เรื่องสั้น : ขอบคุณ (รีไรท์)
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวกล่าวพร้อมกับรับกล่องขนมคัพเค้กจากพนักงานส่งของ บนกล่องแปะสติ๊กเกอร์สีชมพูอ่อนเขียนข้อความว่า “แทนคำขอบคุณ”
ต่ายไม่เข้าใจว่าทำไมลูกค้ารายนี้ต้องซื้อขนมมาให้เธอทุกครั้งที่ให้พนักงานส่งของมาซื้อผักสดจากสวน “วิมานดิน” ธุรกิจขนาดเล็กของเธอที่สร้างขึ้นและลงมือทำเองเมื่อสามปีที่ผ่านมา
และทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นขนมเบเกอรี่เช่น แซนวิช โดนัท บราวนี่ ชีสเค้ก หรือขนมไทย เช่น ลูกชุบ บัวลอย ทองหยอด ฝอยทอง ก็จะมีสติ๊กเกอร์แบบเดียวกันติดอยู่ทุกครั้ง ครั้นจะไม่รับเนื่องจากเกรงใจก็ทำไม่ได้ ต้องรับไว้ทุกที เพราะกลัวจะเสียลูกค้ารายใหญ่ที่มาซื้อผักจากเธอทีละหลายพันบาท
เวลาถามพนักงานส่งของถึงสาเหตุที่ให้ขนม ก็จะได้รับคำตอบกวน ๆ ทุกครั้ง
“เจ้านายผมเค้าอยากให้คุณอ้วนกว่านี้”
“เพื่อนเจ้านายเป็นเจ้าของร้านขนม”
“มีคนให้ขนมมาเยอะเลยแบ่งมาให้”
“เจ้านายเธอนี่ใจดีจังนะ ให้ขนมแม่ค้าอย่างนี้ทุกคนเลยหรือเปล่า” ต่ายถามพนักงานส่งของ
“เฉพาะคุณคนเดียวครับ” ชายหนุ่มตอบยิ้ม ๆ
คำตอบนี้ทำให้ต่ายยิ่งสงสัยมากขึ้นไปอีก เนื่องจากลูกค้าคนนี้มีครอบครัวแล้วและอายุเยอะแล้วด้วย
ทุกเช้าวันเสาร์พนักงานส่งของคนนี้จะมารับผักสดที่สั่งเอาไว้ แต่วันนี้สายแล้ว ยังไม่เข้ามารับเลย ต่ายคิดว่าถ้าถึงตอนเย็นแล้วยังไม่มาคงจะต้องโทรไปตาม
หญิงสาวหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านเพื่อรอลูกค้าอื่นมาซื้อของไปพราง ๆ ทันใดนั้นต้องตกใจอย่างหนักหลังจากอ่านข่าวหน้าหนึ่ง
“รอดตายปาฏิหาริย์หนุ่มเศรษฐีโรงพิมพ์” พาดหัวตัวใหญ่และด้านล่างมีภาพรูปซากรถที่พังยับเยินเนื่องจากชนอัดกับตอม่อสะพาน มีภาพเล็กข้าง ๆ เป็นรูปหน้าของพนักงานส่งของ คนที่เอาขนมมาให้เธอทุกครั้งที่มาซื้อผัก ต่ายจ้องมองใกล้ ๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น
“สะ..สะ..หวัดดีค่ะ” ต่ายตระหนกกับสิ่งที่เธอได้รับรู้จนแทบจะพูดไม่ออก
“สวัสดีครับ ผมเอง ผมสบายดีนะไม่ต้องเป็นห่วง...เราแต่งงานกันนะ” ชายหนุ่มขอหญิงสาวแต่งงาน เขาเดาว่าเธอคงอ่านหนังสือพิมพ์แล้ว เขาไม่อยากให้เธอโกรธที่โดนหลอก จึงคิดว่าควรรีบบอกความในใจของเขาออกไป
อิท ชายหนุ่มผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวเจ้าของธุรกิจสวนผักสดมานานแล้ว และก็มั่นใจว่าเธอก็มีใจให้เขาเหมือนกันเนื่องจากเขาได้ปลอมตัวมาเป็นพนักงานส่งของเพื่อซื้อผักตั้งแต่เธอเริ่มทำธุรกิจ
สาเหตุที่เขาปลอมตัวเพราะเธอเข้าใจผิดเองตั้งแต่แรก เขาจึงเลยตามเลย
และแล้วในวันแต่งงานของชำร่วยเรซิ่นรูปผักสดต่าง ๆ ก็มีสติ๊กเกอร์สีชมพูอ่อนแบบเดียวกับที่อยู่บนกล่องขนมติดอยู่ ข้อความว่า “แทนคำขอบคุณ ต่าย & อิท 14 กุมภาพันธ์ 2545"
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ
เรื่องนี้เคยแต่งไว้ในชื่อเรื่อง สติ๊กเกอร์ นานแล้ว
แต่ได้เปลี่ยนชื่อเป็นเรื่อง ขอบคุณ
เพื่อให้มาเอี่ยวกับชื่อเดียวนะคะ อิอิ...
ชื่อเดียวเอี่ยวทุกเรื่อง...ขอบคุณ...
ต่ายไม่เข้าใจว่าทำไมลูกค้ารายนี้ต้องซื้อขนมมาให้เธอทุกครั้งที่ให้พนักงานส่งของมาซื้อผักสดจากสวน “วิมานดิน” ธุรกิจขนาดเล็กของเธอที่สร้างขึ้นและลงมือทำเองเมื่อสามปีที่ผ่านมา
และทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นขนมเบเกอรี่เช่น แซนวิช โดนัท บราวนี่ ชีสเค้ก หรือขนมไทย เช่น ลูกชุบ บัวลอย ทองหยอด ฝอยทอง ก็จะมีสติ๊กเกอร์แบบเดียวกันติดอยู่ทุกครั้ง ครั้นจะไม่รับเนื่องจากเกรงใจก็ทำไม่ได้ ต้องรับไว้ทุกที เพราะกลัวจะเสียลูกค้ารายใหญ่ที่มาซื้อผักจากเธอทีละหลายพันบาท
เวลาถามพนักงานส่งของถึงสาเหตุที่ให้ขนม ก็จะได้รับคำตอบกวน ๆ ทุกครั้ง
“เจ้านายผมเค้าอยากให้คุณอ้วนกว่านี้”
“เพื่อนเจ้านายเป็นเจ้าของร้านขนม”
“มีคนให้ขนมมาเยอะเลยแบ่งมาให้”
“เจ้านายเธอนี่ใจดีจังนะ ให้ขนมแม่ค้าอย่างนี้ทุกคนเลยหรือเปล่า” ต่ายถามพนักงานส่งของ
“เฉพาะคุณคนเดียวครับ” ชายหนุ่มตอบยิ้ม ๆ
คำตอบนี้ทำให้ต่ายยิ่งสงสัยมากขึ้นไปอีก เนื่องจากลูกค้าคนนี้มีครอบครัวแล้วและอายุเยอะแล้วด้วย
ทุกเช้าวันเสาร์พนักงานส่งของคนนี้จะมารับผักสดที่สั่งเอาไว้ แต่วันนี้สายแล้ว ยังไม่เข้ามารับเลย ต่ายคิดว่าถ้าถึงตอนเย็นแล้วยังไม่มาคงจะต้องโทรไปตาม
หญิงสาวหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านเพื่อรอลูกค้าอื่นมาซื้อของไปพราง ๆ ทันใดนั้นต้องตกใจอย่างหนักหลังจากอ่านข่าวหน้าหนึ่ง
“รอดตายปาฏิหาริย์หนุ่มเศรษฐีโรงพิมพ์” พาดหัวตัวใหญ่และด้านล่างมีภาพรูปซากรถที่พังยับเยินเนื่องจากชนอัดกับตอม่อสะพาน มีภาพเล็กข้าง ๆ เป็นรูปหน้าของพนักงานส่งของ คนที่เอาขนมมาให้เธอทุกครั้งที่มาซื้อผัก ต่ายจ้องมองใกล้ ๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น
“สะ..สะ..หวัดดีค่ะ” ต่ายตระหนกกับสิ่งที่เธอได้รับรู้จนแทบจะพูดไม่ออก
“สวัสดีครับ ผมเอง ผมสบายดีนะไม่ต้องเป็นห่วง...เราแต่งงานกันนะ” ชายหนุ่มขอหญิงสาวแต่งงาน เขาเดาว่าเธอคงอ่านหนังสือพิมพ์แล้ว เขาไม่อยากให้เธอโกรธที่โดนหลอก จึงคิดว่าควรรีบบอกความในใจของเขาออกไป
อิท ชายหนุ่มผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวเจ้าของธุรกิจสวนผักสดมานานแล้ว และก็มั่นใจว่าเธอก็มีใจให้เขาเหมือนกันเนื่องจากเขาได้ปลอมตัวมาเป็นพนักงานส่งของเพื่อซื้อผักตั้งแต่เธอเริ่มทำธุรกิจ
สาเหตุที่เขาปลอมตัวเพราะเธอเข้าใจผิดเองตั้งแต่แรก เขาจึงเลยตามเลย
และแล้วในวันแต่งงานของชำร่วยเรซิ่นรูปผักสดต่าง ๆ ก็มีสติ๊กเกอร์สีชมพูอ่อนแบบเดียวกับที่อยู่บนกล่องขนมติดอยู่ ข้อความว่า “แทนคำขอบคุณ ต่าย & อิท 14 กุมภาพันธ์ 2545"