ครั้งหนึ่งเคยโดนทิ้งเพราะ"ไม่ช่วยตัดสินใจ" แต่ผมอยากจะให้เข้าใจในมุมผมว่า ผมเป็นคนยังไงก็ได้ กินอะไรก็ได้ จะได้ไปทำอย่างอื่นต่อ ไม่ก็ไปนอนต่อ แล้วเวลาซื้อของเข้าบ้าน ก็อยากให้เลือกสิ่งที่ชอบ เพราะอยากให้มีความสุขกับของที่อุสาห์ทำงานหาเงินมาชื้อ แต่กลับโดนทิ้งเพราะ"เธอไม่มีความเป็นผู้ใหญ่ เธอเลือกอะไรแทนเราไม่ได้เลย เอาแต่ถามว่าอันนั้นไหมอันนี้ไหม" แล้วเวลาผมเลือกอะไรแทน ทำไมต้องมาถามผมว่า "ทำไมไม่เอาอันโน้นอันนี้"
ผมก็เข้าใจในมุมเขานะ ว่าอยากให้ช่วยเลือก อยากให้มีส่วนร่วม แม้จะมีอะไรที่เลือกในใจอยู่แล้ว แต่ในความรู้สึกของผมคือ อะไรที่ชื้อแล้วทำให้อีกฝ่ายมีความสุขที่สุด อันนั้นแหละคือดีที่สุด และเพราะแบบผมถึงถูกมองไปในแบบนั้น แต่มันก็ผ่านมานานแล้ว ผมไม่รู้สึกอะไรแล้ว
ผมเคยเชื่อว่า คบคนที่โตกว่า จะตัดสินใจได้ดีกว่า ได้ชัดเจนกว่า เพราะด้วยความเป็นผู้หญิง การตัดสินใยต้องดีกว่าผมแน่ๆ+กับความโตกว่า สุดท้ายผมก็ได้รู้ว่าไม่ใช่ทุกคน
ทุกวันนี้คบเด็ก ผมบอกตั้งแต่เริ่มคบเลย ว่า"จะกินอะไรก็กิน จะซื้ออะไรก็ซื้อ ไม่ต้องมาถาม เดี๋ยวพาไปเอง จบ" แล้วชีวิตผมก็ง่ายขึ้นเยอะ
นึกย้อนกลับไป เคยโดนบอกเลิกเรื่อง...
ผมก็เข้าใจในมุมเขานะ ว่าอยากให้ช่วยเลือก อยากให้มีส่วนร่วม แม้จะมีอะไรที่เลือกในใจอยู่แล้ว แต่ในความรู้สึกของผมคือ อะไรที่ชื้อแล้วทำให้อีกฝ่ายมีความสุขที่สุด อันนั้นแหละคือดีที่สุด และเพราะแบบผมถึงถูกมองไปในแบบนั้น แต่มันก็ผ่านมานานแล้ว ผมไม่รู้สึกอะไรแล้ว
ผมเคยเชื่อว่า คบคนที่โตกว่า จะตัดสินใจได้ดีกว่า ได้ชัดเจนกว่า เพราะด้วยความเป็นผู้หญิง การตัดสินใยต้องดีกว่าผมแน่ๆ+กับความโตกว่า สุดท้ายผมก็ได้รู้ว่าไม่ใช่ทุกคน
ทุกวันนี้คบเด็ก ผมบอกตั้งแต่เริ่มคบเลย ว่า"จะกินอะไรก็กิน จะซื้ออะไรก็ซื้อ ไม่ต้องมาถาม เดี๋ยวพาไปเอง จบ" แล้วชีวิตผมก็ง่ายขึ้นเยอะ