อย่าอาลัย อาวรณ์ กับคำหวาน
ออกจากปาก คนพาล สันดานต่ำ
อย่าไปเก็บ มาคิด อย่าจดจำ
มันคือคำ มักง่าย ให้ตายใจ
บอกคิดถึง เป็นห่วง เป็นพี่น้อง
เปลืองสมอง พวกโลเล อย่าสงสัย
เรียกที่รัก อีกเพ้อเจ้อ เวรตะไล
พวกนี้ไซร้ อย่าได้ คุยกับมัน
มันเผื่อรัก เผื่อเลือก หรอกน้องเอย
มันไม่เคย จริงใจ สุดแรงฝัน
มันกั๊กไว้ เผื่อเจอเหยื่อ รู้ไม่ทัน
ผู้ชายพันธุ์ อย่างนี้ หนีให้ไกล

......

อย่าไปเชื่อคำของมัน
บัว กชรตน์