ตามหัวข้อด้านบนเลยค่ะ เรากับแฟนเก่าได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง โลกมันจะกลมขนาดนั้นจริงๆหรอคะที่จะเหวี่ยงให้เรากับเขามาเจอกันในช่วงเวลาที่เราทั้ง2ต่างไม่มีใคร (แฟนเก่ามีลูกแล้ว1คนค่ะ) เราเจอกันในtt.ค่ะ เขามากด❤️และคอมเมนท์ในคลิปทำกาแฟของเรา แล้วเขาก็ได้กดติดตามเรา ผ่านไปสัก2วันเราตัดสินใจกดติดตามเขากลับ และจากนั้นเขาก็ทักมาคุยสอบถามสาระทุกข์สุขดิบ และก็@ไลน์คุยกัน เราคุยกันทุกวันต่างคนต่างก็ดีใจที่ได้มาคุยกันอีกครั้ง มีวิดีโอคอลเห็นหน้ากันบ้าง แต่ยังไม่ได้เจอกันแบบจริงๆจังๆเนื่องจากสถานการณ์cv-19 ตกลงคุยกันแบบเพื่อนไปก่อน แต่บางทีก็คุยเกินคำว่าเพื่อน เราก็กลัวใจตัวเองกลัวว่าจะวนลูปกลับไปเหมือน10ปีที่แล้ว บางครั้งก็คุยกันเหมือนเพื่อน บางครั้งก็คุยกันเหมือนแฟน เราเองก็สับสน อิหยังวะ? สิ่งที่ทำให้เราคิดเกินคำว่าเพื่อนคือคำพูดของเขา เขาจะบอกว่าถ้าวันหนึ่งเราจะต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ไม่เหลือใครแล้ว(ปัจจุบันเราอยู่กับแม่2คนค่ะ)เขาจะพาเรากลับไปอยู่กับเขาที่บ้าน ถ้าไปทำงานเขาจะพาเราไปด้วย(เขาทำงานส่งพัสดุจากคลังใหญ่) แล้วเขาก็ถามว่าเราจะทิ้งเขาไปอีกไหม (อดีตเรากลับเขาเลิกกันเพราะเขากิ๊กกันกับคนที่ทำงานละเราจับได้ เราก็เลยเลือกที่จะทิ้งเขาไปเริ่มต้นชีวิตใหม่) แต่เราก็ตอบเขาไปว่าเราไม่ทิ้งไปไหนแล้ว ถ้าเขาทำตัวดี อีกอย่างตอนนี้ก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วทั้งคู่ แต่วันนี้ก็มีคุยกันเรื่องกาแฟ เราเลยเต๊าะเขาไปว่าถ้าอยู่ด้วยจะชงให้กินทุกวันเลย เขาถามกลับมาว่าจะมาอยู่ในฐานะอะไร เราหยอดไปว่าฐานะแฟนสิ เขาสวนกลับขึ้นมาทันทีว่าแฟนอะไรใครให้เป็น นี่เราเป็นเพื่อนกันนะ (โดนตบเบาๆ555) ก็เลยตอบแก้เขินไปว่าเราก็แซวเล่นไปงั้นแหละ 😅 เขาถามกลับมาว่าแล้วทำไม เพื่อนจะมาอยู่ด้วยกันไม่ได้รึไง เราบอกไม่ได้เว้ย เพื่อนจะมาอยู่ร่วมห้องกันแบบนี้ไม่ได้ (คิดในใจจะมาทำเป็นความสัมพันธ์แบบfwbไม่ได้นะเว้ย) สรุปคือเรา งง สับสนกับตัวเอง เขาคงไม่ได้คิดอะไร แต่เราคิดไปไกลแล้ว5555😂😂
โลกมันกลมขนาดนั้นจริงหรอเลิกกันไป10ปี อยู่ดีๆมาเจอกันในtt.