คือเราเป็นคนซุ่มซ่ามมากเราเล่นกับหมาอยู่ในบ้านเเล้วดันตีนไปเหยียบขนมที่ยายทำยายเคาโกรธมากๆเเล้วบอกไห้ไปไกลๆเราเลยออกมาทำการบ้านต่อโดนโดยเราไม่ได้ตั้งใจอ่ะเรากำลังจะบอกยายว่าหนูไม่ได้ตั้งใจจริงๆยายบ่ยาวๆเลย+กับยายเป็นคนที่โกรธง่าย คือกำลังจะพูดเคาด่าเรายาวๆเลยเรารู้สึกผิดน่ะเพราะมันไม่ได้ตั้งอ่ะเเล้วเคาก็พูดคำนี่มาว่า... มีเชือกอยู่ไปเเขวนคอตายไป" ยิ่งกินยิ่งโง่..... เอาจริงๆยายควรผิดเพราะทำเสร็จอ่ะไวกลางบ้านใครไม่เหยียบเลยไม่เเปลกอ่ะไวริมๆก็ได้..... ซึ่งเราเสียใจมากจนร้องออกมาเราคือตรงๆเลนเป็นโรคซึมเศร้าอยู่ในระดับน้อยๆไม่มากคือเราก็รู้สึกอยากตายขึ้นเเต่เรายังอายุน้อย+สมองมันเตือนว่ามีคนที่รักอยู่ เลยได้เเค่ร้องเราโคตรเสียใจอ่ะร้องเป็นชั่วโมง เเล้วทำใจ ถ้ามีเเบบอา เรื่องปกติด้วยความโกรธยายเผลอพูดไปก็คงไม่ได้อะไรหรอกเเก่เหนื่อยน่ะ ปกติ เเต่บอกไวเลยนี้ไม่ใช้พูดเเบบนี้กับเราครั้งเเรก เป็นครั้งที่17 ร่วมนี้ไป18 จะครบ20ล่ะน่ะ... เราจำทุกๆครั้งเลย มีกูจะเอายามาไห้กินจนตาย กูฆ่าได้น่ะเเค่เป็นหลานกูเฉยๆ ซึ่งเราจะต้องทำไงค่ะคือทนได้เพราะเราทำผิดเอง เเค่อยากไห้เคาอ่ะช่วยพูดดีๆหน่อยเราเป็นโรคซึมเศร้าน่ะเเต่ไม่เคยบอกใครนอกจากเพื่อนรักที่หนูเชื่อใจมันที่สุด... เเต่เตอนานไปเราก็อยากที่จะทำจริงน่ะเเต่จำไหวยังต้องทำอีกเยอะ+เคาตั้งใจเอาเงินส่งเรียนทำเเบบนี้มันก็ไม่ถูกคะ.... เราเผ็นคนขี้เกรงใจหรืออื่นๆเวลาโดนด่าเรานิ่งไม่โต้อะไรโดนตีคือโดนตีคะ เเต่มันเจ็บทั้งกายเเละใจมากเลยคะ........
ขอถามหน่อยคะคือการที่เราทำอะไรผิดไห้ยายเคมโกรธโดยไม่ได้ตั้งใจทำมันเเล้วมันทำไห้ยายโกรธมาก...