ขออนุญาตบอกก่อนว่าเอาของพี่มาตั้งกระทู้ เพราะไม่มีแอคเค้าตัวเอง
เราสงสัยค่ะว่าคนอย่างเรามีโอกาสสามารถเริ่มต้นใหม่กับใครได้มั้ย เมื่อสิบปีก่อนเกิดเหตุการณ์แย่ๆขึ้นกับเราเเล้วเราตั้งท้องค่ะ เราก็รักเเละเลี้ยงดูมา เราไม่ต้องการให้คนนั้นมารับผิดชอบด้วยเพราะเราเกลียด หลังจากดูแลสภาพจิตใจให้มั่นคง เรามีคนรักตามปกติค่ะ ทุกคนรู้ว่ามีลูก บางคนรับได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ส่วนใหญ่ไม่ค่อยปลื้ม
เรารักตัวเองนะคะ เห็นค่าตัวเองตลอด การงานก็ดีใช้ได้ การเงินก็เรื่อยๆ เราเปนคนสบายๆนิสัยมั่นใจว่าดีค่ะ ชอบทำอาหาร ชอบทำขนมหวาน ชอบเย็บผ้า ปักผ้าอ่านหนังสือ ไม่ชอบเที่ยว ไม่ชอบดื่ม
เข้าเรื่อง เรามานั่งน้อยใจค่ะ เพราะทุกครั้งที่เรามีคนรัก เเล้วเขารักเเต่ช่วงเเรกๆ พอ 3-4 ปีต่อมาก็เริ่มไม่ใส่ใจ หรือพอหมดประโยชน์ก็ทิ้งเรา เราอยากได้คนที่รักเราไปนานๆเเม้จะแก่จะเฒ่า เเต่มันก็คิดว่าคนอย่างเราจะมีคนรักได้จริงๆมั้ย จะมีคนดีๆที่ไหนมาชอบคนที่มีลูกแล้วอย่างเราบ้าง เราไม่อยากอยู่คนเดียว หรือทุ่มเทกับลูกเเค่คนเดียว ขอโทษนะคะอย่าบอกให้เราทำเลยเราต้องการใครสักคนที่รักเราเเล้วต้องการเราบ้าง เพราะที่ผ่านมาบอบช้ำทางจิตใจมาก เเต่เราก็เห็นค่าในตัวเองนะคะ รักตัวเองมากด้วย เเค่อายุมันเพิ่มขึ้นมาเรื่อย จนมันรู้สึกว่า ถ้ามีคนดีๆเข้ามาคนอย่างเรามีสิทธิ์ที่จะได้เริ่มต้นใหม่ มีครอบครัวดีๆกับเขาบ้างหรือเปล่า ถ้าเขารู้ว่ามีลูก เขาจะรับได้มั้ย เขาจะโอเคจริงๆมั้ย ลูกเราจะโอเคมั้ย มันคิดเยอะไปหมด มันพาลให้คิดว่าทำไมต้องเกิดเหตุการณ์นั่นขึ้นมา ทำให้เราไม่มีสิทธิ์เลือกในชีวิต ไม่รู้ว่าจะมีคนไหนรับคนอย่างเราได้อีกมั้ย มีโอกาสให้คนอย่างเราบ้างหรือเปล่า เรามีโอกาสเลือกมั้ย ถ้ามีคนดีๆเข้ามาจะบอกเขาว่ายังไงดี มันคิดไปเรื่อยจนเกิดความไม่มั่นใจในตัวเอง รู้สึกกลัวการมีใครสักคนเดินเข้ามาหา กลัวว่าเราจะรู้สึกเเล้วเขารับในสิ่งที่เรามีไม่ได้ ถ้าสมมติว่ารับได้เเต่ก็รู้สึกกลัวว่าเขาจะไม่รักลูกเราจริง หรือกลัวว่าเราจะคือภาระ ปี 2021แล้ว เรายังสามารถเริ่มต้นใหม่กับคนดีๆได้โดยที่ไม่รู้สึกผิดใช่มั้ยคะ เราบอกตรงว่าเราไม่อยากอยู่คนเดียว เราต้องการคนที่จะรัก จะซัพพอร์ต เวลาท้อ เวลาเหนื่อยมีคนให้กำลังใจ เเต่ถ้าเราได้คนเเบบนี้ เราจะกลายเปนตัวถ่วงเขามั้ย เขาควรจะได้เจอคนที่ดีกว่านี้หรือเปล่า อยากฟังทัศนคติบวกๆค่ะ ว่าคิดยังไงกันบ้าง เราอายุจะ 30เเล้ว ส่วนใหญ่จะมีแฟนต่างชาติสายเอเชีย (ไม่รู้ทำไมมาเเต่เเถบนี้55) มันเลยเกิดอาการกลัวเเล้วตัดกำลังใจตัวเอง บ่อยครั้งเวลาคุยกับคนดีๆนิสัยน่ารักๆชอบคิดว่าเขาน่าจะเจอคนที่ดีกว่านี้นะ อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ เลยไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว คนอย่างเราจะถือเปนของมีตำหนิมั้ย ไม่ได้มองว่าตัวเองเป็นค่ะ เเต่กลัวว่าคนอื่น
จะมองเราเเบบนี้ เพราะสังคมไทยก็มีโอกาสให้ผู้หญิงอย่างเราๆเริ่มต้นใหม่ได้ยากอ่าค่ะ 😔🥺
ขอบคุณค่ะ
คนมีลูกเเล้วอย่างเรามันสามารถเริ่มต้นใหม่ได้มั้ยคะ หรือต้องอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต
เราสงสัยค่ะว่าคนอย่างเรามีโอกาสสามารถเริ่มต้นใหม่กับใครได้มั้ย เมื่อสิบปีก่อนเกิดเหตุการณ์แย่ๆขึ้นกับเราเเล้วเราตั้งท้องค่ะ เราก็รักเเละเลี้ยงดูมา เราไม่ต้องการให้คนนั้นมารับผิดชอบด้วยเพราะเราเกลียด หลังจากดูแลสภาพจิตใจให้มั่นคง เรามีคนรักตามปกติค่ะ ทุกคนรู้ว่ามีลูก บางคนรับได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ส่วนใหญ่ไม่ค่อยปลื้ม
เรารักตัวเองนะคะ เห็นค่าตัวเองตลอด การงานก็ดีใช้ได้ การเงินก็เรื่อยๆ เราเปนคนสบายๆนิสัยมั่นใจว่าดีค่ะ ชอบทำอาหาร ชอบทำขนมหวาน ชอบเย็บผ้า ปักผ้าอ่านหนังสือ ไม่ชอบเที่ยว ไม่ชอบดื่ม
เข้าเรื่อง เรามานั่งน้อยใจค่ะ เพราะทุกครั้งที่เรามีคนรัก เเล้วเขารักเเต่ช่วงเเรกๆ พอ 3-4 ปีต่อมาก็เริ่มไม่ใส่ใจ หรือพอหมดประโยชน์ก็ทิ้งเรา เราอยากได้คนที่รักเราไปนานๆเเม้จะแก่จะเฒ่า เเต่มันก็คิดว่าคนอย่างเราจะมีคนรักได้จริงๆมั้ย จะมีคนดีๆที่ไหนมาชอบคนที่มีลูกแล้วอย่างเราบ้าง เราไม่อยากอยู่คนเดียว หรือทุ่มเทกับลูกเเค่คนเดียว ขอโทษนะคะอย่าบอกให้เราทำเลยเราต้องการใครสักคนที่รักเราเเล้วต้องการเราบ้าง เพราะที่ผ่านมาบอบช้ำทางจิตใจมาก เเต่เราก็เห็นค่าในตัวเองนะคะ รักตัวเองมากด้วย เเค่อายุมันเพิ่มขึ้นมาเรื่อย จนมันรู้สึกว่า ถ้ามีคนดีๆเข้ามาคนอย่างเรามีสิทธิ์ที่จะได้เริ่มต้นใหม่ มีครอบครัวดีๆกับเขาบ้างหรือเปล่า ถ้าเขารู้ว่ามีลูก เขาจะรับได้มั้ย เขาจะโอเคจริงๆมั้ย ลูกเราจะโอเคมั้ย มันคิดเยอะไปหมด มันพาลให้คิดว่าทำไมต้องเกิดเหตุการณ์นั่นขึ้นมา ทำให้เราไม่มีสิทธิ์เลือกในชีวิต ไม่รู้ว่าจะมีคนไหนรับคนอย่างเราได้อีกมั้ย มีโอกาสให้คนอย่างเราบ้างหรือเปล่า เรามีโอกาสเลือกมั้ย ถ้ามีคนดีๆเข้ามาจะบอกเขาว่ายังไงดี มันคิดไปเรื่อยจนเกิดความไม่มั่นใจในตัวเอง รู้สึกกลัวการมีใครสักคนเดินเข้ามาหา กลัวว่าเราจะรู้สึกเเล้วเขารับในสิ่งที่เรามีไม่ได้ ถ้าสมมติว่ารับได้เเต่ก็รู้สึกกลัวว่าเขาจะไม่รักลูกเราจริง หรือกลัวว่าเราจะคือภาระ ปี 2021แล้ว เรายังสามารถเริ่มต้นใหม่กับคนดีๆได้โดยที่ไม่รู้สึกผิดใช่มั้ยคะ เราบอกตรงว่าเราไม่อยากอยู่คนเดียว เราต้องการคนที่จะรัก จะซัพพอร์ต เวลาท้อ เวลาเหนื่อยมีคนให้กำลังใจ เเต่ถ้าเราได้คนเเบบนี้ เราจะกลายเปนตัวถ่วงเขามั้ย เขาควรจะได้เจอคนที่ดีกว่านี้หรือเปล่า อยากฟังทัศนคติบวกๆค่ะ ว่าคิดยังไงกันบ้าง เราอายุจะ 30เเล้ว ส่วนใหญ่จะมีแฟนต่างชาติสายเอเชีย (ไม่รู้ทำไมมาเเต่เเถบนี้55) มันเลยเกิดอาการกลัวเเล้วตัดกำลังใจตัวเอง บ่อยครั้งเวลาคุยกับคนดีๆนิสัยน่ารักๆชอบคิดว่าเขาน่าจะเจอคนที่ดีกว่านี้นะ อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ เลยไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว คนอย่างเราจะถือเปนของมีตำหนิมั้ย ไม่ได้มองว่าตัวเองเป็นค่ะ เเต่กลัวว่าคนอื่น
จะมองเราเเบบนี้ เพราะสังคมไทยก็มีโอกาสให้ผู้หญิงอย่างเราๆเริ่มต้นใหม่ได้ยากอ่าค่ะ 😔🥺
ขอบคุณค่ะ