ดิฉันเคยคิดไว้เสมอว่าการทำสิ่งที่ครอบครัวหวัง มันจะทำให้เรามีความสุข แต่ไม่เลย สมัยเรียนจบครูใหม่ ก็ได้มาสอนที่ วิทยาลัยการอาชีพแห่งหนึ่ง (สังกัด อาชีวศึกษา ) มาทำงานวันแรก ความมั่นใจคือ 0 ไม่รู้ว่าต้องสอนแบบไหน ในรั้วอาชีวะเป็นอย่างไร นักเรียนมีพฤติกรรมอย่างไร แต่พอมาสอนจริง กับการเป็นความสุข ได้อยู่กับเด็ก เพื่อนร่วมงานที่ดีมาก ยอมรับตอนมาแรกสิ่งที่เราทำให้กับวิทยาลัยและนักเรียนคือหน้าที่ แต่ นานวัน กายว่าสิ่งที่ทำอยู่ ดิฉันได้ทำออกมาจากใจจริงๆ ถึงแม้ว่าจะเหนื่อย ท้อบ้าง แต่นั้นคือความสุขจริงๆที่ได้มา แต่ชีวิตเราต้องดำเนินต่อไป ดิฉันก็ได้สอบ ครู ตำแหน่งพนักงานราชการ ได้ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่ในโรงเรียนมีแต่เด็กบกพร่องทางสติปัญญา และ ทางการได้ยิน ความเป็นครู ในครั้งนี้ไม่ใช่แค่ต้องสอนนักเรียนเท่านั้น ต้องเป็นเหมือนพยาบาล เป็นนางฟ้าที่โคตรใจดีให้กับเด็กๆ ซึ่งตอนแรก ดิฉันก็คิดว่า มันคงง่าย แต่พอเอาเข้าจริงๆ การใช้ชีวิต ในสิ่งที่ไม่ถนัด ไม่ได้มีความสุข แต่เป็นความสุขของครอบครัว เพราะชีวิตดิฉันต้องดำเนินต่อไป ในชีวิตที่ทำตามความชอบของตัวเราเองไม่ได้ แต่นั้นแหล่ะชีวิตเราต้องดำเนินต่อไป และจะกลับไปในรั้วอาชีวะให้ได้
ความสุขของการใช้ชีวิตคืออะไร