- ปัจจุบันผมอายุใกล้เลขสาม รู้ตัวว่าเป็นโรคซึมเศร้าตั้งแต่ช่วงม.ปลาย อาการคือนอนไม่หลับและกลัวการเข้าสังคม // เนื่องจากเป็นคนขี้อายและครอบครัวก็ไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กันมาก จึงคลายความเหงาด้วยการเล่นอินเทอร์เน็ตและเกมมาตั้งแต่ตอนนั้น
- พอเริ่มขึ้นมหาวิทยาลัย เริ่มมีเพื่อน มีแฟน ทำกิจกรรมคณะเป็นประจำ ทำให้โรคซึมเศร้าทุเลาลง
- แต่ก็คงเหมือนหลายๆคนช่วงชีวิตมหาลัย ที่เมื่อปี3-ปี4 เพื่อนจะเริ่มแตกแยก ผนวกกับเราก็เริ่มเบื่อหน่ายกับการสังคมเพื่อนแล้ว จึงหันไปใช้ชีวิตคนเดียวเหมือนเดิม
- ตอนนั้นเริ่มพบว่าตัวเองเซนซิทีฟกับหน้าจอคอมหรือมือถือมากขึ้น จากที่เมื่อก่อนเคยเล่นได้ทั้งวัน มาตอนนี้เล่นได้ไม่เกินชม.จะรู้สึกตึงๆหัว นอนไม่หลับหรือหลับไม่สนิท เหมือนเป็นตัว trigger อาการซึมเศร้าไปเลย
- เราเลยหันมาดูแลตัวเอง ทำสิ่งที่คิดว่าเป็นประโยชน์ ออกกำลังกาย อ่านหนังสือ อาการก็ทรงๆมาตลอด สามวันดีสี่วันไข้ เคยหาหมอกินยาอยู่พักนึงแต่รู้สึกไม่โอเคเลยพยายามออกกำลังกายหนักๆแทน ช่วงหลังพบว่าออกหนักเกินไปจึงพยายามเดินสายกลางมาตลอด
- พอเริ่มทำงานก็ออกจากบ้านมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง อาการซึมเศร้าก็เป็นๆหายๆ แต่ก็ดำเนินชีวิตไปได้เรื่อยๆ เรื่องชีวิตคู่ก็คบกับแฟนคนปัจจุบันมา 3 ปีแล้ว และคิดว่าจะลงเอยกับคนนี้
- แต่หลังจากเริ่มตกลงย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันในอพาร์ตเมนท์ ทำให้ผมพบว่าการอยู่ร่วมกับแฟนก็ trigger อาการซึมเศร้าของผมด้วย! ทั้งๆที่การใช้ชีวิตเข้ากันได้ทุกอย่างไม่มีปัญหา แต่ผมก็รู้สึกอึดอัดและที่สำคัญคืออาการนอนไม่หลับก็เริ่มกลับมา
- ยิ่งในช่วงล็อกดาวน์ทำให้อาการซึมเศร้าผมหนักหน่วงมาก เรียกได้ว่าไม่สามารถขยับไปไหนไม่ได้เลย แฟนผมจึงแก้ปัญหาด้วยการซื้อฟูกมานอนแยกคนเดียว เพราะตอนกลางคืนจะได้ไม่ต้องใกล้กัน แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่
- ตอนนี้เราเหนื่อยกับการใช้ชีวิตมาก รู้สึกโดนพรากสิ่งที่เราเอ็นจอยออกไปทุกอย่าง เราไม่สามารถปล่อยตัวเองไปกับหน้าจออะไรได้เลย (หลังจากตั้งกระทู้นี้ผมก็ต้องไปพักทำอย่างอื่นแทน) และที่หนักที่สุดคือเราไม่สามารถอยู่ร่วมกับคนที่เรารักได้ โดยที่ไม่รู้ว่าสาเหตุคืออะไร
- อยากถามเพื่อนชาวพันทิปว่าใครมีอาการอย่างนี้ หรือ มีคนรู้จักที่มีอาการอย่างนี้บ้างมั้ย เข้ามาแชร์กันได้ครับ และผมควรจะไปหานักจิตบำบัด หรือ จิตแพทย์อย่างจริงจังรึเปล่า และมีใครที่เคยหายจากอาการอย่างนี้บ้างมั้ยครับ?
ทุกอย่างที่เคยเอ็นจอยในชีวิต กลับ trigger อาการซึมเศร้าของเรา
- พอเริ่มขึ้นมหาวิทยาลัย เริ่มมีเพื่อน มีแฟน ทำกิจกรรมคณะเป็นประจำ ทำให้โรคซึมเศร้าทุเลาลง
- แต่ก็คงเหมือนหลายๆคนช่วงชีวิตมหาลัย ที่เมื่อปี3-ปี4 เพื่อนจะเริ่มแตกแยก ผนวกกับเราก็เริ่มเบื่อหน่ายกับการสังคมเพื่อนแล้ว จึงหันไปใช้ชีวิตคนเดียวเหมือนเดิม
- ตอนนั้นเริ่มพบว่าตัวเองเซนซิทีฟกับหน้าจอคอมหรือมือถือมากขึ้น จากที่เมื่อก่อนเคยเล่นได้ทั้งวัน มาตอนนี้เล่นได้ไม่เกินชม.จะรู้สึกตึงๆหัว นอนไม่หลับหรือหลับไม่สนิท เหมือนเป็นตัว trigger อาการซึมเศร้าไปเลย
- เราเลยหันมาดูแลตัวเอง ทำสิ่งที่คิดว่าเป็นประโยชน์ ออกกำลังกาย อ่านหนังสือ อาการก็ทรงๆมาตลอด สามวันดีสี่วันไข้ เคยหาหมอกินยาอยู่พักนึงแต่รู้สึกไม่โอเคเลยพยายามออกกำลังกายหนักๆแทน ช่วงหลังพบว่าออกหนักเกินไปจึงพยายามเดินสายกลางมาตลอด
- พอเริ่มทำงานก็ออกจากบ้านมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง อาการซึมเศร้าก็เป็นๆหายๆ แต่ก็ดำเนินชีวิตไปได้เรื่อยๆ เรื่องชีวิตคู่ก็คบกับแฟนคนปัจจุบันมา 3 ปีแล้ว และคิดว่าจะลงเอยกับคนนี้
- แต่หลังจากเริ่มตกลงย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันในอพาร์ตเมนท์ ทำให้ผมพบว่าการอยู่ร่วมกับแฟนก็ trigger อาการซึมเศร้าของผมด้วย! ทั้งๆที่การใช้ชีวิตเข้ากันได้ทุกอย่างไม่มีปัญหา แต่ผมก็รู้สึกอึดอัดและที่สำคัญคืออาการนอนไม่หลับก็เริ่มกลับมา
- ยิ่งในช่วงล็อกดาวน์ทำให้อาการซึมเศร้าผมหนักหน่วงมาก เรียกได้ว่าไม่สามารถขยับไปไหนไม่ได้เลย แฟนผมจึงแก้ปัญหาด้วยการซื้อฟูกมานอนแยกคนเดียว เพราะตอนกลางคืนจะได้ไม่ต้องใกล้กัน แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่
- ตอนนี้เราเหนื่อยกับการใช้ชีวิตมาก รู้สึกโดนพรากสิ่งที่เราเอ็นจอยออกไปทุกอย่าง เราไม่สามารถปล่อยตัวเองไปกับหน้าจออะไรได้เลย (หลังจากตั้งกระทู้นี้ผมก็ต้องไปพักทำอย่างอื่นแทน) และที่หนักที่สุดคือเราไม่สามารถอยู่ร่วมกับคนที่เรารักได้ โดยที่ไม่รู้ว่าสาเหตุคืออะไร
- อยากถามเพื่อนชาวพันทิปว่าใครมีอาการอย่างนี้ หรือ มีคนรู้จักที่มีอาการอย่างนี้บ้างมั้ย เข้ามาแชร์กันได้ครับ และผมควรจะไปหานักจิตบำบัด หรือ จิตแพทย์อย่างจริงจังรึเปล่า และมีใครที่เคยหายจากอาการอย่างนี้บ้างมั้ยครับ?