เราไม่รู้หรอกว่าในหัวเขาคิดยังไง เขาเป็นพ่อเราแท้ๆแต่กลับรักลูกไม่เหมือนกัน 
ตื่นเช้ามาเราต้องทำทุกอย่าง เขามีแค่ตื่นมาเรียกเราแล้วก็ไปนอนต่อให้เราทำทุกอย่างบางอย่างเราทำไม่ได้เขาก็จะว่าเราโง่ เราต้องตื่นตั้งแต่ 6 โมงเพื่อที่จะต้องขุนข้าวไก่ ให้น้ำไก่ พอเจ็ดโมงเราก็ต้องบีบขาให้เขาบางทีบีบไม่ถูกใจก็ด่าเหมือนเราไม่ใช่ลูก เอาเราไปเปรียบเทียบกับหมาบ้าง ควายบ้าง  บ้าง แต่เราก็ต้องอดทน เพราะเราทำอะไรไม่ได้เลย เถียงก็ไม่ได้ ร้องไห้เราต้องแอบมาร้องโดยไม่ให้ใครเห็น เรามีน้องชายแค่น้องๆม่เคยโดยด่าโดนตีเลยสักครั้งพูดกับน้องดีทุกครั้งแต่กลับเรากลับโดนไม่ใช่น้อย บางคนบอกว่าโดนแค่นี้จะไปรู้สึกอะอะไร แต่กับเราไม่ได้โดนแค่วันสองวันเขาหาเรื่องด่าเราได้ทุกวันทำ บังคับคู่เข็นเราตลอด ไม่ให้เราได้ใช่ชีวิตส่วนตัวจะต้องเดินตามทางเขาตลอด เขาห้ามเราทุกอย่าง เราไม่มีโอกาสจะได้คุยกับใครหรือแม้แต่เพื่อนเลย  บางครั้งชีวิตวัยรุ่นอย่างเราก็ต้ิงการความเป็นส่วนตัว อิสระบ้าง บางคำพูดทำร้ายเราถึงตายได้เลย เกือบทุกวันเขาไล่เราให้เดินไปให้รถชนตาย  เราควรทำไงต่อดี ช่วยบอกเราหน่อย