงความรู้สึกต่างๆในเเต่ละวันหน่อย คือเราเเค่คิดว่าเราจะเลิกเเต่เราก็รู้สึกเราคิดถูกไหมนะเค้าดีกับเราทุกอย่าง ไม่เคยทะเลาะกันเลยเพราะไม่ได้คุยกันมากพอน่ะสิ555ขำอ้ะ สับสนมากตอนนี้ เราอ้ะไม่เจ้าชู้เเต่พอมีคนมาคุยด้วยทำให้เราเกิดอาการไม่อยากคุยกับเเฟนรึไม่ได้อยากคุยกับคนที่เข้ามาเยอะ กลับกลายเป็นว่ารู้สึกผิดเองละไม่อยากเลือกใคร แปลกๆดี คำถามคือเราควรเลิกกับคนญี่ปุ่นละมาคบกับคนไทยที่เราคิดว่าokสำหรับเราดีไหม จะรักเบิกก็เป็นเรื่องธรรมดาอ้ะ. อาจจะไปเจอคู่ตอนอายุเท่าไหร่ก็ได้เเต่ตอนนี้คิดแบบนี้ รู้สึกเเย่จัง ช่วยบอกเราทีว่าเราควรทำอย่างไงกับความคิดความรู้สึกนี้ ปบ.คนที่2ที่เข้ามาเราไม่ได้ให้ใจมากทำให้เขาไม่เอาใจลงมาเล่นเขาก็เซฟตัวเองเพราะคิดว่าเเฟนเราก็คงรักกันดีกับเรา ทั้งๆีจริงแล้วมันไม่ใช่เราไม่กล้าบอกออกไป เเลดูเห็นแก่ตัวเกินถ้าจะบอกว่าไม่รักแฟนรึดูถูกความสัมพันธ์ของตนเอง