สวัสดีค่ะ นี่เป็นเรื่องที่ค่อนข้างส่วนตัว แต่เป็นปัแต่เป็นปัญหาที่คาใจมานานนจนอยากจะระบายค่ะ เคยอ่านเคยอ่านเจอมาว่าการที่ได้พูดเรื่องส่วนตัวกับคนที่ไม่รู้จัก มันสามารถพูดได้ง่ายมากกว่าการพูดกับคนที่สนิท จึงอยากมาเล่าในนี้ค่ะ ตอนนี้ ตัวเราอาศัยอยู่กับแม่แล้วก็พ่อเลี้ยง เราไม่เคยรู้สึกว่าอยู่กับครอบครัวตัวเองเเล้วสบายใต หรือมีความสุขสักนิดเลย เท่าที่จำความได้นะ ตั้งเเต่เล็กๆที่ถูกจับให้เรียนพิเศษ เพราะผู้ใหญ่รอบตัวชอบบอกว่าใบปริญญาเป็นสิ่งสำคัญ ตัวเราก็พยายามเชื่อฟัง แล้วก็ทำตามคำสอนของผู้ใหญ่รอบตัว พยายามทำในสิ่งที่แม่คอยสอนคอยบอก จนตอนนี้ตัวเรารู้สึกว่ามันน่าอึดอัดค่ะ แม่เราบอกตัวเราว่า เขามีเราแค่คนเดียว เพราะงั้นเราจึงอยากทำให้ท่านมีความสุข แต่ความสุขของท่านบสงทีเราก็สูญเสียตัวตนของตัวเองไป อ่านกันมาจนถึงตอนนี้ ยาวมาก แล้วก็น่าเบื่อใช่ไหมคะ ขอโทษนะคะ กานที่เรารู้สึกอึดอัดกับครอบครัวตัวเองคือ เขาไม่เคยเข้าใจเราจริงๆเลยค่ะ พอเราทำในเสิ่งที่เราชอบ เขากลับถามเราว่า ไปทำตามใครเขามา พอเราอยากจะทำอะไรใหม่ๆ เจาก็ว่าเราทำตามคนอื่น ครอบครัวเราเขาไม่รู้เลยค่ะว่าตัวเราชอบหรือไม่ชอบอะไร เขาชี้ทางให้เรามาตลอด ว่าทำแบบนั้นนะ แบบนี้นะ จนเราเรียนจบแล้วรู้สึกได้ว่ามันอึดอัด ในเวลามืดค่ำเราลงไปหาไรกินสักข่วง เที่ยงคืนตีหนึ่ง แต่นั่นคือตอนที่เราเรียนจบม.ปลายกางานทำได้แล้วนะคะ เรารู้ว่าแม่ท่านคงเป็นห่วง แม่ก็บอกเราว่าพ่อเลี้ยงเขาก็เป็นห่วง แต่เราก็รู้สึกว่าเราไม่ดีใจเลย เพราะคืนนั้นเป็นต้นมา แม่ก็เอาตะขอตัวเอสมาคล้องไว้ไม่ให้ออกจากห้องจนถึงเวลาเข้างาน เรารู้สึกแย่มากๆ เราอึดอัดมากๆค่ะ ที่ท่านพูดว่า เป็นห่วง รัก กลัวเราเสียใจ จนตอนนี้เรามีแฟน ท่านบอกท่านไม่ห้าม แต่ท่านก็ว่าก็บ่นเรื่องเราตลอด เราพยายามเจ้าใจเขานะ ว่าเป็นห่วง แต่ท่านอนากให้เราทำทุกอย่างให้เป็นระเบียบ เป็นกฏ ไม่โกหก แต่เอาเข้าจริงๆ เขารับไม่ได้เลยค่ะ เรารู้สึกว่า เขาไม่เคยรู้จักตัวตนเราจริงๆเลย เราไม่เขาใจเจาเลยเหมือนกันค่ะ มีแต่คำถามในหัวว่าทำไม ตอนนี้ยิ่งเขาห้าม เราก็ยิ่งอยากทำ เป็นเด็กนิสัยแย่ใช่ไหมคะ แต่ตอนนี้เราก็รู้ค่ะว่ามันแย่ แต่ใจเราชอบแย้งเสมอเลยว่า อย่าใข้ชีวิตตัวเองบนชีวิตคนอื่นสิ ชีวิตเราควรใช้ให้มีความสุข แต่นั่นมันก็ทำให้พ่อเเม่เขาเสียใจ เราย้อนแย้งในตัวเองไปหมด ได้มาระบายบ้างก็ใจเย็นขึ้นแล้ว ขอบคุณคนที่อ่านจนจบด้วยนะคะ นี่ก็แค่ส่วนนึงเท่านั้น ขอโทษนะคะ มันคงยาวไปหน่อย แต่ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากๆ
ไม่เข้าใจครอบครัวตัวเองเลยสักนิดค่ะ