สวัสดีค่ะ ทุกท่านขอบคุณที่เข้ามาอ่านกระทู้นะคะ
ดิฉันอายุ 26 ปี ต้องยอมรับว่าดิฉันไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชาย และไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อนค่ะ
เรื่องเกิดขึ้นคือ มีตำรวจท่านนึงมาจีบดิฉันเขาอายุ24ปีค่ะ น้องเขาเข้ามาหาก่อน มาพูดมาคุยกัน ตอนแรกๆคุยกันเขาจะห่วงใยเรา ป่วยก็เอายามาส่ง สั่งข้าวมาส่งเพราะกลัวว่าเราทำงานแล้วจะไม่มีเวลา พอเห็นตำรวจคนอื่นแอดเฟสเรามาเขสก็ขอให้เราอย่ารับ ช่วยเราตรวจการบ้านนักเรียน คือช่วยเราตลอด จากนั้นหลังคุยกันได้1อาทิตย์ ดิฉันได้เริ่มรู้สึกดีๆกับเขา ตอนนี้ดิฉันเหมือนพยายามจะเข้าหาเค้า เพราะเค้าเข้ามาหา ดิฉันก็พยายามปรับตัวเข้าหา แต่สุดท้าย
กลายเป็นเหมือนว่าดิฉันจะเข้าหากลับ เขาก็ยิ่งห่าง เริ่มตอบช้าลง เริ่มติดเกม เริ่มโทรหาเพื่อนๆบ่อย เริ่มตัดสายทิ้ง เราเลยตัดสินใจขอเลิกคุยกับเขาไป เขาจีงส่งรูปภาพร้องไห้แล้วบอกว่า เค้าไม่อยากรีบ เค้าอยากไปเรื่อยๆ เราก็คุยต่อ แต่ยิ่งคุยมันยิ่งห่าง จากปกติที่เราไปอยู่เวรเราจะต้องบังเอิญได้เจอบ้างแต่ไม่เลย เมื่อสองวันที่แล้วที่เจอกัน เขามาหาที่หน้าหอ แล้วคุยกับเราเรื่องคอมเพราะดิฉันจะเอาคอมไปซ่อม เลยขอความเห็น จากนั้นดิฉันบอกกับเขาว่ากลับบ้านดีๆนะ (เราคุยกันมาได้1เดือนกว่า) เขาก็บอกว่าเธอ เธอคิดดีๆนะ ถ้าเธอรู้สึกมากขึ้น เธอจะมาโทษเราไม่ได้นะ เราไม่เกี่ยว (ดิฉันช็อคกับคำพูดเขามากๆค่ะ) เป็นสิ่งที่ดิฉันช็อคมาก เพราะดิฉันตั้งใจว่าเที่ยงคืนจะเบิร์ดเดย์ให้เขา แต่ดิฉันก็ทำให้เขา โดยทักไปทางข้อความ และเขามาตอบข้อความดิฉันตอน 13:00 ดิฉันตั้งใจจะซื้อเค้กชิ้นเล็กๆไปให้จึงไปชองถามว่า เธอ… วันนี้ไปไหนไหม เขาก็ไม่อ่านไม่ตอบ แต่โพสต์สตอรี่ว่าไปวิ่ง
ดิฉันจึงตัดใจที่จะบล็อกเค้าไป เพราะดิฉันคิด(เอง)ว่าเขาน่าจะมีตัวเลือกที่ดีกว่า เราอาจจะดีไม่พอ แต่ดิฉันไม่รู้ว่าความจริงนั้นเป็นอย่างไร ตอนนี้ดิฉันบล็อกเขามาได้ 2-3 วัน ดิฉันก็พยายามข่มใจ แต่ก็อดคิดไม่ได้ ยิ่งกลับไปอ่านข้อความเก่าๆมันยิ่งทำให้คิดถึง 😞 ดิฉันควรกลับไปง้อเขา ขอโทษเขาที่บล็อก ที่หายไป หรือดิฉันควรลบเขาออกไปจากใจดีคะ แล้วจะลบยังไง ให้หมดไปจากใจสักที 😞
ขอขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ และขอขอบคุณสำหรับการตอบนะคะ 😞
ปล.จากกระทู้ที่แล้วก็คือเนื้อเรื่องและคนเดียวกันค่ะ
คนคุยเก่า ที่อยากกลับไปง้อ
ดิฉันอายุ 26 ปี ต้องยอมรับว่าดิฉันไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชาย และไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อนค่ะ
เรื่องเกิดขึ้นคือ มีตำรวจท่านนึงมาจีบดิฉันเขาอายุ24ปีค่ะ น้องเขาเข้ามาหาก่อน มาพูดมาคุยกัน ตอนแรกๆคุยกันเขาจะห่วงใยเรา ป่วยก็เอายามาส่ง สั่งข้าวมาส่งเพราะกลัวว่าเราทำงานแล้วจะไม่มีเวลา พอเห็นตำรวจคนอื่นแอดเฟสเรามาเขสก็ขอให้เราอย่ารับ ช่วยเราตรวจการบ้านนักเรียน คือช่วยเราตลอด จากนั้นหลังคุยกันได้1อาทิตย์ ดิฉันได้เริ่มรู้สึกดีๆกับเขา ตอนนี้ดิฉันเหมือนพยายามจะเข้าหาเค้า เพราะเค้าเข้ามาหา ดิฉันก็พยายามปรับตัวเข้าหา แต่สุดท้าย
กลายเป็นเหมือนว่าดิฉันจะเข้าหากลับ เขาก็ยิ่งห่าง เริ่มตอบช้าลง เริ่มติดเกม เริ่มโทรหาเพื่อนๆบ่อย เริ่มตัดสายทิ้ง เราเลยตัดสินใจขอเลิกคุยกับเขาไป เขาจีงส่งรูปภาพร้องไห้แล้วบอกว่า เค้าไม่อยากรีบ เค้าอยากไปเรื่อยๆ เราก็คุยต่อ แต่ยิ่งคุยมันยิ่งห่าง จากปกติที่เราไปอยู่เวรเราจะต้องบังเอิญได้เจอบ้างแต่ไม่เลย เมื่อสองวันที่แล้วที่เจอกัน เขามาหาที่หน้าหอ แล้วคุยกับเราเรื่องคอมเพราะดิฉันจะเอาคอมไปซ่อม เลยขอความเห็น จากนั้นดิฉันบอกกับเขาว่ากลับบ้านดีๆนะ (เราคุยกันมาได้1เดือนกว่า) เขาก็บอกว่าเธอ เธอคิดดีๆนะ ถ้าเธอรู้สึกมากขึ้น เธอจะมาโทษเราไม่ได้นะ เราไม่เกี่ยว (ดิฉันช็อคกับคำพูดเขามากๆค่ะ) เป็นสิ่งที่ดิฉันช็อคมาก เพราะดิฉันตั้งใจว่าเที่ยงคืนจะเบิร์ดเดย์ให้เขา แต่ดิฉันก็ทำให้เขา โดยทักไปทางข้อความ และเขามาตอบข้อความดิฉันตอน 13:00 ดิฉันตั้งใจจะซื้อเค้กชิ้นเล็กๆไปให้จึงไปชองถามว่า เธอ… วันนี้ไปไหนไหม เขาก็ไม่อ่านไม่ตอบ แต่โพสต์สตอรี่ว่าไปวิ่ง
ดิฉันจึงตัดใจที่จะบล็อกเค้าไป เพราะดิฉันคิด(เอง)ว่าเขาน่าจะมีตัวเลือกที่ดีกว่า เราอาจจะดีไม่พอ แต่ดิฉันไม่รู้ว่าความจริงนั้นเป็นอย่างไร ตอนนี้ดิฉันบล็อกเขามาได้ 2-3 วัน ดิฉันก็พยายามข่มใจ แต่ก็อดคิดไม่ได้ ยิ่งกลับไปอ่านข้อความเก่าๆมันยิ่งทำให้คิดถึง 😞 ดิฉันควรกลับไปง้อเขา ขอโทษเขาที่บล็อก ที่หายไป หรือดิฉันควรลบเขาออกไปจากใจดีคะ แล้วจะลบยังไง ให้หมดไปจากใจสักที 😞
ขอขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ และขอขอบคุณสำหรับการตอบนะคะ 😞
ปล.จากกระทู้ที่แล้วก็คือเนื้อเรื่องและคนเดียวกันค่ะ