หลายคนอาจจะได้ยินคำที่ว่า "ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน" บ่อยแล้ว ใช่เราว่ามันจริง สามเดือนแล้วที่เราอยากหายไป ก่อนหน้านี้เราก็เคยว่าไม่ควรมีชีวิตอยู่ แต่มาช่วงสามเดือนนี้เราคิดเกือบทุกวัน ไม่ตายก็ได้ แต่ขอหายไปจากที่ตรงนี้ได้ไหม ทุกคนเหมือนจะดี ปต่ก็ไม่ เคยคิดว้าครอบครัวเราอบอุ่น อบอุ่นที่สุดไม่ได้รวย แต่ก็พอมีใช้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว มันอบอุ่นจนร้อน ที่นี่ไม่ควรมีฉันอยู่ แม่ที่ชอบบอกว่าเข้าใจฉัน ตั้งแต่สมัยฉันอยู่มัธยมแล้ว จนตอนนี้อยู่ป.ตรี แม่ก็แค่หลอกตัวเอง แกล้งทำเป็นเข้าใจฉัน ทั้งๆที่ไม่เข้าใจจริงๆเลยสักอย่าง ฉันรักแม่พ่อพี่ชายมากๆ แต่ตอนนี้ฉันก็ยังรักและห่วง แต่ลึกกๆฉันก็ไม่ชอบ ฉันไม่เชื่อใจใครเลยสักคน เชื่อใจใครไม่ได้เลยสักคน ทุกคนต่างพูดออกมาให้ความหวัง แต่ก็ไม่ทำให้จริง เหมือนพูดส่งๆให้ฉันดีใจ สุดท้ายก็ทำไม่ได้จริง ฉันเตือนอะไร ก็อาจจะคิดว่าฉันเด็ก แม่ไม่ฟังคำเตือนของฉัน ไม่ฟังตำภามของฉัน ไม่ฟังคำร้องขอจากฉัน แม่แกล้งเข้าใจฉัน ทุกคนไม่เคยเข้าใจฉัน ทุกคนไม่เคยเข้าใจ ไม่เคยแคร์ เป็นห่วงฉันก็เหมือนแค่หน้าที่ มันไม่ได้ออกมาจากใจ ฉันอยากไปไกลไป ฉันอยากเริ่มใหม่ ฉันอยากดีกว่านี้ อึดอัด ทั้งๆที่เป็นบ้านของตัวเองแต่รู้สึกอึด อัด ไม่อยากจะอยู่ ช่วยฉันออกไปได้ไหม