ในชีวิตเราจำความได้แค่ว่าเรามีแค่แม่ เราอยู่สมุทรปราการตั้งแต่เกิด พอช่วงอนุบาล1อยู่ๆเราก็ว้าบมาอยู่บ้านยายทางภาคใต้แบบเรายังงงๆ แล้วเราก็ใช่ชีวิตที่นั่นอย่างไม่ได้มีความสุขอะไรมากเนื่องด้วยอะไรหลายๆอย่าง โตขึ้นมานิดหน่อยในช่วงวัยประถมแม่ก็ไปทำงานที่อื่น โดยให้เราอยู่กับยาย ยายผู้ไม่เคยชอบเรา แล้วแม่ก็มีแฟนใหม่ ส่วนเรื่องพ่อแท้ๆเราจำได้แค่ว่าแม่บอกเรื่องของเค้า มีแต่สิ่งที่ไม่ดีสักอย่าง พอโตมาหน่อยในช่วงมัธยมเราก็พิมชื่อพ่อในกูเกิลหรือเฟสอยู่ๆบ่อยๆ แต่ก็ไม่เจอเลย มาวันนี้ในวัย27ปี อยู่ๆเราก็ลองพิมชื่อพ่ออีกครั้งในกูเกิล เราเจอเฟสเค้าแต่ไม่แน่ใจหรอกว่าใช่เลยถามแม่ แม่ก็บอกว่าใช่เลย ทักเค้าไปแต่ก็ไม่มีใครอ่าน สงใสเค้าจะเล่นไม่เป็นแหละ เราเลยลองทักถามคนที่เป็นเพื่อนในเฟสเค้า แล้วคนนั่นก็ไปถามให้แล้วก็ได้เบอร์โทรมา เราได้เบอร์มาหลายวันแล้ว แต่ไม่กล้าโทรไปเลย เรารู้จักเค้าจากที่แม่เล่ามาเท่านั้นเหมือนเค้าจะไม่ได้รักเรา เราคิดว่าหลายวันขนาดนี้ถ้าเค้าอยากคุยด้วยเค้าคงเดือดร้อนให้คนที่เราทักไปให้ไปถามให้ ทักมาหาเราแล้วแหละมั้ง เราเลยสองจิตสองใจอยู่มากเลย ว่าควรโทรไป หรือแต่เห็นหน้าในเฟสก็พอ เพราะเราก็ไม่รู้จะคุยยังงัยเพราะทั้งชีวิตไม่เคยมีพ่อที่เป็นเหมือนพ่อคนอื่นๆเลย
เราควรโทรไปหาพ่อที่ไม่เคยรู้จักดีมั่ย