คือทุกเดือนก่อนเงินเดือนผมจะออก แม่ผมจะชอบโทรมาหาผมให้โอนเงินรายเดือน ที่จะต้องให้เค้าทุกเดือน 3 พันบ้าง 4 พันบ้าง บ้างเดือนขอ 5 พัน ใช้คำว่าต้องโอนให้เค้า จริงๆ ผมจะให้มากกว่านี้ก็โอนให้ได้ แต่ผมไม่อยากโอนให้เพราะผมติดใจสิ่งที่แม่ผมหลอกผม ให้ผมกดเงินเอาจากบัตรกดเงินสด SCB เป็นหนี้เกือบ 4 หมื่นทั้ง ๆ ที่ตอนแรกผมจะไม่ช่วยอยู่แล้ว เพราะน้องเอาเงินผมไปเป็นแสนยังไม่ได้คืน พอไม่สนใจแม่ก็โทรมาบอกว่าเค้าจะวูบ จะเป็นลมรับไม่ได้ ถ้าทั้งน้องทั้งภรรยาจะต้องติดคุก เลยให้ผมไปหาเงินมาให้เค้า ผมเองก็ย้ำแล้วนะว่าถ้าจะช่วยผมช่วยน้องเดียวและน้องชายก็รับปากกับผมแล้วว่าจะผ่อนคืนให้เดือนละ 3 พันกว่า เค้าผ่อนไหว แต่สุดท้ายคือเอาเงินไปช่วยภรรยาน้อง
สุดท้ายเป็นผมเองต้องก้มหน้าก้มตาผ่อนอยู่คนเดียวจนหมดหนี้ ผมเองค่อนข้างรักษาเครดิตไม่อยากให้เป็นบูโร แต่ทั้งน้องทั้งภรรยาน้องก็ไม่เคยติดต่อหาผมเลยสักคนเหมือนไม่มีผมในสายตาเลย ที่เจ็บใจคือผมมารู้ที่หลังว่าแม่โทรไปหาเงินญาติ ๆ และสั่งกับญาติ ๆ ว่าห้ามบอกผมว่าเงินที่เค้ายืมเอาไปให้ภรรยาน้องประกัน เหมือนแม่รู้ทั้งรู้แต่ให้ผมเป็นหนี้เป็นสินแทนน้อง
ผมเข้าใจนะว่ามันต้องแยกกันคนละเรื่อง แต่ผมโอนให้ทุกเดือนแบบไม่สบายใจและไม่เต็มใจที่จะให้เลยจริงๆ เหมือนให้ไปเพราะเป็นหน้าที่ ผมอยากได้วิธีทำใจให้ลืมเรื่องแบบนี้จริง ๆ ซึ่งแต่ก่อนจะมีเรื่องแบบนี้ผมโอเคกับแม่มากๆ อยากช่วยอยากดูแลแก อยากเอาแม่มาอยู่ด้วย แต่สิ่งที่แม่ทำนอกจากเรื่องนี้คือแม่เอาทาวน์เฮ้าส์ชื่อแม่ ๆ เอาไปให้น้องชายจำนองธุรกิจและกำลังจะถูกยึด ทั้งๆ ที่ผมเคยบอกแม่แล้วว่าให้รักษาให้ดี ๆ เพราะเป็นสมบัติชิ้นเดียวและชิ้นสุดท้ายของแม่ แต่ผมถือว่าเป็นทรัพย์สินของแม่ผมไม่กะจะยุ่งอยู่แล้ว แต่พอจะโดนแบงค์ยึดแม่ก็จะให้ผมไปกู้แบงค์เอาทาวน์เฮ้าส์ออกมา ผมเลยรู้สึกแย่กับสิ่งที่เจอมาก ๆ ทุกวันนี้ผมแทบไม่อยากไปหาแกเลยหลายเดือนละ คิดเรื่องพวกนี้ทีไรเหมือนแกไม่เห็นผมเป็นลูกเลย โทรมาไม่เคยถามเรื่องอื่น ไม่คุยเรื่องเงินก็เรื่องน้อง
ทำยังไงให้เลิกคิดแบบนี้กับแม่ครับ
สุดท้ายเป็นผมเองต้องก้มหน้าก้มตาผ่อนอยู่คนเดียวจนหมดหนี้ ผมเองค่อนข้างรักษาเครดิตไม่อยากให้เป็นบูโร แต่ทั้งน้องทั้งภรรยาน้องก็ไม่เคยติดต่อหาผมเลยสักคนเหมือนไม่มีผมในสายตาเลย ที่เจ็บใจคือผมมารู้ที่หลังว่าแม่โทรไปหาเงินญาติ ๆ และสั่งกับญาติ ๆ ว่าห้ามบอกผมว่าเงินที่เค้ายืมเอาไปให้ภรรยาน้องประกัน เหมือนแม่รู้ทั้งรู้แต่ให้ผมเป็นหนี้เป็นสินแทนน้อง
ผมเข้าใจนะว่ามันต้องแยกกันคนละเรื่อง แต่ผมโอนให้ทุกเดือนแบบไม่สบายใจและไม่เต็มใจที่จะให้เลยจริงๆ เหมือนให้ไปเพราะเป็นหน้าที่ ผมอยากได้วิธีทำใจให้ลืมเรื่องแบบนี้จริง ๆ ซึ่งแต่ก่อนจะมีเรื่องแบบนี้ผมโอเคกับแม่มากๆ อยากช่วยอยากดูแลแก อยากเอาแม่มาอยู่ด้วย แต่สิ่งที่แม่ทำนอกจากเรื่องนี้คือแม่เอาทาวน์เฮ้าส์ชื่อแม่ ๆ เอาไปให้น้องชายจำนองธุรกิจและกำลังจะถูกยึด ทั้งๆ ที่ผมเคยบอกแม่แล้วว่าให้รักษาให้ดี ๆ เพราะเป็นสมบัติชิ้นเดียวและชิ้นสุดท้ายของแม่ แต่ผมถือว่าเป็นทรัพย์สินของแม่ผมไม่กะจะยุ่งอยู่แล้ว แต่พอจะโดนแบงค์ยึดแม่ก็จะให้ผมไปกู้แบงค์เอาทาวน์เฮ้าส์ออกมา ผมเลยรู้สึกแย่กับสิ่งที่เจอมาก ๆ ทุกวันนี้ผมแทบไม่อยากไปหาแกเลยหลายเดือนละ คิดเรื่องพวกนี้ทีไรเหมือนแกไม่เห็นผมเป็นลูกเลย โทรมาไม่เคยถามเรื่องอื่น ไม่คุยเรื่องเงินก็เรื่องน้อง