- เพื่อนมาขอเช่าที่ดิน มาขอยืมเงิน โอนไปในธุรกิจของเพื่อน โอนค่าจ้างคนมาทำงานในที่ดินที่เช่าเรา สัดส่วนการยืม ก็ 90% ของเงินเดือนเรา (เคยช่วยเหลือมีน้ำใจช่วยขนย้ายของไม่เอาเงินเรา และช่วยเหลืออื่นๆ มีคุณเลยให้ยืม) ยืมตั้งแต่ต้นเดือน และเมื่อวันจันอีก 1,000 จะได้ วันพุธหรือพฤหัส
-เรา ยืมคือยืม ก็เลยทวง หลายวัน จะถึงกำหนด คิดว่าเรื่องธรรมดา สิทธิเสรีภาพของเจ้าหนี้
- เพื่อนหยิบของในบ้านเราไป เช่น มีดอีโต้ มีดถางหญ้าเครื่องตัดหญ้า Honda
-เราเจ้าของซึ่งจ่ายเงินหาซื้อมาได้ ก็ทวง เพราะ ไม่มีใช้จะตัดต้นและเครือกล้วย หามีแต่มีดบางทำครัว ถ้าให้ซื้อใหม่คือซื้อมารอบที่ 3 แล้วเหลืออยู่เท่านี้ เป็นสิทธิเสรีภาพเจ้าของทรัพย์สิน
- เพื่อนบอกว่า มาช่วยเหลือทำให้มากกว่านี้อีก 
- เราไม่ได้ขอร้องให้มาทำนะ ที่มาหามาทำมาแสดงน้ำใจ ช่วยเหลืองานแล้ว ก็จะมาอะไรยังไงกับทรัพย์สินเงินทองของคนอื่นได้  คิดว่าคนละส่วนกัน ถ้ากลัวเพื่อนจะไม่มา จะผิดใจ เราต้องทนอึดอัด ยอมทุกอย่างให้คนอื่นมาบงการชีวิตมันเครียดกดดันตัวเองเกินไป
-แล้วเพื่อนก็บอกว่า ทิ้งไว้เรี่ยราดถ้าไม่เก็บไปก็พังเสียอยู่ดี ผู้หญิงจุกจิกจู้จี้ น่าเบื่อ น่ารำคาญ ประสาท โรคจิต เห็นแก่ตัว ตรรกะบกพร่อง
-ถ้าทิ้งก็ต้องลงถังขยะให้พ้นนอกบ้าน ของอยู่ในบ้าน ในครัว ข้างเตาไฟ ข้างที่ปลูกผัก ในสวน คนถึงจะหลงลืมไปวาง ก็ในอาณาบริเวณบ้าน เครื่องตัดหญ้าเกินครึ่งหมื่น ยืมหลายมือ สตาร์ทไม่ติด คาบูตัวค่าซ่อมคงไม่ถึงกะทิ้งเครื่อง
😓😓😓
ความต่างเพื่อนมากินข้าวมาพักที่บ้าน ซื้อของซื้อกะบข้าวให้กินด้วยกัน ใช้เราซักผ้า รีดผ้า ใช้ทำงาน ใช้ติดต่อ ใช้ช่วยเรื่องหาคนรับจ้าง ใช้หานงาน ใช้โอนเงิน ใช้ไปซื้อของ ใช้ฯลฯ เพื่อนช่างใช้น่ะ ยืมเงิน
เพื่อนก็มาทำปรับไถที่ขุดลอกระบายน้ำทำให้เพื่อเราทั้งนั้น เราให้คนอื่นเช่าที่เราถึงเวบาเก็บเกี่ยวเราได้ค่าเช่า โดยที่เราไม่ต้องไปคอยช่วยทำนั่นนี่ตลอด  เราให้เพื่อนเช่าต้องคอยช่วยคอยดู เราก็ได้ค่าเช่าเช่นกัน
  เราไม่ใช้ไม่ขอเค้าก็มาทำให้ คิดว่าความเอื้อเฟื้อเกื้อกูลช่วยเราช่วยเค้า เราไม่เคยคิดจะไปบงการชีวิตยุ่งกับทรัพเงินทองเพื่อนเลย